De makers van ‘Life Is Strange‘ en ‘Vampyr‘ zijn terug op de markt met een nieuwe titel. Ze blijven in het sinistere straatje dat we kennen van ‘Vampyr‘. Dit keer houden ze zich bezig met geestenjagers, maar speelt ook de liefde een grote rol. Wat voor game men precies kan verwachten is nog wel een beetje de vraag. Krijgen we veel horror, veel actie of juist veel dialoog? En hoe invloedrijk zullen de keuzes ditmaal zijn? Deze vragen zullen uiteraard beantwoord worden als je verder leest. Weet de studio wederom te slagen met ‘Banishers: Ghost of New Eden’?
Banishers: Ghost of New Eden
‘Banishers: Ghost of New Eden’ speelt zich af in het jaar 1695. Antea en Red zijn een stel, maar niet zomaar een stel. De twee gaan door het leven als banishers. Dit houdt in dat ze geestenjagers zijn die het kwaad verdrijven en de geesten uit de mensenwereld verbannen. Op een dag worden ze opgeroepen door een oude vriend, Charles Davenport, om naar New Eden te komen. De stad zou zijn vervloekt, maar niemand weet precies waarom. Is het een demoon? Een geest? Of soms hekserij? Eén ding weten ze wel: de vloek ging van ziekte over op nachtmerries die tot gekte en zelfs de dood leidde. De stad kwam in een oneindige duistere winter terecht, wat vluchten moeilijker maakte, al gebeurde dit wel. Ook Charles was te grazen genomen door de vloek nog voor de banishers de stad konden bereiken. Het stel banishers gaat zelf op onderzoek uit om te vinden wat voor geest hierachter kan zitten. Zo hopen ze de vloek te kunnen opheffen. Tijdens deze zoektocht komt er één om het leven. De ander krijgt een tweede kans en besluit de redding in te gaan zetten. Zullen ze terug kunnen keren naar het leven of moet er een geliefde verbannen worden naar het hiernamaals? Loopt het misschien nog minder rooskleurig af? Het lot ligt in jouw handen.
Floep geen flop
Op visueel vlak spreken we bij ‘Banishers: Ghost of New Eden’ niet over de beste game op de markt. De game ziet er redelijk goed uit, maar kent niet het sterke detailwerk dat je in sommige andere games vandaag de dag vindt. Zo is er bij het oppakken van resources uit een pot geen animatie voor het openen van de pot. De deksel floept er zo ineens af en verschijnt naast de pot op de grond. Verder verloopt de game grotendeels wel vloeiend met een enkele framedrop van tijd tot tijd. De cutscenes zijn daarnaast ook gewoon van hoge kwaliteit. Veel te klagen valt er niet echt, maar noemenswaardig is het wel.
Onder controle
De besturing is erg goed onder controle te krijgen. Al worden de knoppen zeker benut, spreekt de besturing heel erg voor zich. Het zal wel even wennen zijn dat er geen springknop is, maar dit sluit goed aan bij de actie in het spel. De karakters reageren tijdig na het indrukken van de toetsen. Er zit geen zichtbare vertraging in voor het blote oog. Alom is er op de besturing niet echt iets aan te merken. Voor iemand met een beetje game-ervaring komt het meeste bekend voor.
Op spokenjacht
Veel paden in ‘Banishers: Ghost of New Eden’ zijn vrij lineair. Wel zijn er redelijk open gebieden en dorpen. Ook zijn er veel huizen te betreden en kent de game vindbare items die het geheel informatief versterken. Daarnaast zijn er ook items te vinden die je kan gebruiken om bijvoorbeeld een echo of geest mee op te roepen. Qua omgeving kan men dus spreken over lineaire verbindingen tussen open gebieden. Je zal je op deze locaties in verscheidene gevechten bevinden. Deze reiken van boss fights tot reguliere vijanden van verschillend kaliber. Op de normal-difficulty is de game niet al te moeilijk. Zeker de doorgewinterde gamer zal hier goed mee overweg kunnen. Met die reden zijn er twee lagere moeilijkheidsgraden beschikbaar voor de nieuwkomer en diverse hogere moeilijkheidsgraden voor hen die meer uitdaging zoeken.
Ook gesprekken zijn in deze game van belang. Deze kunnen extra informatie geven. De ene conversatie-optie bevat nodige informatie om door te gaan met het verhaal, waar andere informatie enkel als dieper inzicht dient. Er wordt bij ‘Banishers: Ghost of New Eden’ duidelijk zichtbaar gemaakt welke keuzes het verhaal vervolgen. Bij ‘Horizon: Zero Dawn‘ gebeurde dit destijds niet, wat voor sommigen een frustratiepunt was. De overbodige informatie geeft wel meer diepgang in het geheel en draagt zo bij aan de mysterieuze spookachtige sfeer. Ook zijn er af en toe keuzes waarvan maar één pad te bewandelen valt. Ook deze zijn vrijwel gelijk te herkennen. Deze keuzes zijn dan ook van invloed op hoe dit alles zal aflopen. Het gaat hier veelal om ethische dilemma’s, wat het maken van een keuze niet altijd even makkelijk maakt. Ook dit draagt positief bij aan het geheel gezien je de tragedie en pijn als speler zo iets dieper voelt.
En ze leefden nog lang en gelukkig?
Hoe het spel afloopt zal voor een ieder anders zijn. De titel van deze alinea is dus een vraag waarop jij het antwoord beheerst. ‘Banishers: Ghost of New Eden’ is een game die er redelijk goed uit ziet met minimale imperfecties. De besturing is vanzelfsprekend en het spel is niet al te moeilijk. Wel kan je de moeilijkheid aanpassen zodat de uitdaging voor jou op maat is. Het is een lineaire noch open action-roleplaying game waarin keuzes in de gesprekken cruciaal zijn voor de uitkomst. Ook de optionele keuzes in de gesprekken zijn interessant. De sfeer die de game wilt neerzetten komt sterk naar voren. Met een mooi, tragisch en vooral sterk verhaal verdient de game dan ook niet minder dan een dikke zevenenhalf. Zij die een goed spookverhaal zoeken en van mysterie houden willen deze game niet missen.
