Recensie: Inside

In 2010 maakten wij kennis met Limbo, Playdead’s eerste titel die verscheen op de vorige generatie consoles, maar inmiddels ook bij de huidige generatie is te downloaden. Het was in 2010 zelfs een van de favoriete games van ondergetekende. Tot in hoeverre is Playdead in staat om met Inside een soortgelijke ervaring te bieden?

Inside vertelt je het verhaal van een naamloos jongetje dat vlucht voor een onbekende vijand. Klinkt dit vaag? Wees gerust, het belooft namelijk nog vager te worden. Je moet uit handen blijven van deze groep mensen om geen onderdeel te moeten uitmaken van experimenten. Met een eigenwijze stijl en met veel vallen en opstaan is Inside de spirituele opvolger van Limbo, maar toch heeft het wel iets waardoor je beide games niet echt met elkaar kan vergelijken.

Waar Limbo alleen bestond uit grijstinten, zit er in Inside toch meer kleur. Zo draagt het naamloos jongetje een rode trui en zijn er meerdere kleuren te zien zoals geel en oranje. Toch ligt de nadruk op de grijstinten waardoor de rode trui van het jongetje extra opvalt. Deze grijstinten zorgen er ook gelijk voor dat alles niet duidelijk is voor je. Je moet dus zelf ontdekken of je ergens tegen een muur gaat aanlopen of dat je een geheime gang hebt ontdekt. En van deze extra’s zijn er weer genoeg te ontdekken en vormen een behoorlijke uitdaging zoals we die ook kennen uit Limbo.

Waar Limbo nog wel eens pittig was met zijn puzzels, is dat in Inside net iets anders. Zijn ze pittig? Dat zeker, maar verwacht geen moeilijke puzzels zoals je ze in Limbo tegenkwam. De puzzels nu zorgen er wel voor dat je geregeld doodgaat omdat naar beneden springen niet altijd de meest logische oplossing is. Het is eerder dat je ook veel geluk moet hebben en logisch moet nadenken. Want waarom staat daar een kist die je kan duwen? Waarom kan je een schakelaar wel of niet omdraaien. Al deze mogelijkheden moeten je aan het denken zetten en soms is het gewoon de kunst om dood te gaan om een andere denkwijze te creëren waarom je toch de puzzel anders moet benaderen.

Waar ondergetekende minder over te spreken is, is de speelduur van het spel. Voor twintig euro heb je een uitdagende game en als je niet weet wat je moet doen, dan ben je er wel zeven tot acht uur mee bezig. Zie je de puzzels wel gelijk en ontdek je ook af en toe een geheime gang, dan ben je met vier uurtjes al klaar met Inside. Het einde van Inside neemt een hele andere wending die je niet ziet aankomen, maar helaas zorgde dit wel gelijk ervoor dat het einde snel in zicht was. Een gemiste kans, want dit einde voelt erg gehaast aan en zorgt niet voor de afsluiting die Limbo wel had.