Adventure Indiegame
Heb je geen zin in een gehaast hyperactief spel en vind je het leuk om spellen te spelen voor de sfeer en het verhaal? Dan is Inner Ashes een titel die je vast zal aanspreken. Verwacht echter niet een enorme variatie aan puzzels of hoge moeilijkheidsgraad, want dat is wat Inner Ashes dan weer niet biedt.
In dit spel draait het voornamelijk om hoofdpersoon Henry die lijdt aan Alzheimer. In Inner Ashes kruip je in zijn huid en ervaar je hoe het is om (in een rap tempo) mentaal af te glijden. Het is aan jou de taak om Henry te helpen zijn herinneringen over zijn leven terug te vinden (waarom hebben hij en zijn dochter Enid geen contact meer?) en houvast te vinden in zijn dagelijkse routine.
Op zoek naar herkenning
Het spel begint in de woning van Henry. Je krijgt verder geen aanknopingspunt, maar start meteen met het verkennen van de verschillende ruimtes, te beginnen bij de hal. Het gebrek aan doel zorgt er meteen voor dat je in een soort verwarring rondloopt; wat ga je nou precies doen en met welk doel? Hoewel dit natuurlijk frustrerend aanvoelt is dat juist precies de bedoeling: iemand die lijdt aan Alzheimer heeft vaak genoeg precies dezelfde ervaring. Na her en der in de woning wat aanknopingspunten te vinden duik je al gauw een tekenboek in. Dit is het vaste startpunt van elk level dat op zijn beurt weer staat voor een herinnering die Henry gaat ophalen.
In de levels kom je telkens in een gefragmenteerde (droom)wereld terecht waarin je op zoek moet naar stukjes herinnering. Gaandeweg de levels vind je er hier steeds meer van en werk je er naartoe om de herinnering compleet te krijgen. Hoe dit precies moet en wat je moet doen blijft gaandeweg het hele spel onduidelijk, hoewel er al wel vrij snel een bepaalde cadans te ontdekken is.
Is dit de bedoeling geweest?
Hoewel de basis van Inner Ashes er een is die best sterk is vraag je je tegelijkertijd wel vrij snel af: ‘Is dit de bedoeling geweest?’ Zo is het spel vooral ingericht op heel veel rondlopen en zoeken naar je doel, maar is het puzzelelement tegelijkertijd vaak ver te zoeken. Het is geen groot raadsel met (complexe) puzzels hoe je verder moet komen in de levels, maar als je heel het level wandelend uitkamt kom je eigenlijk vanzelf verder. De nadruk is hiermee dus vooral gelegd op het verhaal en de ervaring van iemand met Alzheimer, maar veel minder op het gamingelement.
Zo moet je bijvoorbeeld een brug bouwen van planken, die je dan ergens op een andere plek in het level vindt. Je hoeft hier niets extra’s voor op te lossen, maar gewoon een eindje te lopen. Dit geldt in principe voor bijna alle onderdelen die je moet doen. De onderdelen kunnen zich in de droomwereld bevinden, of in de ‘echte wereld’ welke bestaat uit Henry’s benedenverdieping. Je kunt af en toe switchen tussen deze werelden doordat er in de droomwereld een bankstel staat, afkomstig uit de woonkamer van Henry. Heb je in de ‘echte wereld’ gevonden wat je zocht, dan kun je via het tekenboek weer terugkomen in het level. Elk level los je uiteindelijk op met een tetrisvormig legpuzzeltje, waarna het tekenboek zich vult met striptekeningen van elke herinnering.
Flinke bug zorgt voor frustratie
Helaas is er in de Switch-versie nog een bug aanwezig die ervoor zorgt dat je vast komt te zitten in level vijf. Omdat Inner Ashes echter zo is ingericht dat je switcht tussen de werelden en je tegelijkertijd steeds niet weet wat je moet doen, kun je er pas na een Google-zoekopdracht (of door het lezen van deze recensie) achterkomen dat dit aan de hand is. Zo zorgt de bug er namelijk voor dat je op een bepaald moment in level vijf naar de verkeerde plek terug wordt geporteerd, waarna je vast komt te zitten en niet verder kunt.
Dit houdt meteen in dat je heel het spel opnieuw moet doorlopen waarbij er de kans bestaat dat dit je opnieuw overkomt. Voor de Steam-versie is dit probleem met een bugfix inmiddels opgelost, voor de Switch-versie is dit echter op het moment van spelen in elk geval nog niet gebeurd. Hoe dit zit met de andere platformen is onbekend. Al met al is dit erg jammer, want de motivatie opbrengen om alle voorgaande levels weer helemaal opnieuw (letterlijk) te moeten doorlopen wordt daarmee wel een stuk lastiger.
Haken en ogen in Inner Ashes
Daarbij zijn er nog wat andere (kleine) punten van dit spel die wat aandacht verdienen. Zo is het spel allereerst overduidelijk gebouwd voor het spelen op een groot scherm. In handheld-modus is het beeld vaak gebugd en vaag, is tekst moeilijk te lezen of loop je soms half door meubels heen. Hoewel je daarmee kan denken dat dit op het grote scherm veel erger zal zijn is niets minder waar. Aangeraden is dus om dit spel vooral op je televisiescherm te spelen en niet in handheld. Daarnaast zijn er kleine details aan het spel toegevoegd waar je soms van kan denken dat dit hints zijn voor het oplossen van een of meerdere levels, maar eigenlijk niets meer zijn dan details.
Te denken valt aan het kunnen beeldhouwen in de woonkamer of de post-it-briefjes die zijn opgehangen. Ook is er een trap naar boven die is afgesloten met een stang, wat suggereert dat je gaandeweg het spel misschien boven nog iets gaat doen. Dit gebeurt echter verder niet. Tot slot valt het op dat wanneer je een level start via het tekenboek er een bizar harde haptic-feedback is ingesteld. Wat hier het doel precies van is, is nogal onduidelijk, het is voor het spelen in elk geval vooral erg irritant. Mocht het verhaal dermate intrigerend zijn, dan zijn dit echter punten waar je best doorheen kunt kijken.
