Vechtspellen met een verhaal zijn er niet zo veel. Een van de meest bekende voorbeelden is toch wel Injustice, maar Marvel vs Capcom: Infinite doet het ook. Je moet alleen niet al te veel verwachten van dit verhaal want echt boeiend is het niet. Tussen de gevechten door heb je een aantal cinematics namelijk en daarin krijgen de verschillende helden even wat te zeggen, waarna vervolgens er twee overblijven met wie je het volgende gevecht dan weer aan gaat. Daar komt het feitelijk op neer.
Deze story mode is ook maar erg kort, als je jezelf een beetje kwaad maakt ben je er met een paar uurtjes echt wel helemaal doorheen. Voor de meeste mensen zal dat niet meer zijn dan een uurtje of vijf. Gedurende dat verhaal komen zo’n beetje alle helden die je kunt bedenken van het Marvel universum en de Capcom games voorbij. Zo kun je vechten met Rocket, Frank West, Megaman X, Ryu en Chun Li uit Street Fighter en ga zo maar door. Maar er zijn er ook die duidelijk ontbreken, zoals Wolverine bijvoorbeeld. Toch wel een geliefd personage in het Marvel Universum.
Vechtspellen zijn er natuurlijk legio. Waar Marvel vs Capcom: Infinite het van moet hebben qua originaliteit zijn de infinity stones. Die voegen dan ook wel echt iets toe aan het spel. Er zijn zes verschillende infinity stones, namelijk: Power, Space, Mind, Soul, Reality en Time. Ieder van deze stenen heeft een eigen kwaliteit. Met de Power Stone bijvoorbeeld doe je je vijand veel meer schade. De Soul Stone daarentegen onttrekt leven aan je tegenstander als je daarmee raakt of als je de ultieme aanval weet te doen, kun je daar een gevallen personage mee terug tot leven brengen.
De gameplay zelf is absoluut tof te noemen. Als je eenmaal aan het vechten bent komt de game helemaal tot leven. De besturing is soepeltjes en het switchen tussen personages is instant. Dat is ook iets waar de reeks om bekend staat. Wel is te merken dat het ene personage trager reageert dan het andere. Dat heeft natuurlijk ook te maken met de grootte van het personage. Iemand als Hulk is automatisch trager en kan dus wat “sluggish” overkomen. Het voelt gek genoeg wel natuurlijk, dus het neemt niets weg aan de spelervaring.
Wat wel absoluut afbreuk doet aan de spelervaring zijn de laadtijden. Werkelijk na iedere cinematic mag je weer wachten. En heel even wachten kun je wel hebben, maar zodra je dan iedere keer zo’n 30 a 40 seconden moet wachten, dan komt het je neus uit. Zelfs al zou je die cinematics skippen, dan nog mag je lang wachten. Onbegrijpelijk dat de makers niet hebben besloten om het laden tijdens de cinematic te doen. Deze lange laadtijden zorgen er echt voor dat je de lust vergaat om nog verder te spelen.
Grafisch is de game ook niet echt baanbrekend te noemen. Nu is het natuurlijk wel zo dat gameplay belangrijker is dan graphics, maar voor een dergelijk nieuwe game zou je wel iets meer mogen verwachten. De game is amper vooruit gegaan ten opzichte van zijn voorganger. Het is natuurlijk een bepaalde stijl die je moet liggen, maar sommige gezichten waren toch echt wel om te huilen en leken zelfs eigenlijk helemaal niet op het personage dat ze moesten voorstellen.
Naast een story modus heeft Marvel vs Capcom: Infinite ook nog een arcade modus, maar die zit best wel verstopt. Achter de knop Battle, zitten namelijk nog een aantal verborgen opties. Niets in de beschrijving van dat menu suggereert dat je daar een arcade modus zult vinden, maar hij zit er wel. Daar gaat de game eigenlijk pas echt goed van start want je kunt nu met een willekeurige combinatie proberen om de game uit te spelen. Uiteraard ook in de online modus, die je ook onder het Battle menu kunt vinden.
Het derde deel uit de Johnny English-franchise
€16,61
Op voorraad. Voor 23:59 besteld, morgen in huis
