Als we denken aan Techland, denken we al snel aan Dead Island. Logisch natuurlijk, gezien diens vorige games nou niet bepaald in de boeken staan als geweldige games. Toch ergert men zich bij Techland dat het lijkt alsof zij enkel en alleen Dead Island op hun cv hebben staan als goede game. Na wat uitstelperiodes is hier hun nieuwste project, Dying Light.
Dying Light zal in eerste instantie de indruk wekken dat je een nieuwe Dead Island game hebt opgestart. Gelukkig zal deze associatie al snel verdwijnen naarmate je meer ontdekt van Harran en diens openheid. Er heerst een virus in Harran en alsof het al niet erg genoeg is, heeft een drugsheer ook nog eens een document gestolen waarin staat hoe het virus tegengegaan kan worden. Om het document terug te krijgen wordt er een agent ingeschakeld die achter deze drugsheer moet aangaan. Er gaat alleen iets gruwelijk mis tijdens de landing en je wordt gebeten door het ontvangstcomité. Welkom in Harran!
De proloog begint met agent Crane die in een badkuip ligt en is hersteld van zijn verwondingen. Hij bevindt zich in een appartementencomplex die bemand is door een groep overlevenden. De proloog neemt je mee in de besturing van Dying Light en wat je moet weten om te overleven. Tijdens de proloog zal je vooral het gevoel hebben dat je de loopjongen bent van de overlevenden in dit appartementencomplex genaamd de Toren. Toch is het verstandig om serieus op te letten, want de gegeven informatie kan je namelijk verderop in het spel redden. Zo leer je precies wat de beste tactiek is om zombies aan te pakken en hoe je omgevingen veilig moet maken. Maar misschien nog wel belangrijker: free-running.
Free-running is de manier hoe je je voornamelijk beweegt in Dying Light. Om de hordes zombies te overleven is het gevecht aangaan niet altijd de slimste manier. Je zult voornamelijk wegrennen van de zombies en dat doe je door gebruik te maken van de vele gebouwen. Het eerste uur zal je vooral vloeken op de besturing omdat niet alles lukt en dat je het gevoel hebt dat de besturing je tegenwerkt om op een gebouw te klimmen. Naderhand krijg je de besturing steeds beter onder de knie en begint dan pas de uitdaging in Dying Light. Overdag zal je voornamelijk druk bezig zijn met het verzamelen van loot en in de avond zal je je klaarmaken om te schuilen voor de nacht.
De dag-en-nacht cyclus zorgt ervoor dat er veel uitdaging in Dying Light komt. In daglicht ga je dus vooral op zoek naar middelen waarmee je je wapens kan aanpassen, om vervolgens missies aan te gaan. De wapens zijn, net als in Dead Island, erg kaal en aan jou als speler om je kale wapen om te toveren tot een honkbalknuppel dat onder stroom staat. Het principe dat we kennen uit Dead Island is dus ook in Dying Light aanwezig. Net als de mogelijkheid om blauwdrukken te verkrijgen om bepaalde wapens gemakkelijk in elkaar te knutselen. Aan het begin zal je ieder wapen meenemen wat je maar denkt te kunnen gebruiken, maar naderhand zal je al snel ervoor kiezen om enkel wapens in elkaar te knutselen die van toegevoegde waarde zijn. Een wapen kan je maar maximaal drie keer repareren en daarna zijn ze waardeloos. Ook nu is het weer oppassen dat je je wapens probeert af te wisselen waardoor je niet weerloos bent wanneer je mes zo bot is dat je geen verwondingen aanricht.
Wanneer de klok 19:00 begint te slaan in Harran is het tijd om een veilig onderkomen te zoeken. Zodra het donker begint te worden komen de grote jongens naar buiten om te spelen. Deze ‘volatiles’ zijn zo krachtig dat een rechtsreeks duel met ze onbegonnen werk is. Waar je overdag rustig kan rondwandelen moet je dat juist niet doen wanneer het nacht is. Ze lopen overal rond en speuren de straten af naar nieuwe slachtoffers. Wanneer je besluit om toch rond te lopen, omdat een missie dat eist van je, en je wordt ontdekt door ze, dan is het tijd om het op het rennen te zetten. Het is dan verstandig dat je het free-runnen goed onder de knie hebt en hopen dat er zo dicht mogelijk een veilige plek is. Deze veilige plekken zijn niet standaard, deze moet je namelijk overdag vrijmaken van zombies zodat je in de nacht daar veilig kan slapen tot het ochtend wordt. Toch loont het wel om in de nacht rond te lopen, al is het alleen om vaardigheidspunten te verdienen.
Ook in Dying Light ontkom je niet aan een verbeteringssysteem. Gelukkig heeft men bij Techland gekozen om een degelijk systeem neer te zetten. Zo kan je op drie vlakken punten verdienen die je vaardigheden kunnen verbeteren. Zo krijg je standaard voor missies en overleven in de nacht zonder opgemerkt te worden overlevingspunten. Deze punten kan je inzetten om meer wapens mee te nemen, maar ook om speciale vallen klaar te zetten. De tweede categorie zijn behendigheidspunten, in deze groep kan je namelijk je behendigheid verbeteren door bijvoorbeeld langer te kunnen rennen of over zombies heen te kunnen springen. De derde categorie gaat om pure kracht, denk daarbij aan de mogelijkheid aan extra weerstand, maar ook extra kracht uitdelen of je wapens langer houdbaar te houden. De behendigheidspunten verdien je aldoor door telkens over objecten te springen of door te klimmen. De krachtpunten krijg je door dus zombies dood te maken.
Dying Light heeft veel pluspunten en technisch gezien ziet het er ook erg prachtig uit. Men heeft ervoor gekozen om het spel te laten draaien op dertig frames per seconde zodat het op de Xbox One en PlayStation 4 draait op 1080p. Dit is goed terug te zien omdat Harran er prachtig uitziet. Niet alleen de buitenwijken zien er, ondanks de chaos, prachtig uit, maar ook het centrum van Harran voelt erg toeristisch aan. Dat sommige objecten niet goed weergeven worden kunnen we men nog wel vergeven. Wat minder aanvoelt is het gebrek aan een degelijk verhaal. Het verhaal begint, naarmate je vordert, echt steken te laten vallen. Al aan het begin merk je duidelijk dat er meer aan de hand is met de organisatie waar Crane voor werkt en komt het ultieme cliché naar boven: ga je voor de missie of ga je voor het heldendom en iedereen redden die je maar redden kan. Eigenlijk zou er een verbod op dit soort clichés moeten komen omdat het echt aanvoelt als ‘been there, done that’.
Doordat het verhaal zo tegenvalt krijg je, net als bij Dead Island, al snel het gevoel dat je wilt stoppen met spelen. Desondanks loont het om voorbij de proloog te komen. Zodra je dat gedeelte gehad hebt, dan kunnen maximaal drie anderen je helpen in Harran om je missies te voltooien. De gehele singleplayer kan je namelijk in co-op doen, op de proloog na dan. Hiermee kan je elkaar motiveren om door te gaan met Harran te onderzoeken en de vele zombies een kopje kleiner te maken. Om het extra uitdagend te maken is het mogelijk dat je tussendoor een competitie kan aangaan met elkaar. Dit houdt in dat je in een kort tijdbestek zoveel mogelijk zombies moet doodmaken. Hiervoor krijg je in ruil dan weer extra middelen en/of geld.
