Absolver is een online vechtgame die letterlijk zijn gelijke niet kent. Het voegt veel bekende elementen samen tot één nieuw, fris ogend en spelend geheel. Zónder ergens compromissen te maken.
Gezichtsloze mannen en vrouwen zwerven rond in een wereld die haast geschilderd lijkt, samengesteld uit een dof, doch diep kleurenpalet. Al deze mensen zijn getrainde vechters met een missie: aanvallen leren van en door elkaar, zodat ze sterker worden om … ja, om wat eigenlijk? Als het goed is om de een of andere grote vijand te verslaan, maar het waarom ervan gaat al snel verloren doordat het verhaal na de openingsscène niet erg aanwezig is.
Heel erg storend is dat niet. Het verhaal is namelijk verre van de drijfveer voor jou om door te spelen, noch de ruggengraat van de game. Het gaat allemaal om het verrassend uitgebreide en vernieuwende vechtsysteem, waarmee je zowel NPC’s als echte spelers te lijf gaat. Je hebt vier houdingen van waaruit je een vechtcombinatie van bijvoorbeeld drie moves kan uitvoeren. Na iedere move die je hebt uitgevoerd, switcht je vechter van houding, wat betekent dat je niet per se de combo hoeft af te maken die je van te voren hebt ingesteld. Er zijn altijd meerdere moves beschikbaar vanuit een houding, en daarbovenop heb je ook nog lichte en zware aanvallen. Aanvallen die langzaam of snel raken, aanvallen waarbij je door verdedigingen heen kunt breken, en aanvallen waarmee je andere aanvallen kan ontwijken. Je hoort het al; de combinaties zijn eindeloos.
Dat is ook precies wat Absolver leuk houdt: die heerlijke en soms tergende onvoorspelbaarheid. Je weet nooit waar een aanval vandaan zal komen en of die zal landen. Alleen door de ander goed te bestuderen zal het je lukken om victorieus uit het gevecht te komen. Je hebt ook nog drie vechtstijlen, waarvan je ééntje in het begin al moet kiezen. Dat is je basis van waaruit je nieuwe aanvallen begint te leren. Deze drie vechtstijlen hebben allemaal hun eigen verdedigingsmanoeuvres: De Windfall-stijl ontwijkt en lijkt het meest op Tai Chi, Forsaken pareert en heeft het meeste weg van thaiboksen, en de Khalt-stijl absorbeert en zit tussen die twee stijlen in.
De game heeft een singleplayer die vooral dienst doet als een (goed) opwarmertje voor de multiplayer. Online komt de hiervoor genoemde onvoorspelbaarheid het beste tot zijn recht. In de 1v1 potjes heb je drie wedstrijden per match de tijd om je tegenstander zijn stijl te doorgronden, te counteren, en als winner de match te verlaten. Er is altijd sprake van een soort spanning, want je ziet niet welk level die persoon is tot na de eerste match. Je weet dus niet hoe sterk die persoon is, of wat zijn vechtstijl of aanvallen zijn. Dat zorgt ervoor dat geen match zo is als de vorige. Saai zal Absolver nooit worden. Het steekspel dat dit vechtsysteem belichaamt floreert in de handen van ervaren spelers. Dan pas zie je hoe ongelooflijk veelzijdig het eigenlijk is.
Diezelfde spanning is terug te vinden in de singleplayer. Die bestaat uit ongeveer vier verschillende gebieden die allemaal een prachtige eigen smoel hebben. Eén kenmerkt zich door donkere moerassen en vervallen ruïnes, terwijl de ander sprankelt in de namiddagzon, schijnend op de hutten van een uit hout opgetrokken dorpje. Waar je ook bent, er zijn altijd (maximaal) twee andere echte spelers aanwezig in het gebied. Deze spelers kom je op een Journey-achtige wijze tegen. Want er is geen chat: je kan alleen een aantal gebaren maken naar elkaar. De vraag is echter altijd: is deze persoon vriendelijk? Of zal hij me aanvallen? Het is altijd even afwachten geblazen. Zelfs al hebben jullie een tijdje harmonieus samengewerkt, dan nóg kan hij of zij beslissen een einde te maken aan de vrede en je opeens af proberen te maken. Spannend, leuk, en soms ietwat pijnlijk wanneer je maatje van vijf minuten plotseling op je in begint te hakken. Daartegenover staat dat het superveel voldoening geeft wanneer je hem dan laat zien wie het sterkst is natuurlijk!
Je eigen vechtstijl en alle moves die je verdient beheer je via je ‘Combat Decks’. Hier kies je de aanvallen uit die je wilt gebruiken en maak je er combinaties van, die je vervolgens weer kunt uitproberen in de toegevoegde Practice Modus. Die heb je wel nodig, want soms denk je dat je een goed Deck hebt samengesteld, terwijl die in de praktijk helemaal niet werkt! Door trial and error kom je uiteindelijk uit op wat het best voor je werkt.
Het concept dat je moves leert door de aanvallen van tegenstanders succesvol te blokkeren of verdedigen klinkt goed op papier, maar is in de realiteit niet altijd even handig. Het betekent namelijk dat je gedwongen wordt defensief te spelen als je nieuwe aanvallen wilt leren. Dus je hebt pech als je vooral offensief speelt. Ook kan het resulteren in de hele tijd dezelfde computergestuurde mannetjes verslaan, om zo de gewenste moves te leren. Dit staat ook wel bekend als ‘grinden’ en is in MMO’s bijvoorbeeld de normale gang van zaken. Hier is het in elk geval niet de beste optie. Het voelt als een manier om het spelen van de singleplayer op te rekken, terwijl Absolver online het leukst is. Ook heeft de game soms wat last van lag en kleine server issues, maar die komen niet vaak genoeg voor om de spelervaring echt aan te tasten.
Al met al is Absolver het meer dan waard om uit te proberen als je een fan bent van vechtgames. Je gaat gewoon nergens een tweede Absolver vinden, en aangezien de kern van de game staat als een huis, is dat genoeg reden om ‘m uit te proberen. Dat het verhaal niet zo sterk is en het soms een beetje grindy kan zijn, heb je de game dan al gauw vergeven.
