Dead Space

Gestrand ruimteschip

Het was 2008 toen uitgever EA vriend en vijand verraste met de sleeper-hit Dead Space. Nu, 15 jaar en een paar sequels verder, doet EA het dunnetjes over met een Dead Space remake die vanaf de grond af aan opnieuw is opgebouwd voor het huidige gamingijdperk. Ingenieur Isaac Clarke wordt op een missie gestuurd in de zesentwintigste eeuw om het gestrande ruimteschip de USG Ishimura weer vlot te trekken, maar wat hij niet weet is dat het schip overspoeld is met kwaadaardige monsters, genaamd Necromorphs. Isaac heeft ook nog een persoonlijk motief om het schip op te gaan, want zijn vrouw Nicole bevindt zich namelijk ook nog ergens aan boord. Gewapend met zijn plasmacutter betreedt hij het spookschip en niet lang daarna beseft Isaac dat hij regelrecht een nachtmerrie is ingelopen.

Wie naast videogames ook nog fan is van de betere horrorfilms merkt gelijk op dat de setting van Dead Space bekend voor komt. De film Event Horizon (1997) vertoont een gelijk scenario met de game onder je vingers. Eveneens de omgeving komt aardig overeen. Lange donkere gangen, stoom dat uit buizen spuwt en het afgrijselijke geschreeuw in de verte. De Necromorphs zijn niet de standaard schurken uit een horrorgame die je met een headshot vloert, waarna je verder schuifelt naar de volgende bocht. Sterker nog, headshots hebben helemaal geen zin. Ze zijn enkel te verslaan door hun ledenmaten te verwijderen. Daar komt je plasma cutter handig bij van pas, nadat ze kermend op de grond kronkelen kun je ze met je moonboot een stevige stamp uitdelen voor de genadeklap. Buiten de plasmacutter beschik je over telekinese waarmee je voorwerpen kan gooien om je vijand te vertragen. Daarnaast heb je ook Stasis-krachten waarmee je de vijanden tot een slow motion move dwingt, waarna je met de plasma cutter armen en benen kan verwijderen.

Waanzinnig beeld en geluid

Ontwikkelaar Motive Studio heeft de game in de remake flink onder handen genomen en voorzien van zeer gedetailleerde omgevingen. Als je een 4K-televisie of -monitor bezit die HDR ondersteunt is het extra genieten van de belichting. Zo is ook het ingenieurspak van Isaac zelf voorzien van vele details. Wie het origineel zich nog herinnert weet dat de health-meter van Isaac zich op zijn rug bevindt, waarmee deze third-person shooter zich onderscheidt van de doorsnee shooter.

Maar de ster van de game is toch wel het audiodesign. Het is lang geleden dat een videogame zich zo bewijst in zijn genre dat menig gamer bij tijd en wijle zichzelf een verplichte pauze moest geven om de jump scares te verwerken. Voor een optimaal effect wordt aangeraden om de game in Dolby Atmos te spelen, met headset en in een donkere ruimte.

Vrijelijk navigeren

Isaac kan zich gemakkelijker bewegen dan 15 jaar geleden. Je zult soms schakelaars om moeten zetten en daarmee meerdere keren door dezelfde gangenstelsels moeten bewegen. Mocht je soms verdwaald raken dan kun je met een klik van de rechter joystick je navigatie in real-time oproepen zodat je weet waar je naartoe moet. De hardware waarop je gamet is gelukkig vergevorderd genoeg dat de Necromorphs er absoluut gruwelijk uitzien. Slijm druipt uit hun bekken en als je een ‘morph’ al meerdere keren bewerkt hebt met de cutter kun je zien welke ledematen er op het punt van afscheuren staan en welke je aandacht nog nodig hebben.

Was Isaac nog een stille protagonist in het origineel, in de remake is hij ook voorzien van dialoog tussen hemzelf en zijn collega’s die op afstand blijven van het avontuur. Wie goed zoekt zal eveneens audio logs en documenten vinden die achtergrondinformatie geven over wat er zich afspeelde op de Ishimura in aanloop naar de invasie.

Is de remake het waard?

Er zijn genoeg mensen sceptisch over dit spel. Waarom een remake aanbieden, terwijl het origineel nog altijd staat als een huis? De waarheid is dat de remake het origineel in alle wegen complimenteert. Geen grote veranderingen, maar subtiele aanpassingen, zowel verhaaltechnisch als op het grafische vlak. Of je nu een nostalgische trip maakt of voor de eerste keer kennismaakt met Dead Space, deze verbeteringen zijn in beide ervaringen een pluspunt. Er kan niet vaak genoeg benadrukt worden hoezeer de audio een belangrijke rol in de beleving speelt. Wie graag griezelt zal absoluut op het puntje van zijn stoel zitten. Na een goede twaalf uur schrikken rollen dan eindelijk de eind-credits over het scherm en kun je opgelucht ademhalen. EA levert hiermee een masterclass in het opbouwen van spanning die hand in hand gaat met een visuele pracht en praal en een sterk gedreven verhaal.

Voor zowel de gamer die net komt kijken als de oude rot in het vak valt er veel te genieten. Als dit de tendens is waarmee EA haar catalogus opvijzelt dan mogen de sequels ook deze behandeling krijgen. Hulde!