‘Funko Pop!‘, bijna iedereen kent ze inmiddels wel. Het bedrijf kwam tot stand in 1998, maar de welbekende figuurtjes verschenen pas in 2011 op de markt. Pas in 2017 was er een Europese distributeur en barste ook hier het succes los. De verzamelfiguren zijn razendpopulair en zijn er van bijna elke film, serie en game die je maar kunt bedenken. Zelfs van bands zoals ‘KISS‘ en ‘Motörhead‘ of solo-artiesten als ‘Post Malone‘ zijn ze te verkrijgen. Er is dus voor ieder wat wils kan je wel zeggen. Een game waarin de werelden van deze figuren samenkomen klinkt dan ook best te gek. Zo waren ook de trailers veelbelovend. Het voelde een beetje aan als een open wereld Lego-game zoals ‘Lego Star Wars The Skywalker Saga‘ met wellicht een vleugje van ‘Disney Universe‘. Nou was die laatste game niet razendpopulair, maar een prima game was zeker te verwachten. Wat kan men nou precies van deze game onder de naam ‘Funko Fusion’ verwachten?
Funko Fusions
Het verhaal begint nadat jij een karakter hebt gekozen uit één van de werelden waarin jij het spel wilt beginnen. Door missies te voltooien in die wereld kan jij nieuwe werelden en zijn karakters vrijspelen. Voor dat je de missies induikt ga je naar de fabriek van de Funko baas en mascotte, ‘Freddy Funko‘. Er is een probleem met één of ander paars slijm. Al vrij snel kom je er achter dat Eddy dit slijm is. Dit is de kwaadaardige versie van Freddy, die maar al te graag zijn kroon van de macht inneemt. Nadat hij de kroon heeft bemachtigd komt Foxxo, de vos van Freddy, al vrij snel op lugubere wijze om. Eddy is van plan alle wonder worlds aan te tasten door Funko’s van het bijbehorende universum over te nemen. In het gevecht om de kroon is de essentie van de kroon opgesplitst in meerdere kopieën. Het is aan jou de taak deze terug te vinden in de verschillende werelden. Alleen door deze te bemachtigen kan Freddy zijn kracht terugkrijgen en kan Eddy voor eens en altijd verslagen worden.
Prachtige weergave
Over de cutscenes is niks gelogen. Deze zijn zo mooi als de game zelf. Ook is de game van erg hoge klasse als het om het uiterlijk gaat. Zo ziet alles er strak uit met weerspiegelingen en ramen waar je door heen kan kijken. Het enige minpunt op visueel vlak is dat zodra een cutscene start het beeld even zwart wordt. Zo lijkt het bijna alsof jouw console vastloopt. Dit went natuurlijk wel na een tijdje, maar helemaal vlekkeloos is dit natuurlijk niet.
Vlot zoals verwacht
Ook over de besturing valt over het algemeen niks te klagen. Het spreekt vrijwel voor zich, op een ietwat complex menu voor item selectie na. Gezien je deze niet bijzonder veel zal gebruiken blijft het telkens weer even nadenken als je hem nodig hebt. Dit is verder goed te overzien. Wel is het gebrek aan het vast kunnen zetten van een vijand een gemis in deze game. Zo is de knop die hier gebruikelijk voor dient in deze game om een waypoint neer te zetten. Gezien ‘Funko Fusions’ een volledige single player game is slaat deze functie eigenlijk nergens op. Je kan wel aim assist aanzetten voor het schieten, al lijkt dit maar weinig te doen. Verder valt gelukkig te zeggen dat de reactietijd erg hoog is en de besturing verder vlot verloopt zoals men mag verwachten.
Tot zover…
Helaas houdt het hier al op met de goede punten aan ‘Funko Fusion’. De game kent namelijk een hoop gebreken en onlogische keuzes. Zo zie je wel hoeveel schade je een vijand aandoet, maar is er geen levensbalk. Eigenlijk heb je dus geen enkele indicatie van hoeveel leven de vijand nog heeft. Ook is er geen enkele indicator van aanvallen die van buiten jouw zicht komen. Als je omsingeld bent en van alle kanten wordt beschoten kan je zo moeilijk alles ontwijken. Je kan namelijk moeilijk reageren op wat je nier ziet. Zo kom je soms terecht in een reeks aan aanvallen waar je niet eens van kan opstaan. Op deze manier blijft er niet veel over van jouw levensbalk. Gelukkig is er bij de melee-vijanden niks aan de hand als je bent omsingeld. Ook voor bosses is er geen probleem. Dit laatste is wel anders als de boss op afstand al vliegend aanvalt en jij tegelijkertijd ook op de melee-vijanden moet focussen. Het verschilt heel erg per wereld in hoeverre je met dit probleem te maken krijgt. Zo kent de ‘Scott Pilgrim Vs. The World‘ wereld een hoop helse levels terwijl het bij ‘Jurassic World‘ best meevalt. Er is dus een verschil per wereld hoe vermakelijk het is. Reageren op de zaken waar je eigenlijk niet op kunt reageren is een grote frustrerende factor. Daarnaast waren er ook nog vijanden die op je af renden en als je zelf wegrende… Tja dan renden zij ook ineens sneller. Dit laatste hebben de makers gelukkig wel weten te fixen met de laatste update. Ook lijken de vijanden iets zwakker te zijn gemaakt wat het geheel wel wat dragelijker maakt.
