Weer een remaster
Square Enix heeft er de laatste tijd een handje van: steeds meer van hun games komen uit in een remastered versie op de moderne consoles. Je zou kunnen zeggen dat ze wel eens zouden mogen werken aan nieuwe originele titels, maar aan de andere kant is er natuurlijk een hele grote groep mensen die deze games origineel nooit hebben gespeeld. En als je dat in je achterhoofd houdt, is het eigenlijk best iets moois dat ze de titels opnieuw uitbrengen voor dit publiek. Voor de mensen die het in het verleden al hebben gespeeld kan het dan weer iets nostalgisch hebben.
Legend of Mana is ook niet de eerste remaster uit de reeks. Eerder zagen we ook van Secret of Mana en Trials of Mana een remake verschijnen. Toch is Legend of Mana net even een beetje anders. Je moet bijvoorbeeld zelf je eigen wereld opbouwen, iets wat redelijk uniek is in RPG-land. Tijdens het spelen vind je namelijk magische voorwerpen en met die magische voorwerpen speel je nieuwe delen op de kaart vrij. Dat kan even wennen zijn en zeker doordat je als speler compleet los wordt gelaten in de speelwereld, zonder duidelijke instructies.
Een beetje een dun verhaal
Het verhaal van Legend of Mana heeft niet al te veel om het lijf. De wereld is in gevaar en je raadt het nooit, maar jij moet dat tegengaan. Feitelijk draait alles om de Manaboom die staat in de wereld genaamd Fa’Diel. In het verhaal is de boom afgebrand en door diverse oorlogen is de wereld zo goed als uitgestorven. Jij moet zorgen dat er voldoende magische artefacten worden gevonden om de Manaboom weer tot leven te wekken.
Net als in andere RPG’s zul je dit doen door het afronden van diverse quests en in die quests zul je allerhande monsters tegen het lijf lopen. Het probleem is dat je daar wel eerst moet komen. Wanneer je nieuw bent in dit verhaal, kan dat nog best wel een uitdaging zijn, want zoals eerder gezegd wordt je nogal in het diepe gegooid. Als speler mag je zelfs kiezen waar je je verhaal begint. Daar plaats je je huis en vanaf daar begin je je verhaal. Naarmate je speelt zul je meer locaties vrijspelen die je dan zelf kunt plaatsen op een kaart. Hoe dat werkt zit een beetje verborgen in een tip-menu.
Verwarrend voor beginnende spelers
Er zijn diverse game-mechanieken op deze manier te vinden in het spel en ze worden allemaal vrij slecht uitgelegd. Je zal de eerste niet zijn die helemaal verward raakt en zich terugtrekt op het grote boze Internet, om dan maar een guide te vinden over hoe dit allemaal werkt. Dat kan niet helemaal de bedoeling zijn geweest. Daarnaast is de verhaallijn van Legend of Mana dus niet om over naar huis te schrijven. Het overkoepelende verhaal zit verspreid over diverse kleine quests. Wat daarbij ook niet helpt is dat de meeste dungeons aardig hetzelfde zijn. Je zult al snel het gevoel krijgen dat er weinig variatie in zit.
Wat dan weer wel handig is, is dat je random ontmoetingen uit kunt zetten. Dat kan soms echt voelen als een geschenk wanneer je druk doende bent een grote dungeon uit te pluizen, waar de gevechten zich over meerdere kamers uitstrekken. Zijn het dan alleen maar dungeons in Legend of Mana? Zeker niet, er zijn meerdere stadjes en dorpjes te vinden in het spel, maar helemaal fijn navigeren is het daar niet. Regelmatig zul je je gaan frustreren wanneer je met een NPC probeert te praten, maar het spel registreert het simpelweg niet. Dat klinkt als simpele frustraties, en dat zijn het natuurlijk ook, maar als het vaker gebeurt kan het je echt in de weg gaan zitten.
Grafisch nostalgisch met een vleugje modern
Een game als Legend of Mana kan natuurlijk al snel oud gaan aanvoelen en de pixel graphics zullen je dan ook wel moeten liggen, dat neemt niet weg dat het wel de beste keuze is geweest voor deze game. Alle personages zijn op de originele manier handgetekend. Daarentegen zijn de achtergronden volledig opnieuw gerendered en dat zie je dan ook wel er aan af. Alle omgevingen zien er prachtig uit en de personages zijn goed opgebouwd. Het zorgt ervoor dat je als speler licht nostalgische gevoelens krijgt. Het is ook allemaal ontzettend kleurrijk, wat een vrolijk gevoel geeft.
Voeg daaraan toe de muziek gemaakt door Yoko Shimomura die we kennen van diverse soundtracks, zoals bijvoorbeeld Kingdom Hearts. Een kleine bonus is, dat je ook kunt kiezen voor nieuwe muziek van Shimomura. Die muziek is lekker en geeft een heerlijke sfeer die past bij deze kleurrijke game.
