Het dorpje waar Setsuna woont wordt belaagd door monsters. Normaal gesproken brengen de inwoners eens in de tien jaar een offer om zo de rust te bewaren. Echter, veel eerder dan anders vallen de monsters het dorp aan. De oplossing? Nog een offer brengen. Setsuna is de ongelukkige uitverkorene… Als speler van deze game kruip je in de huid van Endir, die eigenlijk als missie heeft om Setsuna van het leven te beroven. Zodra hij haar ontmoet besluit hij echter om haar te vergezellen tijdens haar laatste reis voor het offer.
Wanneer je het spel opstart beland je er meteen midden in. Er staat een personage in het donkere bos, over wie jij de controle hebt, en een oudere man die kort wat vertelt over vechten en vijanden. Zonder al teveel uitleg begin je aan een dan nog onbekend avontuur. Een onbekend figuur staat je op wachten en geeft je de opdracht om ene Setsuna uit de weg te ruimen. Waarom vertelt hij niet, maar je accepteert de opdracht. Al snel kom je terecht in een dorpje waar je verschillende mensen ontmoet. Zij geven aanwijzingen over waar Setsuna zich op dat moment bevindt. Niet veel later voegen zij en een ander personage zich bij jou, waarna het echte avontuur kan beginnen.
De besturing van het spel werkt prima, maar het gevechtssysteem is niet heel prettig. Zodra je te dicht in de buurt van een vijand komt begint er een turn-based gevecht. Jij doet een aanval, de vijand slaat terug en dat gaat zo door totdat een van de twee het loodje legt. Helaas zijn de gevechten nogal saai en verveelt het al heel snel om vijanden aan te vallen. Ontwijken is echter ook niet heel eenvoudig, want dan moet je wel met een hele grote boog om de vijanden heen. Doordat het gezelschap van samenstelling verandert gedurende het avontuur, verandert het gevecht wel. Elk personage heeft bepaalde krachten en ook kunnen de personages hun krachten bundelen. Het valt wel op dat lang niet alle aanvallen even sterk zijn. Soms kun je hele groepen vijanden in een keer wegvagen, andere keren is het een lange strijd om te overwinnen.
Het spel is erg duister en dat gaat eigenlijk al snel tegenstaan. Alles is erg donker en het verhaal is nou ook niet echt opbeurend te noemen. Wat vanaf het begin al opvalt is het eentonige achtergrondmuziekje. Het is slaapverwekkend en zo’n beetje de hele game lang te horen. Een wat bombastischer muziek tijdens bijvoorbeeld de gevechten had zeker niet misstaan. Ook het verhaal zelf is niet erg meeslepend en eigenlijk gewoon vrij eenvoudig, ondanks dat de hoofdlijn wel erg duister is. Het verhaal rond je dan ook al af in zo’n twintig uur, terwijl je bij een RPG wel gauw een speelduur zou verwachten die drie keer zo lang is.
I Am Setsuna voelt eigenlijk vooral aan als een game van vroeger, want grafisch heeft het bijvoorbeeld wel wat weg van The Legend of Zelda: A Link to the Past. Het is een spel dat net zo goed twintig jaar geleden al uitgekomen had kunnen zijn, ook al is alles wel een stuk gedetailleerder. Dat gevoel wordt mede opgeroepen omdat jij als speler alles van semi-bovenaf ziet. Als je tussen verschillende gebieden wilt reizen, dan kan dat vrij gemakkelijk. Jij bent in verhouding tot de wereld heel groot, alsof je letterlijk over een landkaart loopt.
