Recensie: Amnesia Collection

In de Amnesia Collection krijgen we drie iconische horror games die een jaar of 6 geleden uitgebracht werden op de PC. Nu krijgen we een lichtelijk opgepoetste versie op de Playstation 4. In Amnesia: The Dark Descent wordt het verhaal verteld van Daniel die wakker wordt in de donkere krochten van een kasteel zonder ook maar enige herinnering aan wie hij nu eigenlijk is. Het enige wat hij eigenlijk weet is dat hij verder moet afdalen het Inner Sanctum in, om de Baron te vermoorden. In A Machine For Pigs volgen we Oswald Mandus die na meerdere maanden vechten tegen een ziekte wakker wordt om vervolgens de opdracht te krijgen zijn mysterieuze machine af te maken. En dan hebben we nog het verhaal van Justine, wat veel korter is en gaat over een vrouw die een reeks psychische tests moet ondergaan.

Laten we meteen met de deur in huis vallen. We zijn de laatste tijd natuurlijk heel veel doodgegooid met remakes, HD upgrades en dat soort uitmelkerij. Nu is het in dit geval iets anders omdat deze games niet eerder op de Playstation te vinden waren. Wat meteen opvalt is dat de grafische update nog wel een heel stuk beter had gekund. Vooral Amnesia: The Dark Descent heeft visueel veel aan kracht ingeboet gedurende de tijd. Alles is net wat te blokkerig om gamers van nu echt tevreden te stellen. Dat neemt niet weg dat de atmosfeer van de game wel sterk is, die is namelijk niet alleen maar gebaseerd op de look and feel van het spel.

The Dark Descent heeft een redelijk uniek mechanisme. Loop te lang op donkere plekken en je begint je gezond verstand te verliezen. Je gaat dan hallucineren en ziet de meest vreemde dingen. Dat zorgt er voor dat je dringend behoefte hebt aan licht in de veelal duistere hallen van het kasteel, dus moet je zoveel mogelijk lampolie verzamelen en slim omgaan met de olielamp die je ergens aan het begin kunt vinden. Gebruik je het te vaak dan heb je op de momenten dat je het nodig hebt geen licht meer en verlies je dus zoals gezegd je gezonde verstand. Dit gegeven maakt de game erg interessant, ware het niet dat het enorm lang duurt voordat het echt spannend wordt.

Veelal maken alle drie de games gebruik van geluidseffecten en het laten trillen van je controller op momenten dat het spannend wordt. Je beeld wordt ook bibberig en gaat soms echt alle kanten op zodra je je verstand verliest. De spanning wordt steeds langzaam opgebouwd en komt pas echt tot zijn recht wanneer je daadwerkelijk je verstand kwijt raakt. Je hoort van allerlei kanten de meest vreemde geluiden en door het unieke onderdeel dat je de gruwelijkheden niet kunt bevechten, moet je manieren vinden om deze dan te ontkomen. Ben je echter niet heel gevoelig voor deze geluidseffecten en atmosferische beelden, dan zul je niet snel bang worden van hetgeen je voorgeschoteld krijgt.

Justine is origineel uitgebracht als een uitbreiding voor The Dark Descent en heeft zijn eigen unieke eigenschappen. Het is een vrij korte game die je in principe in ongeveer 10 minuten kunt doorlopen. Daar zit echter wel een catch aan, want tussendoor opslaan is niet mogelijk en als je dood gaat moet je compleet opnieuw beginnen. Dat maakt het op zich natuurlijk wel spannend. Verwacht geen bovennatuurlijke enge dingen in deze game. In plaats daarvan moet je een serie aan proeven doorlopen, die je misschien het beste kunt vergelijken met de vallen zoals die ook in de film Saw voorkwamen. Zoals gezegd, het is maar een korte game en dat is in dit geval misschien zelfs wel zijn sterkste kant.

A Machine for Pigs is een sequel van The Dark Descent, maar heeft verder vrij weinig elementen van de eerste game. De game kwam drie jaar na The Dark Descent uit en heeft geen systeem waar je je verstand kunt verliezen en werkt ook niet met een olielamp of puzzels die je alleen kunt oplossen met spullen uit je inventory. In plaats daarvan vertelt het een vrij metaforisch verhaal. Qua scare-factor is A Machine for Pigs absoluut de minst angstaanjagende van de drie, en ook absoluut de minste game.