Er is meer…
Dat klonk al als aardig wat, maar er is meer. In de game kan je in elk level naast het hoofddoel op zoek naar verschillende verzamelobjecten. Dit gaat van lichaamsdelen van Foxxie, tot zilveren kronen en KFC buckets. Deze dienen om nieuwe dingen, zoals karakters, te kunnen unlocken. Sommigen van de zilveren kronen zitten verborgen achter een tijdpuzzel met schakelaars. De tijd hierbij is zo krap dat je best wel eens kan twijfelen of het überhaupt haalbaar is. Andere items of secret missions zitten verborgen achter deuren waarvoor je skills of karakters uit andere werelden verkregen moet hebben. Aan de herspeelbaarheid is dus wel gedacht. Een secret mission klinkt heel interessant en laat je hart als fan van een karakter zeker harder kloppen. Het stelt alleen wel vaak een simpele missie voor waarin je een karakter door het level waar je al in zat moet begeleiden en beschermen. Op deze wijze kan je toffe karakters zoals ‘Megaman‘ verkrijgen, maar in hoeverre dit op lange termijn leuk is valt te betwijfelen. Daarnaast is het vaak ook nog eens erg onduidelijk wat je nou precies moet doen en waar je heen moet. Er staat een kleine tekstballon met het doel en soms vind je spreekpalen die je tips geven, maar nog blijft het best vaak erg onduidelijk. Tot slot kan je de taal van het spel op ‘Nederlands’ zetten. Ze zijn alleen wel vergeten dit toe te passen op de Freddy-bots in de fabriek. Deze geven uitleg over bepaalde zaken in de game, maar nog altijd in het Engels. De game is voor zestien jaar en ouder, dus het zal geen probleem moeten opleveren voor de meesten. Het kan alleen maar net wel zo zijn, en dan is het als speler toch niet helemaal fijn.
Zonde
Met de heerlijke popcultuur die de game te bieden heeft, met echt wel iets voor een ieder, is het best zonde. Zo is de game soms best grappig en kan je genieten als fan van de films, series en karakters die voorbij komen. De middelvingers lijken soms wat overbodig gezien het prima een kindergame had kunnen zijn. Hier valt echter alsnog niet over te klagen, want sommige karakters zijn al wat ouder en de films en series zijn ook zeker niet altijd kinderfilms. Ook lijkt het alsof het idee ooit was dat deze game met meerdere personen gespeeld kon worden. Onderdelen zoals het waypoint dragen hieraan bij. Het is een game waar je zeker de potentie in kunt zien van een prima spel. Wellicht geen game of the year titel, maar zeker een voldoende. Helaas is het eindresultaat vaak juist frustrerend en saai. Het voelt een beetje aan alsof de game maar half is afgemaakt. Alsof het idee voor het spel telkens is veranderd tijdens het maken. De plank wordt dan ook voornamelijk misgeslagen op punten die totaal overbodig lijken, maar zeker van essentie zijn voor het speelgenot.
Onvolledig groepsproject
Kortom is ‘Funko Fusion’ een game met prachtige graphics en een vlotte niet al te moeilijke besturing. Verder is het een game met veel potentie om als prima game ervaren te kunnen worden. Deze potentie gaat echter helaas verloren aan te veel randzaken waarbij de plank volledig mis wordt geslagen. De potentie die de game heeft komt totaal niet uit de verf. Zo is het soms zelfs saai of nog erger: frustrerend. Sommige taken lijken zelfs nagenoeg onmogelijk. Ook is het vaak onduidelijk wat je nou precies moet doen. Het voelt aan als een onvolledig groepsproject waarbij eenieder eerst een andere richting in wilde met de game. Het resultaat kent te veel mankementen, al speelt en oogt het nog zo goed in de basis. Een spel is uiteindelijk toch grotendeels leuk op basis van zijn gameplay en daar gaat, nogmaals gezegd, te veel mis.
