Gegroet, beste lezer! We naderen inmiddels de top tien, maar we zijn er nog niet helemaal. Ga er lekker voor zitten, dan beginnen we aan de nummers 15 tot en met 11.
Fans en critici hebben er even op moeten wachten, maar toen hij eindelijk kwam juichten zij tezamen: MGS V: Phantom Pain. Deze game moest zijn magnum opus worden – in retrospectief tevens Hideo Kojima’s virtuele zwanenzang binnen de serie – en dat werd het ook, met recht. De game is door velen onthaald als een open world-meesterwerk. Het speciale aan deze game is dat het bekende achter icoontjes op de mini-map aan rennen niet de crux ervan is. Dat is juist dat jij zelf kan beslissen hoe je een objective voltooit. Sluip je als een ninja? Val je aan als een kamikazepiloot? Stap je in een robot bemand met machinegeweren? Of word je liever zelf een cyborg? Je opties zijn schier-eindeloos. Kortom: het spel vertelt je bijna nooit wat hij wilt dat jij doet. In plaats daarvan zet hij je in een ingenieus ontworpen wereld, en zegt: “Zoek het maar uit, en probeer jezelf niet om te leggen terwijl je dat doet.”
Until Dawn is, net zoals het genre waar de game in valt, niet voor iedereen. Ten eerste is het niet puur horror; het is dat met een knipoog. Gedurende het af en toe onsamenhangende, maar wel interessante verhaal, maken een hele hoop geinige gebeurtenissen en WTF-momenten hun opwachting. Het schroomt ook niet om welgeplaatste en bijzonder satirische opmerkingen te maken over het genre zelf en dit komt ook in de gameplay terug. Verwacht dus een aantal goedkope, doch effectieve jump-scares. Desalniettemin is er overduidelijk veel liefde en aandacht in Until Dawn gestopt. Alle elementen komen namelijk bij elkaar in één zeer vermakelijk geheel, dus de game is er zeker één die het spelen waard is als je zin hebt in een avontuur dat zichzelf niet al te serieus neemt.
Om iedere hoek, achter ieder muurtje, vanaf elk dak… in Bloodborne weet je niet waar je het zoeken moet, want werkelijk iedere ademhaling kan je laatste zijn geweest. De bloedstollende PS4-exclusive is gemaakt door From Software, dezelfde makers als die van de Dark- en Demon’s Souls-serie. Het verschil zit hem vooral in de toffe Victoriaanse setting en de flow van de gameplay. Die is namelijk ietsje sneller dan in de spirituele voorgangers en dat komt voornamelijk doordat je de vaardigheid hebt vliegensvlug uit de baan van het directe gevaar te dashen. Voor iedere actiefan en PS4-bezitter, is dit daarom ook een echte must-have.
Majoras Mask is het (wat minder bekende), duistere, maar even interessante broertje van Ocarina of Time. Het bizarre avontuur speelt zich af in Termina’s Clock Town over een tijdspanne van 3 dagen, oftewel 72 uur, waarna de maan de wereld in zal crashen. Het is in feite een race tegen de klok met allerlei oude bekenden uit OOT, waarin onze Hero of Time voor nieuwe obstakels komt te staan. Het avontuur focust zich buiten dungeons voornamelijk op events in Termina waar jij invloed op uitoefent. Dit gaat uiteraard niet zonder de hulp van allerlei maskers die je op kan zetten, waardoor je speciale krachten krijgt zolang je deze op hebt. Een ware klassieker, nu met opgepoetste graphics en ook nog eens on-the-go op je 3DS!
Super Mario Maker is een eindeloze draak van een game en tegelijkertijd een ode aan de historie van iedereens meest geliefde loodgieter. In deze game kan je in vier verschillende stijlen die verschenen zijn in de Mario-reeks – van de allereerste tot New Super Mario Bros. – je eigen levels creëren. En het mooie hieraan is: een hele grote online community doet gezellig met jou mee en hun levels kun je ook spelen! Op deze manier blijft Peach dus voor altijd en eeuwig “in another castle” te vinden. Daarnaast heeft Nintendo zelf een hoop moeilijk te voltooien levels erin gestopt en ook nog eens bekende retrolevels nieuw leven ingeblazen. Nostalgie en vermaak in één smakelijk pakket.
En dat was ‘m weer voor vandaag! Wat vonden wij de beste games van 2015? Kom morgen terug voor de eerste vijf van de Top 10!
