De afgelopen jaren hebben de Lego games hun plekje in de winkelschappen ingenomen. Eigenlijk is het dan ook vreemd dat Lego nu pas komt met een game die het bedrijf op het lijf geschreven lijkt te zijn: een spel waarin je zelf kan bouwen en creëren. Na het succes van een game als Minecraft, vraag je je af hoe het zo lang heeft kunnen duren voordat Lego haar rechtmatige plek als koning van de bouwblokken in zou nemen. De vraag is natuurlijk of ze dat met Lego Worlds voor elkaar gaan krijgen. Laten we er gauw naar kijken.
Toen Lego Worlds binnen kwam, was er gematigd enthousiasme. Ik was bekend met Minecraft en vooral het online samen bouwen aan een wereld trok me naar dat spel. Al snel heb je samen iets gemaakt wat er leuk uitziet en begint je wereld vorm te krijgen. In de verwachting met Lego Worlds in een soortgelijke situatie terecht te komen, waarbij een, op het eerste oog, simpel concept ineens erg leuk blijkt te zijn, begon ik aan de game. Wat echter meteen opviel was het gebrek aan online functionaliteit. Het bleek niet mogelijk om met vreemden in een wereld terecht te komen. Wie dit spel dan ook niet solo wil spelen, zal eerst moeten zorgen dat een aantal vrienden het ook aanschaft. Dit is misschien goed voor de kindvriendelijkheid van het spel, maar voor volwassen spelers die zich grote open werelden vol bouwers hadden voorgesteld is het een domper.
In het begin van Lego Worlds vind je jezelf vliegend door de ruimte. Je schip stort neer op een planeet en door het vervullen van simpele opdrachten verzamel je gouden Lego blokken. Deze heb je nodig om het schip van genoeg kracht te voorzien om naar de volgende planeet te kunnen reizen. Je begint met een apparaat waarmee je allerlei objecten in de wereld kan inscannen. Deze kun je vervolgens vrijspelen in ruil voor wat muntjes en vanaf dat moment onbeperkt produceren. Of het nou varkens of varens zijn, wanneer je eenmaal voor de “blauwdruk” betaalt hebt, kun je ze blijven creëren. Wat je op dat moment echter nog niet kan, is bouwen met blokken. Wanneer je op de volgende planeet aan komt, wordt je voorzien van een nieuw apparaat. Hiermee kun je terrein veranderen en vervormen. Langzaam groeien je opties, maar erg logisch en enerverend voelt het allemaal niet.
Het grootste struikelblok van Lego Worlds is dan ook de aanloop naar datgene waar je de game eigenlijk voor gekocht hebt. Het is begrijpelijk dat ze bij Lego dachten er iets van een verhaalmodus in te moeten stoppen, maar de kracht van een spel als dit zou het creatieve bouwen moeten zijn. Hier kom je echter pas aan toe wanneer je honderd gouden Lego blokken verzameld hebt. Tot die tijd is het een saaie strubbeling door vervelende quests heen die eigenlijk weinig toevoegen. Het vliegen van wereld naar wereld is soms wel leuk, maar heb je ook na verloop van tijd wel gezien en je krijgt op geen manier te weten of je in een gebied alles van nut gevonden hebt of niet. De game heeft last van een gebrek aan diepgang, zeker in het begin. Het wordt beter zodra je zelf vrij kan gaan bouwen, maar dan heb je wel even doorzettingsvermogen nodig om daar te komen. En als je eenmaal daar bent aangekomen, moet je hopen dat er vrienden zijn die het spel ook spelen, want je gaat de Mona Lisa natuurlijk niet alleen voor jezelf levensgroot nabouwen.
Lego Worlds stelt teleur als je verwacht een moderne versie van Minecraft in handen te hebben. Het is echter ook geen geweldige avonturengame. Eigenlijk is dat een beetje het probleem van deze game. Het doet niks uitzonderlijk goed. Het probeerde alles té breed te houden en blinkt daardoor nergens in uit. Mogelijk gaat Lego het nog rechtzetten dat je online met vreemden een wereld kan bouwen en dat zou het eigenlijk wel moeten doen om deze game enigszins levend te houden. Zoals de game nu is, zal de lol er voor velen snel vanaf zijn.
