Met het gaan van de zomer en het komen van de herfst zijn een aantal dingen al jaren onlosmakelijk verbonden: het kleuren en vallen van de blaadjes, de transitie van buitenspelen naar binnen (gamen natuurlijk), en de release van de nieuwste Call of Duty. Dit keer de beurt aan Infinite Warfare. Doordat ze een franchise zijn met een jaarlijkse release is ieder jaar opnieuw de vraag: weten ze dit keer te verrassen? Weten ze genoeg te innoveren om een aankoop te verantwoorden? Je krijgt antwoord op al deze vragen en meer, in deze review.
Om maar gelijk te beginnen bij het meest controversiële aan deze CoD: de setting. Toen die bekend werd gemaakt middels een trailer die uitkwam voor de game, werd deze discutabele designkeuze van ontwikkelaar Infinity Ward niets anders dan bestraft door het publiek. De trailer werd de op een na meest gedislikete video op YouTube, met alleen Justin Bieber’s single “Baby” die nog altijd de eerste (of laatste) plaats heeft. Gelukkig zegt de publieke opinie in dit geval niks over het vakmanschap die met het creëren van deze frisse setting gepaard is gegaan. Dankzij de nieuwe weg die ze inslaan, word je in de campaign bijvoorbeeld getrakteerd op prachtige vergezichten. Denk aan jij die op een ijskoude planeet rondhopt met als aanblik een andere planeet die zo dichtbij staat dat het lijkt alsof je hem kan aanraken als je er je best voor zou doen. Call of Duty kan als franchise niet stil blijven zitten; ze móéten innoveren om relevant te blijven. En dat is dus wat ze gedaan hebben. Jammer is wel dat ze op hun nieuwe weg die ze ingeslagen zijn, alleen maar de eerste paar voorzichtige stappen zetten en het voorheen onbekende pad niet durven uit te wandelen.
Dan heb je zo’n prachtige stad en ruimte-omgeving geschapen, en dan benut je dat niet door een uiterst standaard verhaal erin te vertellen. Waar het uiteindelijk allemaal op neer komt, en wat het fundament is van je redenen om te strijden in de ruimte is een oorlog voor resources, oftewel voorraden. Want die voorraden zijn in deze toekomst nogal schaars, uiteraard omdat de mensheid de Aarde teveel heeft gebruikt als een wegwerpplaneet. Onder het mom van “Ooh, we zoeken wel gewoon een andere als deze op is.”
Grappig genoeg is dat precies wat ze gedaan hebben. Andere planeten in ons sterrenstelsel werden gekolonialiseerd om de hiervoor genoemde voorraden weer aan te vullen op Aarde. Het SDF (Settlement Defense Force) is een aparte groep van opstandelingen die over het sterrenstelsel willen heersen, en uiteraard hebben ze daar ook die resources voor nodig. En dat is het plot. Dat is waarom je vecht; om dat te voorkomen. Uiteindelijk is het plot niet slecht verteld of slecht uitgevoerd, met hele mooie cutscenes, grootschalige (ruimteschip)gevechten, Jon Snow (a.k.a Kit Harrington) uit Game of Thrones als de slechterik, en emotionele lading waar je het zou verwachten. Maar het is allemaal zo veilig en zo weinig verrassend. En dat ondermijnt de spelervaring. Je speelt niet omdat het spannend is en je wilt weten hoe het eindigt. Je speelt het omdat je er toch al aan begonnen bent en je het net zo goed uit kan zitten. Óf je gaat natuurlijk gelijk door naar de multiplayer, zoals – laten we eerlijk zijn – het gros van de mensen doet die CoD kopen.
Misschien had Activision niet ‘ruimtevaart’ als thema moeten marketen, maar ‘weinig verrassend’. Want alhoewel er geprobeerd is de multiplayer op te frissen door een aantal vernieuwingen door te voeren, is het te weinig om je te doen geloven dat je een vervolg speelt op Black Ops 3 van vorig jaar. Ja, de levels zijn nu grotendeels in de ruimte of op een futuristische versie van de aarde. Maar in essentie is dat niet meer dan een verandering van het uitzicht. Ja, ze hebben het Specialist-system op de schop gegooid en die vervangen met zes nieuwe ‘Combat Rigs’ (gevechtspakken) die allemaal net wat anders spelen. Ze hebben nieuwe en vervangbare speciale vaardigheden of wapens, sommige zijn beter geschikt voor close quarters combat en andere voor long ranged. Maar in essentie is het gewoon een re-skin van wat ze vorig jaar in Black Ops 3 hebben geïntroduceerd. Ja, ze hebben een nieuwe wapensoort geïntroduceerd genaamd ‘energy weapons’ die blauwe kogels vuren en extra effectief zijn tegen robots. Jammer is dan weer dat dit vooral van toepassing is in de campaign, en dat je hier online vrij weinig tot niks van merkt.
De meeste innovatie heeft plaatsgevonden in de zombie-mode van dit jaar. Het heeft de serieuze setting van zich afgeschud en doet een gek 80’s jasje aan met bijbehorende glitterende dansschoenen. Jij (tot en met drie andere optionele maten) nemen het dit keer tegen de arme struikellaars op in een pretpark uit de jaren tachtig. Voor de rest is er (helaas) weer weinig veranderd aan de formule. Je probeert nog steeds te overleven terwijl zombies door ramen en andere openingen proberen te kruipen. Jij probeert dit dan vervolgens te verhinderen door ze door hun hoofd te schieten en die openingen te barricaderen. Het is grappig omdat het gek is, en het zal je net zoals de vorige zombie-modi weer een hoop uren vol plezier opleveren.
Toegegeven: Call of Duty is Call of Duty, en aan die succesvolle formule moet je niet al teveel willen sleutelen. Kijk maar wat de reactie is als je alleen al iets simpels als de setting verandert. De game speelt ook nog altijd even lekker als dat het al jaren doet. Je hebt weer een jetpack waar je door de levels mee heen sjeest en coole wall run kills mee kan maken. En het level design is, hoewel voorspelbaar, effectief. Eigenlijk heb ik op dit hele spel niks negatiefs aan te merken, maar ook niet iets bijzonder positiefs. Het is een goed spel, een goede Call of Duty, maar niks springt eruit. En de nieuwe setting van de ruimte had dat moeten doen. Het verhaal ín deze nieuwe setting had dat moeten doen. En de multiplayer had dat moeten doen. In plaats daarvan dient het als niets meer dan een mooie achtergrond op hetzelfde schietgenot als vorig jaar.
Begrijp me niet verkeerd. Ik vermaak me heus wel met de game, en jij zal dat naar alle waarschijnlijkheid ook gaan doen. Ik heb al tig hectische potjes Gun Game gespeeld – één van de leukste modi in de game als je het mij vraagt – en het is nog steeds niet saai. En dat is het gewoon. CoD speel je omdat je weet wat je krijgt. CoD speel je omdat je weet dat je plezier gaat hebben, alleen of waarschijnlijker met je vrienden. En Infinite Warfare speelt dat wel degelijk klaar.
