MADiSON
Soms heb je van die games die je eigenlijk niet wilt spelen, maar waarbij je toch de uitdaging aangaat: een uitdaging om niet jezelf onder te poepen van angst. Vroeger vond je zulke angst in games als Resident Evil en Silent Hill. Inmiddels zijn deze games al wat achterhaald qua angst, want de tijd heeft niet stilgestaan. In 2014 werd er een nieuwe vorm van een horrorgame geïntroduceerd. P.T. (Playable Teaser) werd door Hideo Kojima ontwikkeld en introduceerde een nieuw concept. Een gewoon huis waarin van alles gaat veranderen en je je niet veilig kunt wanen. Vele games hebben geprobeerd dit concept succesvol uit te voeren omdat P.T. uiteindelijk nooit een volwaardige game is geworden. Dit blijkt echter een lastig concept te zijn, want Evil Inside was bijvoorbeeld een gigantische flop. Bloodious Games probeert het met MADiSON.
Bloodious Games is geen bekende in deze industrie. De studio bestaat uit welgeteld twee mensen en MADiSON is hun eerste game. Een game die al een hele tijd in ontwikkeling is. Tussentijds heeft de game een demo gekregen op Steam en waren de verwachtingen hoog gespannen. De demo stelde niet teleur en daarom heeft de game een best grote fanbase die aan het wachten was op de volledige game.
Lekker griezelen
MADiSON is niet voor mensen met een zwakke maag of die gewoon niet tegen jump scares kunnen. Vanaf het begin krijg je al gelijk een beklemmend gevoel. Het is donker en je hoort continu overal geluiden vandaan komen. Een andere game die dit ook goed voor elkaar had was Visage. Visage had echter ook andere omgevingen en daarmee is Visage toch net iets anders dan MADiSON. In MADiSON ben je echt telkens in dezelfde omgeving en moet je heel veel heen en weer lopen om een uitweg zien te vinden in het huis. En dan krijg je ook nog eens te maken met allemaal gesloten deuren en deuren die ineens voor je neus dichtklappen.
Voor een volwassene is dit al best creepy, maar voor een minderjarige nog erger. In MADiSON speel je als Luca, een jongen die wakker wordt met hoofdpijn en opgesloten in een kamer. Zijn vader zit op de deur te bonken en dingen te roepen naar je. Waarom? Je hebt geen flauw idee en het beangstigt je enorm. Je moet daarom zo snel mogelijk proberen om uit die kamer te ontsnappen om vervolgens een uitgang te vinden. Dit blijkt echter niet zo gemakkelijk te zijn, want overal hangen sloten op de deuren of wordt de weg versperd door objecten. En als dat nog niet voldoende is, heb je ook nog te maken met geheimzinnige berichten over een seriemoordenaar genaamd Madison. Allemaal ingrediënten voor een onaangename speelervaring.
Fotocamera
Het is steeds vaker een gewoonte in horrorgames dat je behoorlijk kansloos bent als het gaat om uitrusting. In MADiSON hoef je ook niet te rekenen op een geweer of iets van die aard. Het belangrijkste item wat je kunt meenemen met je is een fotocamera. Speel je op normaal, dan kan je oneindig foto’s maken. Het is ook nog eens een polaroid fotocamera. Dus een foto maken en daarna lekker wapperen ermee. De fotocamera zal je daarom ook geregeld gebruiken, al is het alleen al in donkere plekken om in ieder geval iets te kunnen zien. Het voornaamste doel is om informatie te krijgen door middel van het fotograferen van bepaalde objecten. Het kan een deur voor je openen of de oplossing geven voor een puzzel verderop in het spel.
Wel oppassen, want het kan ook geregeld voorkomen dat wanneer je een foto maakt, er een monster voor je neus staat. Dit soort jump scares zijn heerlijk willekeurig en zorgen er geregeld voor dat je even gilt. Dit soort momenten maken de game echt en de makers weten precies dat gevoel te doseren. Dat gevoel van angst, maar ook dat gevoel dat je je even veilig waant.
Heel erg veel
MADiSON is in principe geen lange game. Je kunt er met een paar uur doorheen spelen en dat is helemaal niet erg. Er is voldoende te beleven in het spel zoals het zoeken naar geheime polaroids. Vanaf het begin krijg je de ene puzzel na de andere op je afgeworpen. Niet iedere puzzel kan je al gelijk oplossen. Er zijn voldoende sloten waarvan je pas later in het spel de oplossing kunt verkrijgen terwijl je op het begin al allerlei combinaties probeert. Hiermee proberen de makers je ook vaak op een dwaalspoor te zetten. Je wordt dan inmiddels gek van alle cijfers die je tegenkomt omdat je ze allemaal gaat proberen. De puzzels zijn overigens niet altijd even makkelijk. Voor sommige moet je ook echt alle informatie lezen en snappen wat zij daarmee bedoelen. Het is daarom best een kunst om rustig te blijven nadenken terwijl je weet dat het huis totaal niet veilig aanvoelt. En dat maakt MADiSON een angstaanjagende game die je eigenlijk niet wilt, maar toch gaat spelen.
