‘We’re here to take over the World!’ moet Nintendo gedacht hebben met de Nintendo Switch. In geen tien jaar is Nintendo zo prominent aanwezig geweest in het gaming landschap zoals nu. Dat is te merken omdat ontwikkelaars en uitgevers hun steun betuigen aan de big N door hun games uit te brengen op de Switch. Maar of dat voor iedere game zo’n goede uitwerking heeft? In deze recensie wordt Gal Metal onder de loep genomen, een ritmegame die het net even iets anders doet.
Gal Metal speelt zich af op een Japanse school, waar een groep schoolmeisjes ontdekt dat hun kracht als band genoeg is om de planeet te redden van de ondergang. Een buitenaards ras valt de aarde aan en alleen jouw band is krachtig genoeg om de buitenaardse invasie te stoppen. Ondertussen krijg je te maken met waar iedere Japanse schooldame in haar jeugd mee te maken krijgt: relaties en kledingstress. Je moet je nummers oefenen, ter gehore brengen en dan ook nog eens zorgen dat het publiek tevreden blijft. Pfoe, eigenlijk best veel voor een Japans schoolmeisje toch?
De meer dan simpele en clichématige constructie van Gal Metal wordt nog eens onderstreept door de muziekkeuze. Slechts een paar ritmes zijn opgenomen in de game waardoor je al heel snel een gevoel van verveling tot je kunt nemen. Na drie of vier keer gespeeld te hebben is de lol er wel af. En daarbij is het nog niet eens van belang in welke volgorde jij de melodietjes en basslines speelt. Je kunt spelen door op het drumstel op je scherm te drukken, op de joycons te drukken, of met ze te zwaaien. Welke melodietjes je achter elkaar afspeelt in een nummer is daarbij niet van belang. Geen key rail zoals Guitar Hero of Rock Band dus, maar de mogelijkheid om helemaal los te gaan, zij het op het ritme dat aangegeven wordt. Het maakt ook niet uit welke bewegingen of knoppen je indrukt als het gaat om de muziek of de visuals. Deze blijven door vrijwel het gehele nummer zoals ze zijn.
Zo makkelijk als daar mee wordt omgegaan, gaat deze game nog harder op zijn grammofoonplaat door de motion controls. Nou lijkt het een goed idee om deze te gebruiken maar de verbinding naar de TV is zo slecht afgesteld dat de game onspeelbaar wordt. Aanslagen worden niet goed geregistreerd en missen soms zelfs helemaal. Direct aan de Nintendo Switch is het zo’n beetje hetzelfde verhaal. Je kunt deze instellingen wel aanpassen en zorgen dat het beter loopt maar helemaal perfect krijg je het niet. Het instellen van deze vertraging is ook onnodig complex en zelfs vervelend te noemen.
Kort gezegd, blijf ver weg van Gal Metal. De game is op vrijwel alle gebieden ruw, slecht, of zelfs gewoon technisch kapot, en dat is niet omdat de Nintendo Switch een ritmegame zoals deze niet aan zou kunnen. Sterker nog, de Switch is meer dan capabel genoeg om zijn mannetje te staan met dat soort games. Gal Metal weet alleen nagenoeg alles wel verkeerd te doen. Van de te simpele, blokkerige en simpele grafische stijl tot een meer dan oppervlakkig verhaal, en dan hebben we het nog niet eens over de (zelfs op directe wijze) gebruikte motion controls. Het idee van Gal Metal is leuk, maar dan moet het wel goed uitgewerkt worden, en dat is met Gal Metal niet het geval.
