Bij veel games weet men ongeveer wel wat te verwachten. Dit kan komen door de trailer, een demo of andere vrijgegeven informatie. Een klein handje games weet dit tot op het laatste moment goed verborgen te houden. Het vaakst komt dit voor bij indiegames. Dit kan zowel een positief als negatief effect hebben. Zo kan het je volledig verrassen, maar ook het verkeerde publiek bereiken. Ook voor de nieuwe indie-titel ‘After Us’ geld dit fenomeen. Is het puur platforming? Zit er daadwerkelijk actie in? Hebben we hier te maken met een prachtige walking-simulator? Je leest het allemaal in de volgende alinea’s.
After Us
In ‘After Us’ speel je een meisje dat in de natuur leefde. Als een soort Sneeuwwitje komen alle dieren vrolijk op je af tot op een desastreuze dag. De dieren beginnen te vervagen en de wereld stort uiteen. De wereld is haar einde nabij en de natuur is verwoest. De grote boom in ’the Arc’ vertrouwd jou zijn hart toe om de natuur te herstellen. Je zult je een weg door de vergane wereld moeten banen op zoek naar de geesten van de dieren. Alleen jij kan de natuur redden, voor zover het nog te redden valt.
Moeder natuur
Met een rustige sfeer als in ‘Journey‘ en een unieke getekende artstyle, vergelijkbaar met die van ‘Season: A Letter To The Future‘, weet ‘After Us’ mooie beelden tussen het licht en donker te creëren. De gesloopte wereld en je herstelde stukken natuur vormen een mooi contrast. De gekozen artstyle zorgt hierbij voor een rustig beeld waar op artistieke wijze zeker van genoten kan worden. Op het visuele vlak is dan ook weinig aan te merken. Dit geldt zowel in de performance- als graphics-mode.
OnNATUURlijk
De besturing stelt in eerste instantie niet erg veel voor. Toch kunnen de verschillende knoppencombinaties soms voor verwarring zorgen. Zo haal je hierdoor met regelmaat een bepaalde sprong niet. Dit hoeft geen probleem te wezen, maar kan mogelijk voor de minder behendige speler tot frustratie leiden. Het komt dan ook nog wel eens voor dat je de besturing even kwijt bent, gezien deze niet op alle vlakken even standaard is. Onspeelbaar is het zeker niet, maar helemaal natuurlijk voelt toch anders. Nogmaals maakt dit de game zeker niet onspeelbaar. Het is een kwestie van gewenning en focus.
Het is wat het is
Om de eerdere vragen uit de introductie te beantwoorden is ‘After Us’ simpelweg een platformer. Je springt van platform naar platform, ontwijkt vijandigheden die op je afkomen en bevrijd de dierengeesten met het hart van de natuur. Dit vereist soms enig puzzelwerk. De focus hierbij ligt vooral op het vinden van een pad naar de plek waar jij wilt wezen. De gameplay is dus grotendeels erg tam, maar kan door het sprinten toch aardig rap worden gespeeld. De speler met echte controle over het spel kan in een mooie vloeiende beweging zijn weg door de vervallen wereld voortzetten. Voor een hoop anderen kan de game helaas wel erg eentonig aanvoelen. Met een lage focus op het verhaal en wat je doel nou precies is, voelt de game soms wat doelloos aan. Vermaken en genieten van de beelden kun je zeker, maar of het voor eenieder is weggelegd is nog maar de vraag.
Ontspannende leegte
Kortom heeft de indie-studio zeker een mooie game weten te maken. Toch is het een game die niet voor eenieder weggelegd lijkt te zijn. Vermaken kan jij je zeker als je even wilt ontspannen en “hersenloos” rond wilt dwalen en springen. Een echte uitblinker is het alleen niet te noemen. Zoals eerder genoemd voelt de game soms wat doelloos en leeg aan. Het is alsof er nog iets ontbreekt om eenieder in zijn greep te kunnen nemen. ‘After Us’ zal het met deze onderbouwing dus alsnog met een vijf moeten doen. Desalniettemin zal er vast publiek zijn dat zich gewoon goed kan vermaken met deze game. Een uitblinkende parel is het ondanks zijn mooie visuals helaas niet te noemen.
