Het is verbazingwekkend hoeveel tijd we tegenwoordig doorbrengen met het kijken naar een beeldscherm en hoeveel verschillende dingen we dan zien. De redacteuren van Play Watch Read zien dit echter als een pluspunt en daarom vertelt iedere dinsdag een redacteur iets over zijn of haar week in beeld. Deze week is het de beurt aan Michael.
Afgelopen zondag had ik eindelijk een dag zonder plannen en alle tijd om lekker te gamen, een boek te lezen en een serie te kijken. Heel veel is daar niet van terecht gekomen, want ik ben begonnen met een nieuw spel: Factorio, dat ik vervolgens tien uur lang heb gespeeld. Je begint met het mijnen van enkele grondstoffen, waarna je al gauw begint met het automatiseren van alles. Elektrische mijnwerkers, lopende banden en geautomatiseerde productiehuisjes vormen uiteindelijk samen een grote fabriek. Dat is enkel het begin, want treinsporen, oliebronnen, gevechtstorens en laboratoria zijn slechts enkele onderdelen van het spel waarmee je daarna mee aan de slag kunt.
Bijzonder genoeg heb ik deze week drie avonden bordspellen gespeeld. Ik ben er gek op, maar het komt niet zo vaak voor dat anderen bordspellen willen spelen, laat staan drie dagen op rij. Ik heb dankzij de enthousiaste verkoper van de spelenwinkel een nieuw spel ontdekt: Lifeboat. In dat spel zit je met z’n zessen in een boot. Iedereen heeft één iemand lief en wil één iemand dood hebben, zonder dat van elkaar te weten. Wie kan je vertrouwen? Wie speelt er een dubbelspel? Wie wil wie doden? Wie wil wie redden? Een erg spannend spel (mits alle medespelers het spel ook goed snappen) waarbij je op verrassende wijze soms een flinke mes in je rug krijgt omdat je de verkeerde hebt vertrouwd.
Verder bleef er niet heel veel tijd meer over om te besteden aan games, films, series en/of boeken. Ik heb wel nog een film en een boek ontvangen voor een recensie, maar daar moet ik op het moment van schrijven nog aan beginnen. De film Happy Death Day 2U heb ik gemist in de bioscoop en ik ben nieuwsgierig of deze net zo buitenverwachting vermakelijk is als de eerste film. Het boek waar ik nu aan ga beginnen is Ik volg je, een psychologische thriller van Lisa Jewell, waarin stalken centraal staat. Ik heb niet eerder een boek van deze schrijfster gelezen, maar de achterflap heeft de interesse in ieder geval al genoeg gewerkt.
