HD-remaster na HD-remaster wordt uitgegeven tegenwoordig, soms zelfs van games die net een jaar oud zijn. An sich geen ramp, vooral voor gamers die het origineel nooit gespeeld hebben. Square gooit er ook weer een remaster uit en dit keer is het Final Fantasy Type-0 HD. Kleine kanttekening hier is dat het origineel voor de PlayStation Portable nooit in Europa is uitgekomen. Dus eigenlijk is het een gloednieuwe game voor ons! Is de game een smet op de Final Fantasy-naam? Of kan het de eer hoog houden?
Als je het spel opstart krijg je een introductiefilmpje in je schoot geworpen die gelijk de toon van de game zet. Het voelt zwaarmoediger dan de gemiddelde Final Fantasy-game, meer volwassen. Over de wereld zijn vier kristallen verdeeld die elk beheerd worden door een landsdeel. Uiteraard breekt er oorlog uit tussen de naties om het beheer van de kristallen. Jij maakt deel uit van een elitaire klas van een militaire school genaamd Akademia. Class Zero, de klas waar je je in bevindt, heeft speciale krachten en kan magie gebruiken zonder de kracht van de kristallen, dankzij hun moeder die experimenten op hun heeft uitgevoerd. De Dominion (waar Akademia ligt) hoopt samen met Class Zero het land weer terug te winnen en wij mogen met de hele klas aan de slag!
Class Zero bestaat uit veertien leerlingen die je allemaal onder de knoppen krijgt. Je team bestaat uit maximaal drie man tegelijk en als er één sneuvelt tijdens de missie kan je één van de overige elf man uit je reserves trekken en verder strijden. In tegenstelling tot de meeste Final Fantasy-games is deze game actie-RPG georiënteerd. Er is geen sprake van een turn-based-gevechtssysteem. Onder de vier iconische PlayStation-knoppen kan je een aanval zetten. Elk van de leerlingen kan allerlei soorten magie gebruiken (offensief of defensief), maar elke leerling heeft ook zijn eigen vaardigheden wat elk karakter uniek maakt om mee te spelen. Zo heeft ook elk leerling een eigen wapen, variërend van een boog tot aan pistolen en van speelkaarten tot aan een fluit. Elk karakter heeft één standaard aanval met zijn wapen, twee slots voor magie of vaardigheden en als laatste een verdedigende vaardigheid. Al deze vaardigheden zijn uit te breiden door je personages te levelen. Met de verdiende punten kun je ze nieuwe vaardigheden leren of oude uitbreiden. Dit resulteert soms in spectaculaire combo-aanvallen tijdens de gevechten. Als je ver genoeg in de game komt kan je zelfs de al bekende Eidelons summonen en er zelf mee aan de slag! Je voelt je echt machtig als je met Ifrit, Shiva of Golem iedereen tot pulp slaat.
De game bestaat uit vier hoofdelementen. Je hebt de hoofdmissies die het verhaal vertellen. Deze zijn het gaafst en bieden de meeste variaties en soms zelfs gigantische bazen. Dan heb je de tijd tussen de missies die je moet doden door rond te lopen, met mensen te praten en kleinere submissie te voltooien. Gelukkig is dit de skippen door met een NPC te praten. Daarna mag je gelijk aan de missie beginnen, want het rondlopen op Akademia heb je na een uurtje of twee ook wel gezien, want zo groot is het niet. Het zoeken naar NPC’s met een groen uitroepteken boven hun hoofd verveelt namelijk snel. Als je besluit dit toch over te slaan dan mis je wel een hoop items en een hoop interessante achtergrondinformatie die het spel wel leuk maken. Uiteraard kan je ook een combinatie van beide doen. Vervolgens heb je het reizen op de wereldkaart. Dit kan gewoon lopend of je kan een vliegschip nemen vanaf Akademia. Als laatste optie is het ook nog mogelijk om op een chocobo (die je zelf kan vangen en broeden) te springen en je daarmee voort te bewegen. Op de wereldkaart zitten grotten verstopt met goede loot. Zo geheim zijn ze alleen niet, want vaak wordt je er door een sub-quest naar toe geleid. Als je over de wereldkaart slentert heb je wel last van random encounters, zoals in alle oude Final Fantasy’s waarna je naar het gevechtsscherm gebracht wordt en je los mag gaan met je krijgers.
Het laatste element heeft een strategisch sausje en speelt zich af op de wereldkaart. In deze modus gaat het om steden te veroveren die in de handen van de vijand zijn. Dit werkt een beetje zoals een MOBA. Er spawnen van beide kampen units die elkaar te lijf gaan en dit gaat vrij gelijk op totdat jij je er mee gaat bemoeien. Je kan gewoon magie en vaardigheden gebruiken op de vijanden waardoor jou spawnende units steeds meer grond winnen en de stad van de vijand kan aanvallen. Als het schild van de stad neer is kan je deze infiltreren en dan lijkt de game weer op een missie uit de hoofdverhaallijn. Dit spelmechaniek is een leuke afwisseling tussen al het rondslenteren door en je zal je units tactisch moeten sturen wil je de latere slagen winnen. Het broeden van chocobos is ook hier een belangrijk element aangezien je steeds sterkere chocobos kunt creëren die vijandelijke troepen in één trap kunnen uitschakelen en waarmee je je sneller verplaatst. Helaas zitten er niet heel veel van dit soort missies in de game.
De personages in de game zijn allemaal stereotype overdreven Japans, inclusief piekhaar en rare piepstemmetjes of juist overdreven zware stemmen bij mannen die er als vijftien uitzien. Zo heb je Nine die bijna elke zin eindigt met “yo”. Vervelend, zeker omdat de voice acting niet van een dermate hoog niveau is. De animaties zien er ook vrij houterig uit, maar het blijft van origine een PSP-game. De manier waarop ze de PSP-game naar PS4 hebben gebracht is wel indrukwekkend, maar hij had net zo goed op de PS3 uit kunnen komen. De textures van de speelbare personages zijn overduidelijk allemaal een stuk strakker gemaakt en ook is er sprake van betere belichting, maar als je dan soms naar de achtergrond kijkt zie je echt wel dat daar minder liefde in gestoken is. Nog een klein dingetje die een beetje ergernis op riep was de camera en dan niet zo zeer de locatie hiervan, maar de manier waarop de camera draait. Elke keer als je de rechter analoge stick gebruikt om de camera te draaien gaat er een soort blur-effect over alles heen. Dit werkt zelfs een beetje misselijkmakend. Dit is waarschijnlijk gedaan vanwege de wat minder mooie textures, maar allicht was het beter geweest hier een andere oplossing voor te zoeken.
