Als het om Monster Hunter Stories gaat is de vergelijking met Pokémon snel gemaakt. Mix van zowel schattige als coole monsters? Check. Turn based gevechten met verschillende lagen diepgang? Jup! Veel customization mogelijkheden vergelijkbaar met breeden? Yes sir! Op papier redelijk vergelijkbare kost dus. Maar waarom is het pleziergehalte van Monster Hunter Stories dan zoveel hoger?
Monster Hunter Stories is de allereerste spin-off van Capcom´s bekende Monster Hunter-reeks. In games uit de hoofdserie bestaat de kern uit in real time toffe monsters verslaan, hun huid vellen voor coole harnassen en wapens, om vervolgens dat te herhalen tegen steeds moeilijkere monsters voor steeds coolere uitrusting. Het is belangrijk om de aanvalspatronen van de monsters te leren, want die kennis is de sleutel naar jouw overwinning. Als je die niet hebt, zal het gemis ervan je ondergang zal betekenen. Dit alles kan je in je eentje doen, maar veel leuker en uitdagender is om met een team te coördineren en samen grote Behemoths neer te halen. Dat is spannend, leuk, en grindy op de best manier mogelijk.
Capcom heeft het op een of andere manier voor elkaar gekregen de vertaalslag te maken naar Pokémon en daarbij de belangrijkste elementen in een Pokémonvorm te gieten. Hier komen ze bijzonder goed mee weg. Over alles gooien ze hun eigen saus, en in veel gevallen smaakt het lekkerder dan de laatste paar Pokémon iteraties.
Om te beginnen bij het verhaal. Voor het eerst zit er een duidelijk (en kindvriendelijk) verhaal in een Monster Hunter game. Jij bent een Monster Rider in plaats van een Hunter. Het doel van Riders is om een band te smeden met de monsters die ze gebruiken, in plaats van op ze te jagen. De protagonist van het verhaal, een meisje of jongen die jij in het begin zelf vorm hebt kunnen geven, groeit op in een dorpje waar Riders afgelegen leven. Ver weg van de rest van de wereld, waar ze op een veel wredere manier met monsters omgaan.
Plots valt een Narcacuga – een groot, paars, draakachtig monster – het hiervoor vredige dorpje aan en doodt hierbij de moeder van één van je beste vrienden. Later bleek dat het monster bezeten was van ‘The Blight’: een duistere energie die eropuit is van de wereld een minder fijne plek te maken – zoals gedemonstreerd door het vermoorden van iemand zijn moeder en het verwoesten van een dorp. Hm, misschien toch niet zo kindvriendelijk. Jij ziet het in ieder geval als jouw doel om de Blight deze wereld te verhelpen – ondanks dat Riders eigenlijk niet eens het dorp mogen verlaten…
De opzet van het verhaal doet denken aan die van een Shounen manga: er is een duidelijk doel, je hebt vriendjes en vriendinnetjes die je helpen of langzaam veranderen in rivalen, en er zitten de nodige plottwists maar ook hilariteiten in. Meer dan eens zal je glimlachen naar je 3DS door de vele grappige characters en gebeurtenissen. De CGI cutscenes zijn stoer en gaaf om naar te kijken en de ingame cutscenes zijn verbazingwekkend vloeiend voor de hardware waarop het afspeelt, wat het een genot maakt om ze voorgeschoteld te krijgen. Nee, met de presentatie van het verhaal is niks mis.
Het gevechtssysteem is de tweede grote showsteler. Er wordt gebruik gemaakt van een duidelijk steen-papier-schaarmechanisme. Dat ziet er zo uit: technische aanvallen verslaan snelle aanvallen, snelle aanvallen verslaan krachtige aanvallen, en krachtige aanvallen verslaan technische aanvallen. Alle monsters hebben een bepaald patroon waarin ze aanvallen, zoals ook in de normale Monster Hunter games het geval is. In MH Stories vertaalt zich dat naar een monster die bijvoorbeeld twee keer achter elkaar een power aanval doet, en daarna een speed aanval. Aan jou dus om twee keer een speed aanval uit te voeren, en daarna een technische, als je in iedere schermutseling als winnaar uit de bus wilt komen.
Heb je goed gekozen, dan vul je een meter op je Kinship-steen. Deze steen laat zien hoe sterk je band met je monster is, die natuurlijk altijd aan jouw zijde staat te strijden. Wanneer die meter vol is, kan je ervoor kiezen hem te berijden. Vanaf dat monster zijn rug kan je nog steeds normale aanvallen doen, maar je kan ook een speciale aanval doen. Hiermee activeer je dan een supertof geanimeerde aanval die niet onder doet voor de nieuwe Z-moves uit Pokémon. Wat opviel is echter het verschil in diversiteit. Alle monsters hebben aanvallen die hun eigen zijn en te maken hebben met hun persoonlijkheid, grootte, of andere kenmerkende eigenschappen. Dat maakt het altijd leuk om naar de aanvallen te kijken, want er is er geen één hetzelfde.
Het aanvalssysteem zorgt er ook voor dat je altijd op moet blijven letten. Zelfs als je het patroon van een monster door hebt, kan hij deze doorbreken met een skill move. Daarnaast zitten er zelfs Quick Time Events in die de gevechten opbreken. Dan clashen jouw monster en de vijandige, uitgebeeld in een Head-to-Head. Je moet dan zo snel mogelijk op de A-knop rammen of de control stick ronddraaien om de aanval te finaliseren. Gevechten zijn hierdoor altijd dynamisch. Reken daarbij op dat je af en toe en rekening moet houden met je omgeving (bijvoorbeeld als het sneeuwt, dat je een monster gebruikt dat tegen kou kan), en je snapt waarom je nooit zomaar hersenloos op a kan blijven rammen en zo alle gevechten wint, zoals in Pokémon wel vaak het geval is.
Pokémon staat erom bekend alle diepgang te verstoppen – al pakken ze het in de afgelopen versies steeds beter aan. Monster Hunter Stories pakt het anders aan en brengt het helemaal naar de voorgrond. Waar je in Pokémon kan breeden om Pokémon met sterkere stats te verkrijgen en bepaalde aanvallen door te geven, kan je in Monster Hunter spelen met genen. Als een monster een aanval heeft die je door wilt geven aan een andere, dan is dat met een paar klikken zo gebeurd. Simpel, maar het waarborgt hetzelfde niveau aan strategie zonder de rompslomp van uren en dagen rondlopen met eieren totdat ze uitkomen.
Capcom is het o zo belangrijke multiplayercomponent ook niet vergeten. Wanneer je klaar bent met het verhaal dan staat er een robuuste multiplayer op je te wachten. In 1v1 gevechten die je gewend bent van de singleplayercampaign kan jij met je eigen gefinetunede monsters het opnemen tegen die van een ander. Je kan misschien wel tegen hetzelfde monster vechten als die jij hebt, maar doordat ieder monster andere genetics heeft kan je nooit helemaal zeker weten dat ie niet met een gekke move uit de hoek komt!
Bij iedere designkeuze lijkt de ontwikkelstudio te hebben gedacht “Wat is het leukst om te spelen? Wat is het tofst om naar te kijken?”. Vervolgens hebben ze consequent de juiste beslissingen gemaakt. Monster Hunter Stories is een genot om te spelen. Nintendo blijft hun eerdere belofte van de afgelopen E3 waar maken: de 3DS is nog láng niet dood.
