Een niet al te bekende studio genaamd Mundfish wist de nieuwsgierigheid van veel gamers te kietelen. Dit deden ze middels een trailer die de kijker enigszins hetzelfde gevoel als de game BioShock gaf. Deze game op leeftijd is tot op de dag van vandaag nog steeds een briljant meesterwerk. Dit betreft zowel de gameplay als het verhaal. De vraag is alleen of de nieuwe titel van de trailer, genaamd Atomic Heart, hieraan kan tippen. Wellicht is het zelfs een betere vraag of het wel een soortgelijke game genoemd kan worden. Bij twijfel of nieuwsgierigheid zijn er gelukkig altijd nog de recensies. Lees daarom snel verder om te zien wat Atomic Heart je nou echt te bieden heeft en of het jou dunkt.
Atomic Heart
In Atomic Heart is er sprake van een alternatieve geschiedenis. Dit valt te vergelijken met het verhaal van Wolfenstein: The New Order en Wolfenstein II: The New Colossus waarin Duitsland de tweede wereldoorlog gewonnen zou hebben. Ditmaal wonnen de nazi’s deze oorlog niet, maar de Russen. Na het overwinnen begonnen de Russen verschillende onderzoeken en haalden ze wetenschappers van over de hele wereld hun kant op. Zo creëerden ze een locatie waar de hoogste intelligentie aanwezig was. Men had maar één doel: de meest ideale communistische wereld creëren. De utopie werd realiteit en de mensen werden gediend door robots, geleid door de machtige bazen van de wetenschap en leider van het regime. De mensen leefden allen vreugdevol en in vrede samen tot op een dag alles veranderde.
Jij speelt als Major Nachaev, beter bekend als P-3, met zijn pratende, zeer technologisch ontwikkelde handschoen CHAR-LES. Op een feestelijke dag in 1955 word je opgeroepen door de grote baas. Hij stuurt je op pad om een upgrade te gaan halen bij één van de onderzoeksfaciliteiten op de aardbodem. Bijna op de bestemming neder gedaald word je echter onderschept door één van de robots. Een alarm gaat af en één van je collega’s blijkt de boel belazerd te hebben. Alle robots keren zich tegen de mensheid. Zo veranderen ze de wereld in een apocalyptische omgeving van dood en verdoemenis. Van het vrolijke sfeertje is niks meer over en terugvechten met minimale kans op overleven is alles wat men nog kan doen. Zo is overleven ook jouw doel! Het blijft alleen natuurlijk niet bij zo’n simpele missie met jouw rang als Majoor. Je zal wraak willen nemen op hen die achter dit snode plan zaten. Heb jij het in je om P-3 door deze hel heen te vechten?
Sfeer don’t fight us
Op het eerste oog lijkt er weinig mis te zijn met Atomic Heart. Het is zelfs zo dat de game zowel in lichte als donkere gebieden een prachtige uitstraling heeft. Met sterk gebruik van lichtinval en soms ook geluiden weten de makers een unieke sfeer te creëren die aansluit bij de game. De game kent helaas wel een paar kleine missers op het visuele vlak. Zo zijn er soms kleine haperingen aanwezig in vlot bewegende elementen. Vaak zijn dit de razendsnelle robots in de cutscenes. Het lijkt er op dat dit wordt veroorzaakt door de motionblur, die niet ten alle tijden honderd procent accuraat is. Verder zal het de oplettende speler opvallen dat niet alleen de robots, maar ook de mensen weinig emotie in hun gezicht hebben. Het zijn daarmee geen dramatische, maar wel noemenswaardige missers. Vooralsnog blijft de omgeving en sfeer erg interessant.
Hakken en schieten
Ook aan de besturing is vrij weinig op te merken in Atomic Heart. Je kan nog wel eens naar de verkeerde knoppen grijpen, maar als je eenmaal in de flow zit komt dit helemaal goed. Het grijpen naar de verkeerde knoppen komt vaak ook uit paniek. Zo kan je opeens belaagd worden door een stel robots en het doel blijft toch overleven. Enkel het afvuren van sommige wapens voelt niet helemaal natuurlijk aan. Zo lijkt de vuurkracht er bijvoorbeeld niet altijd in te zitten bij elk wapen. Gelukkig is de wapenkeuze ruim genoeg om bij eigen voorkeur deze selecte missers te vermijden.
