NIS America heeft ondertussen naam gemaakt als een publisher die meerdere bekende en minder bekende Japanse games naar het westen brengt. Nu hebben zij gekozen voor een remake van de voor de PlayStation 3 uitgekomen Akiba’s Trip 2, met de titel Undead & Undressed. Met ondertussen een hele waslijst aan remakes en re-releases voor de next-gen consoles, is Akiba’s Trip dan een van de uitzonderingen die je niet gemist mag hebben? De vraag is of de game genoeg vernieuwingen met zich mee brengt en het überhaupt een ervaring is die je niet mag missen.
Het is voor de discussie over remakes misschien het beste om deze game achterwegen te laten, want een titel als Akiba’s Trip had eigenlijk nooit een remake moeten krijgen. De game had op de PlayStation 3 al vrij weinig te zoeken en dat is ook terug te lezen in de recensie van Roel van Lierop. Voor ons is dat helemaal jammer, aangezien er al vrijwel geen Japanse games als nieuwe titels voor de PlayStation 4 uitkomen. Dan is het helemaal jammer als we het moeten doen met Akiba’s Trip: Undead & Undressed, want de game valt heel vies tegen. Ook al is het begin nog veelbelovend, misschien was dat wel heel persoonlijk, stort de game als een kaartenhuis in elkaar. En weet het zich geen moment meer op de rails te krijgen.
Dit is misschien een beetje op de zaken vooruit lopen, maar er is eigenlijk weinig positiefs over deze game te zeggen. Natuurlijk zijn er hier een daar wat vermakelijke stukken, maar die beperken zich voornamelijk tot het intro. Hierin kun je een naam geven aan een mannelijk of vrouwelijk hoofdpersonage en deze vind je vervolgens direct vastgebonden op een tafel. Gevangen genomen door een organisatie van Synthisters, een soort van vampiers/zombies, die van alle mensen in Akiba Synthisters proberen te maken. Al snel wordt de hoofdpersonage (in mijn geval Ernesto) gered door Shizuku, die een vriendelijke Synthister blijkt te zijn. Aangezien jijzelf ook een Synthister bent geworden, heb je haar hulp nodig om te overleven.
Maar hier houdt het natuurlijk nog niet op. Het blijkt dat jij niet de enige bent die tot een Synthister is gemaakt. Heel Akiba is bevolkt met deze wezens, die niet van andere mensen te onderscheiden zijn. Alleen door hun slechte, a la vampiers, gebrek aan weerstand tegen zonlicht. En hier begint eigenlijk meteen de ellende. Samen met zijn vriendengroep, die al bij elkaar was als buurtpreventie, en Shizuku is het aan Ernesto (ha!) om deze Synthisters op te sporen en van hun kleding te ontdoen. Hierdoor worden zij blootgesteld aan zonlicht en vervagen zij of rennen zij weg. Dit lijkt een grappig idee, maar dat is het eigenlijk geen moment. Het is noch grappig noch seksueel gedaan, waardoor het hele systeem eigenlijk geen enkele toevoeging biedt aan de al slechte gameplay.
En wat is deze gameplay slecht. Eigenlijk kent de gameplay geen enkele diepgang en bestaat het constant uit hetzelfde doen. Als Synthister heb je nieuwe krachten gevonden en daarmee probeer je samen met je vriendengroep de slechte Synthisters te verslaan. Als je een groep Synthisters tegenkomt, ga je in vechtmodus en kun je met kruisje laag, rondje midden en driehoekje hoog slaan. Wanneer je iemand genoeg hebt geraakt op een bepaalde plek krijgt hij of zij daar een paarse gloed en kun je de kleding door de knop op die hoogte ingedrukt te houden van hun lichaam scheuren. De enige combo’s die de game eigenlijk kent, is een quick time event die ervoor zorgt dat je meerdere stukken achter elkaar kan afscheuren. Als je alle kledingstukken van iemand hebt afgescheurd verdwijnen zij of rennen zij weg. Dit is serieus het enige wat je in de game doet en voor de rest ren je rond in de quasi open wereld van Akiba.
Deze quasi open wereld is wel een van de positiefste dingen aan de game. De open wereld is nog vrij groot en kent veel inwoners en zijmissies. Deze bestaan voornamelijk uit gevechten en/of dingen ophalen voor iemand. Deze missies zijn vaak een stuk korter dan de hoofdmissies en zijn op zich wel leuk om tussendoor te doen. Voor de rest lijkt Akiba goed nagemaakt en kent het zijn grootste attracties. Daarom is het leuk om hierin rond te lopen en deze locaties te bezoeken. Of bijvoorbeeld de typische Japanse winkels te bezoeken, met keihard muziek en J-pop winkeliers of zachte traditionele muziek met stijlvolle winkeliers. De verscheidenheid die zo mist in de game en het verhaal is wel terug te vinden in de stad. Het is jammer dat de diepgang bij zo’n stad compleet ontbreekt en dat het verhaal en de gameplay de game zo in de weg zitten.
