Het is verbazingwekkend hoeveel tijd we tegenwoordig doorbrengen met het kijken naar een beeldscherm en hoeveel verschillende dingen we dan zien. De redacteuren van Play Watch Read zien dit echter als een pluspunt en daarom vertelt iedere dinsdag een redacteur iets over zijn of haar week in beeld. Deze week is het de beurt aan Max.
Bedtijdverhaaltjes
Als je een kind hebt dat bij het naar bed gaan graag een verhaaltje voorgelezen krijgt, zul je snel merken dat je keer op keer hetzelfde boekje zit voor te lezen. Daar was deze papa echter wel een keertje klaar mee en aangezien ik een Kobo Plus-abonnement heb, ben ik eens gaan zoeken naar wat ik daar allemaal aan kinderboekjes kon vinden. Ik kwam al snel op een hele reeks boeken van Paul van Loon. Zo staan er boeken op van de Griezelbus, maar die vond ik nog een tikkeltje te hoog gegrepen voor mijn dochtertje van twee. Dus even verder zitten zoeken. Al snel kwam ik uit bij de verhalen van Foeksia de Miniheks, maar ook andere boeken van Paul van Loon, namelijk Dolfje Weerwolfje. Omdat er ook best veel boeken van beschikbaar zijn, is het huilen naar de maan elke avond tegenwoordig. De verhalen maken duidelijk indruk, want er wordt steevast over de wolf gepraat tegenwoordig.
Daarnaast ben ik ook nog een beetje zijdelings bezig in het boek Terra Fabula: Het Vergeten Koninkrijk van Peter DeWillis. Helaas schiet ik nog niet heel hard op, maar wat vind ik dit heerlijke boeken om te lezen. Noem me onvolwassen, het kan me niet schelen. Ik ga erg goed op dit soort Young Adult-verhalen. Het Vergeten Koninkrijk gaat over twee kinderen, Martha en William die, nadat hun ouders verdwijnen tijdens een zoektocht naar het mysterieuze Terra Fabula, door hun twee tantes worden opgevangen. Hier leren ze dat ze over magie beschikken en dat zij de erfgenamen zijn van dit mysterieuze koninkrijk.
Griekse mythologie
Inmiddels ben ik ook begonnen met de game Immortals: Fenyx Rising, wat een heerlijke game is dat. Ja, af en toe is het kibbelen van de Goden lichtelijk kinderachtig, maar dat mag de pret zeker niet drukken, want het gaat over de Griekse mythologie en dat verslind ik met huid en haar. Niet voor niets heb ik mijn eigen dochtertje Gaia vernoemd naar de Griekse Godin Moeder Aarde. Al snel tijdens het spelen zie je diverse verwijzingen naar de Goden. Dit is voor mij echt het type game waar ik van kan genieten. Nu is, zoals je kunt lezen in de recensie van Sylvano, Immortals een soort liefdesbaby tussen Assassin’s Creed Oddysey en The Legend of Zelda: Breath of the Wild. Helaas heb ik die laatste niet gespeeld, omdat ik niet over een Nintendo Switch beschik, maar daar hoor ik ook veel goede verhalen over en dus het is voor mij niet verrassend dat deze game het goed doet.
Ik heb helaas nog niet de tijd gehad om hier uren in te kunnen dwalen, maar ik weet zeker dat dit gaat gebeuren. Alleen zullen die uren wat verspreider zijn dan ik zou willen.
Wat is de waarheid?
Naast boeken en games heb ik toch ook nog een beetje tijd gevonden om series te kijken en dan met name de serie Truth Seekers. Truth Seekers is het verhaal van een kabel-monteur die daarnaast ook paranormaal onderzoeker is. Nick Frost speelt de hoofdrol, maar ook Simon Pegg speelt mee in deze serie. Het is superleuk om dit duo weer aan het werk te zien. Moet je alleen wel even Amazon Prime voor hebben, maar ach in deze gekke tijden is de 3 euro voor het abonnement op Amazon Prime best te overwegen, niet waar?
