Uit den Ouden Doosch is een rubriek waarin we elke week een boek, film, serie of game die al een tijd uit is en weer eens ter sprake mag komen in de schijnwerpers zetten. Baldur’s Gate is het onderwerp van deze Uit den Ouden Doosch en het is een dijk van een RPG. Wil jij weten waarom deze game zo bijzonder is? Lees dan snel verder!
We schrijven het jaar 1998.
Black Isle Studio’s brengt in samenwerking met Bioware een werkelijk gigantische RPG op de markt. Zich afspelend in de Forgotten Realms en gebaseerd op de regels van Advanced Dungeons & Dragons 2nd edition is Baldur’s Gate de eerste in een serie van diverse games die gebruik maakten van de Infinity Engine. Andere games in deze reeks waren Icewind Dale, Planescape: Torment en nog vele meer. Baldur’s Gate werd destijds geleverd op vijf cd’s, zes als je de uitbreiding Tales of the Sword Coast meerekent. In die tijd was dat ook gewoon, dat je een cd moest wisselen.
Baldur’s Gate wordt gespeeld in een isometrische top down view in de derde persoon. Het aanmaken van een personage was iets waar je veel tijd in stopte. De keuze voor het soort personage had namelijk verderop in het verhaal altijd wel weer consequenties. Je had de keuze uit zes verschillende rassen, acht verschillende classes en ook nog eens acht verschillende mage classes. Daarnaast kon een personage ook meerdere classes hebben. Daarnaast waren ook het charisma van de leider belangrijk, het moraal, hoe snel wapens of spreuken konden worden gebruikt. En wat te denken van de mogelijkheid om sloten open te breken of vallen te ontdekken?
/cdn.vox-cdn.com/uploads/chorus_image/image/49252801/hOT84km93aCH.878x0.Z-Z96KYq.0.0.jpg)
Pauze systeem
In tegenstelling tot veel van de RPGs van nu, werkte Baldur’s Gate met een pauze systeem. Dat wil zeggen dat je de actie kon pauzeren, zodat je ieder personage in je party alvast instructies kon geven over wat nu te doen. Dat is zeker iets wat in moeilijkere gevechten van pas kwam. In het begin kom je namelijk overal nog wel redelijk eenvoudig doorheen, maar hoe verder je komt in het verhaal, een verhaal dat overigens naast een proloog 7 hoofdstukken kent, des te belangrijker wordt deze spelmechaniek. Er zijn wel een paar vrijheden genomen met de regels van AD&D, maar die zijn allemaal wel te verdedigen.
Hoewel Baldur’s Gate absoluut een party based game is, draait het verhaal wel degelijk rond één hoofdpersoon. Deze hoofdpersoon is opgegroeid in Candlekeep. Wanneer hij of zij erachter komt dat er een dreiging zit aan te komen, wordt deze gedwongen om Candlekeep te ontvluchten. Onderweg wordt je personage dan ook meerdere keren aangevallen door allerlei huurmoordenaars die eigenlijk weinig andere motivatie nodig lijken te hebben dan het veranderen van jouw personage in appelmoes. Waarom ze dat nu zo graag willen doen, is aan jou om uit te vinden. Dit alles speelt zich dus zoals gezegd af in meerdere hoofdstukken, en je zult in ieder hoofdstuk bepaalde handelingen met je groepje moeten uitvoeren om verder te kunnen. Dat heeft natuurlijk het gevaar dat het verhaal erg lineair kan worden en dat is dan misschien ook wel zo, maar er is zoveel te doen en zoveel te ontdekken in de wereld van de Forgotten Realms, dat je je niet snel zult vervelen.
Niet compleet perfect
Toch zijn er natuurlijk ook wel minpunten. De NPCs bijvoorbeeld (Non Playing Characters) hebben vaak maar zeer beperkte teksten te vertellen en deze zullen je eigenlijk nooit echt verder helpen. Toch kom je zo af en toe een NPC tegen die jouw party kan joinen, dus het is absoluut wel de moeite waard om ze aan te spreken. Wie jij meeneemt kan weer bepalen hoe makkelijk je ergens doorheen komt, want een goed gebalanceerde party is gewoonweg sterker. Er is overigens ook een optie om van af het begin met je eigen uitgekozen party te spelen. Baldur’s Gate was daarnaast de allereerste hardcore RPG die je multiplayer kon spelen. Met maximaal zes spelers tegelijk kon je dan de wereld (on)veilig maken.
Mocht je nu denken: Dat Baldur’s Gate is al veel te oud, wat heb ik daar nu nog aan? Dat kan ik toch nergens meer op spelen? Dat is dus niet het geval. Op Steam kun je tegenwoordig ook aan alle games uit deze wereld komen in Enhanced Editions. Voor Baldur’s Gate betekent dit een editie die de uitbreiding Tales of the Sword Cost bevat en die nog wat andere toevoegingen kent. Hoewel de graphics misschien niet helemaal meer van deze tijd zijn, is Baldur’s Gate nog steeds absoluut de moeite waard om te spelen. Al was het maar om te ervaren waar wij oude rotten vroeger ontzettend warm voor liepen, en om te zien waar heel veel RPGs van nu, op zijn gebaseerd.
Baldur’s Gate is nog steeds een game die zijn weerga niet kent. Destijds was het de eerste game die de grote schare AD&D fans behoorlijk tevreden wist te krijgen en die tegelijkertijd de poort open wist te zetten voor de niet zo fanatieke regels volgende gamers. Het is een game met ontzettend veel diepgang en uren aan game plezier. Als je echt alles wilde doen in deze game, was je al snel een 100 tot 150 uur zoet.
