Je kan rustig stellen dat het bloed, zweet en tranen heeft gekost om Dead Island 2 onder de gamers te krijgen. De game is van meerdere studio’s gewisseld de afgelopen jaren en nu heeft Dambuster Studios de game eindelijk af. Maar zijn we eigenlijk niet een beetje zombie-moe geraakt de afgelopen jaren? Vorig jaar hadden we nog Dying Light 2 en bijna iedere Call of Duty-game heeft wel een zombiemodus. Hoe dan ook, we reizen af naar het zonovergoten Hell-A waar hordes ondoden op ons wachten.
Yo, Homes to Bel-Air!
Na een onfortuinlijke vliegtuigcrash in de luxe buitenwijken van Bel-Air maaien we ons een weg naar het huis van de over het paard getilde actrice Emme Jaunt, waar we even op adem kunnen komen. Het personage Jacob waar we onze quest mee gestart zijn komt er al snel achter dat hij immuun is voor het zombievirus en daardoor diverse krachten heeft gekregen. Al snel wordt er een plan gemaakt om het hopeloos overspoelde Hell-A te ontvluchten, maar dat blijkt lastiger dan gedacht. Naast de hoofdmissies zijn er tal van zijmissies, de een nog krankzinniger dan de ander. Natuurlijk moet er van tijd tot tijd een kwetsbaar persoon worden gered, maar de diversiteit in zijmissies is variërend en uitdagend.
Honkbalknuppel, golfclub, of elektrisch samoeraizwaard?
Hoe je de wandelende lijken te lijf gaat is helemaal aan jouzelf. Dead Island 2 is in de eerste instantie een hack-and-slash game met RPG-elementen. Dialoogopties zijn er niet, maar je wapens vereisen wel je aandacht. Begin je rustig met een golfclub om je heen te slaan, dan zal je al vlug merken dat het wapen beschadigd raakt of niet goed genoeg meer is: jouw level stijgt, maar dat van je wapen niet. Ben je nou zo verknocht aan je elektrische Wolverine-klauwen waarmee je de zombies uiteenrijt, maar merk je plotseling dat ze niet meer meekomen, dan kun je te allen tijde aan een werkbank je wapen upgraden naar je huidige level. Melee-wapens voeren de boventoon, maar naarmate je vordert zal je ook sniper rifles, pistolen en machinegeweren ter hand nemen.
Guts, gore and more
Het zal niet alleen het zonnige L.A. met uitgestrekte stranden en overdadige hotels zijn die je aan doet, want ook ondergelopen riolen met de meest gruwelijke gorigheid zul je moeten ontdekken. Naast de rennende en schuifelende zombies tref je een waar smörgåsbord aan ondoden. Het is dan ook niet voor niets dat de game een zombiepedia heeft waarin je tal van feitjes over de killers opdoet. Zo zijn er bijvoorbeeld ‘screamers’, zombies die immuun voor vuur of zuur zijn. De ster van de show is toch de flesh-engine van de game. Mits je bijvoorbeeld met een zwaard inhakt op je slachtoffer zul je eerst het vlees, dan de spieren en dan de botten afhakken van je prooi. Zo ook hebben we een wapen gehanteerd waarmee zuur gemoeid was waarin je letterlijk de huid van de zombie ziet afsmelten.
Back to basic
Een opvallend afwezige is de skill tree. In plaats van diverse skills toe te wijzen aan de hand van vertakkingen, hebben we een skill deck: diverse kaarten die je samen kunt stellen die gecombineerd diverse power-ups geven. Wat te denken van een woedemeter die jou compleet uit je dak laat gaan en die jou ook nog eens de kans geeft om zelf zuur terug te spugen naar zombies? Dead Island 2 is allesbehalve gecompliceerd, een hack-and-slash game die niet de diepte induikt met RPG, maar je lekker laat meppen. Het enige waar je rekening mee dient te houden is dat jouw wapens in goede conditie verkeren en ze het juiste level hebben als je op pad gaat.
Samen is alles leuker hebben ze gedacht bij Deep Silver en dus mag ook de co-op natuurlijk niet ontbreken. Tot drie gamers per sessie kunnen samen online de wapens kruisen en tekeergaan.
Conclusie
Ondanks dat de game simplistisch in elkaar steekt is gebleken dat dit juist de grote kracht is van Dead Island 2. Met een drop in, drop out co-op systeem is het goed toeven. Op het grafische vlak valt er niks te klagen. Op current-gen hardware vloeien de 60fps graphics over je scherm. De details in de omgeving zijn scherp en de audio laat je heerlijk griezelen met gesmoorde kreten in de verte en gorgelende zombies van dichtbij. Dat de game zichzelf niet al te serieus neemt is goed te merken, protagonist Jacob gooit er dan ook de ene na de andere oneliner uit en werkt voornamelijk op je lachspieren. Het hoofdverhaal is verdeeld over een goede vierentwintig hoofdstukken en laat dan na een vijfentwintig uur de credits over je scherm rollen. Tel daar nog eens een vijftal zijmissies bij op en dan kun je rustig de speelduur verdubbelen. Wat we eerder al aanhaalden is dat de gameplay simplistisch is en dat de nadruk op hakken en beuken ligt. De game grossiert in gorigheid en dat is waar de Dead Island 2 in excelleert. Finishing moves zijn de kers op de taart, hoofden, ledematen en ingewanden vliegen in het rond. Het zombiegenre is nog springlevend en weet nog maar eens te bewijzen dat deze franchise er toe doet en ook je aandacht verdient. Het is nu hopen dat een derde deel niet nog eens tien jaar op zich laat wachten.