Van alles wat
Atomic Heart heeft zeker hier en daar wat weg van Bioshock. Toch voelt het niet als een correcte vergelijking. Zo heeft het namelijk ook wel wat van het legendarische Half-Life en eerder genoemde Wolfenstein weg. De game is in eerste instantie een first person shooter, maar heeft ook invloeden uit role playing games. Als je een gesprek aan gaat zijn er bijvoorbeeld verschillende conversatiekeuzes mogelijk. Ook is het van belang resources zoals kogels en crafting materials te verzamelen. Met deze crafting materials kan je vervolgens weer upgrades voor je wapens maken. Daarnaast zijn je eigen vaardigheden natuurlijk ook te upgraden. Ook kent de game interessante puzzels om bepaalde deuren te kunnen openen. Deze variëren van het bekende lockpicken tot andere mechanismes die men nog niet eerder heeft gezien. Uitleg geeft de game er niet bij. Voor de één vervelend, maar voor de ander wordt het oplossen ervan zo nog leuker. Een enkel echt te noemen minpunt is dat de kaart nagenoeg waardeloos is. Het is niet mogelijk een waypoint te plaatsen, wat het teruggaan naar een specifieke locatie soms frustrerend kan maken.
Uit den ouden doosch
Al aardig wat algemene punten uit genres zijn opgenoemd. Hiernaast zijn er ook wat oudere elementen terug van weggeweest. Zo is het systeem waarbij je jouw inventaris in een koffer moet indelen in deze game geïmplementeerd. Dit systeem was al eerder te zien in games als Dead Space en Resident Evil 4 . Een ander unicum wat men niet vaak meer ziet is het enkel kunnen opslaan bij specifieke opslagpunten. In de zogeheten breakrooms heb je de mogelijkheid je game op te slaan en om eventueel iets te upgraden. Ga je tussendoor dood? Jammer dan! Je moet toch echt het hele stuk opnieuw spelen. Makkelijk is het zeker niet. De hogere moeilijkheidsgraden zijn al helemaal een uitdaging, dus bereid je goed voor. Kortom zet Atomic Heart een unieke sfeer neer die van alles wat meepikt.
Grensoverschrijdend gelach
Als er één ding is wat deze game niet kent dan is het wel een grens. Deze game is daarmee zeker niet voor iedereen weggelegd. Zo is P-3 zelf erg bijdehand en laat die er uit floepen wat er op dat moment door zijn hoofd gaat. Dit gaat ongeremd door en brengt soms ongemakkelijke gesprekken met zijn handschoen voort. Daarnaast kan je middels je handschoen door muren heen kijken, maar dan moet je wel je vingers in een L-vorm houden. Af en toe slaat het helemaal nergens meer op. Zo is er zelfs een oma met een bazooka van de partij. Om het stigma resources die je broek in verdwijnen zonder ze te pakken tegen te gaan, zuigt je handschoen ze hier op. Dat betekend dat alle kleine beetjes die hij niet opzuigt op de vloer komen te liggen. Ook voor pikante seksuele momenten zijn de makers niet bang. Als je nog nooit van een opgewonden koelkast hebt gehoord… Nu dus wel! Alleen Innuendobot 5000 uit Borderlands 2 doe je hier een plezier mee. Het wordt als maar gekker en gekker en het houdt maar niet op. Dit brengt dus nogmaals voor de één uren gelach en de ander houdt er liever zijn afstand van. Je kent jezelf uiteraard het best op dit vlak.
Niet voor een ieder, wel voor jou?
Kortom kent deze game een hoop kleine missers. De graphics zijn prachtig, maar de motionblur zorgt voor haperingen in ’t beeld. Ook de emoties lijken te ontbreken. Het speelt over het algemeen fijn, met een paar missers wat betreft het gevoel bij specifieke wapens. Over het algemeen brengt de game een hilarische ervaring die wat weg heeft van meerdere games. Zo komen zowel algemene hedendaagse concepten en oude gebruiken terug in deze game. Met een eigen unieke twist krijg je zowel met puur vermaak als uitdaging te maken. De humor is absoluut niet voor een ieder weggelegd. Toch kan de bijdehante grens-opzoekende toon velen doen lachen. Een zevenenhalf is dan ook wel het minste dat Atomic Heart verdient. Aldus een unieke aanrader voor de fan van de foute, soms duistere, humor en enige moeilijkheid.

€57,99
Op voorraad. Voor 22:00 uur besteld, morgen in huis
Gratis verzending!