Kat is een blondine die in het eerste deel wakker is geworden in het vreemde plaatsje Hekseville. Daar vond ze Dusty, een kat die een bijzondere bijwerking had. Met Dusty bleek Kat namelijk de zwaartekracht te kunnen beïnvloeden en daardoor te kunnen vliegen, andere mensen weg te smijten en ga zo maar door. In dit deel is ze in eerste instantie haar krachten kwijt terwijl ze zich in een mijnwerkerskolonie bevindt. Wanneer ze echter Dusty terugvindt, veranderd haar leven drastisch en kan ze weer doen wat ze eerder deed. Oudhollands kontschoppen.
De eerste Gravity Rush was een PS Vita spelletje, dat heeft later wel een port gekregen naar de Playstation 4, maar dat was eigenlijk meer om de fans gelukkig te houden. Dat het spel nooit voor de Playstation 4 gemaakt was, was absoluut duidelijk. Het verhaal van Gravity Rush is gebaseerd op een stripboek, en dat stijltje hebben ze ook doorgezet in de game. Iedere missie of ieder moment waarop je met iemand praat, wordt getoond door middel van plaatjes uit een stripboek, daar komt dan een stukje tekst bij en wat gebrabbelde spraak en op die manier wordt je duidelijk gemaakt wat je zou moeten doen. Dat is op zich een hele leuke manier, maar na een tijdje wordt het vervelend dat je steeds maar weer op x moet drukken om het verhaal verder te krijgen.
Het besturen van Kat, die natuurlijk ontzettend veel leuke trucjes kan, is absoluut nog steeds de reden om dit spel te spelen. Doordat je met de zwaartekracht kunt spelen kun je het zo gek niet bedenken, of het is mogelijk. Dat maakt echter ook dat je af en toe behoorlijk gedesoriënteerd kunt raken, want wat is nu boven en wat is onder? De eerste keer dat je jezelf laat vallen denkend dat je op dat platform onder je terecht komt, terwijl je vervolgens de diepte de andere kant in valt, zul je begrijpen wat we daarmee bedoelen. Nu kan Kat veel meer dan alleen maar een beetje zweven en door de ruimte ‘vallen’ zoals het eigenlijk is.
Kat kan bijvoorbeeld ook met objecten gooien door een ‘stasisveld’ te maken. Op die manier kan ze ook mensen vervoeren. Je zult het echter meestal gebruiken om bijvoorbeeld stenen naar grotere vijanden te gooien. Je begint het spel met redelijk eenvoudige tegenstanders die je dan ook met wat eenvoudigere moves uit kunt schakelen. Zo is bij sommige Nevi simpelweg schoppen al voldoende om ze uit te schakelen. Later worden je tegenstanders steeds sterker en leer je dan ook steeds uitgebreidere moves om al dat gespuis naar de digitale andere wereld te helpen.
Waar Kat ook heen gaat, alles ziet er prachtig uit. De omgevingen zijn behoorlijk gedetailleerd en kleurrijk. Ook de muziek is lekker aanstekelijk. Ten opzichte van het eerste deel is er veel veranderd aan de opbouw van de stad. Hekseville was veel meer horizontaal, en je zult dan ook best even aan het onderzoeken zijn. Dat maakt het ook aantrekkelijk om het spel te spelen. De missies die je krijgt zijn dan vaak toch net wat minder. Heel veel missies in Gravity Rush 2 zijn van het stealthy soort. Ze zijn ook nog eens genadeloos. Dat wil zeggen dat zodra je ook maar door iemand wordt gezien, je de hele missie opnieuw moet doen. Dat betekent dat je niet te hoog kunt zweven, want dan kun je gezien worden, maar ook dat je bij het om een hoekje rennen moet uitkijken.
Als je verder komt in het spel kun je een soort rioolputten ontdekken. Deze kunnen je teleporteren van het ene gedeelte naar het andere. Dat is dus een soort fast travel, maar het vliegen door de zwaartekracht uit te schakelen is eigenlijk veel leuker dan op die manier reizen. Op die manier kun je tenminste genieten van de prachtige eilanden waar je je bevindt. Eerst lekker hoog zweven om vervolgens met volle vaart naar beneden te duiken terwijl de omgeving steeds gedetailleerder wordt.
Vechten is absoluut leuk om te doen in Gravity Rush 2, je hebt zo’n uitgebreid arsenaal aan manieren waarmee je je tegenstanders om zeep kunt helpen, dat je daar niet snel op uitgekeken zult raken. Het spel ontwikkelt zich gedurende 20 main story missies, met daarbij nog een hele stapel aan side missies om je urenlang zoet te houden. Helaas zijn lang niet al die missies even leuk. Veel NPC’s zullen je bijvoorbeeld keer op keer hetzelfde laten doen. Zoals al eerder gemeld zijn er vrij veel stealth missies en die zijn in het begin nog wel leuk, maar als je verder komt en weer zo’n missie krijgt, slaat de frustratie helaas wat toe.