Je bent een jager en onderdeel van de zogenaamde Fifth Fleet die als doel heeft gekregen om de Nieuwe Wereld veilig te stellen. Dat is zeker geen gemakkelijke taak en nog voor je aangekomen bent in deze nieuwe wereld, wordt je al aangevallen door het gigantische monster Zorah Magdaros die je schip werkelijk verwoest alsof het niets is. Als door een wonder kom je samen met je handler toch veilig aan op de nieuwe wereld en vind je al snel je weg naar de anderen. Daar krijg je de opdracht om uit te zoeken waarom dit gigantische monster aangetrokken is tot de nieuwe wereld. Iets wat iedere tien jaar steevast schijnt te gebeuren. Je moet kampen opzetten op de diverse plekken waar het monster is geweest en dat zal zeker niet zonder slag of stoot gaan.
Monster Hunter: World is een open wereld RPG waarin niet alles echt compleet open is. Er zijn diverse plekken waar je echt niet kunt gaan, ook niet na het unlocken van een nieuw gebied. Soms zijn dat onzichtbare muren die best een beetje irritant zijn overigens. Het spel is gebaseerd op eerdere games die zijn begonnen in 2004 op de Playstation 2. Na Street Fighter en Resident Evil is het de meest populaire reeks die Capcom ooit heeft gemaakt. Er zijn meerdere games van geweest op diverse platformen en nu krijgen we het dan ook eindelijk op de nieuwe generatie consoles.
Deze game is er echt een die niet voor iedereen geschikt gaat zijn. De learning curve is behoorlijk. Als je alleen al bedenkt dat alle veertien wapens die het spel rijk is, allemaal een eigen speelstijl hebben en dat die speelstijl waarschijnlijk heel anders is dan je ooit hebt gespeeld, dan weet je dat je een aantal uren nodig gaat hebben om deze game onder de knie te krijgen. Dat is overigens ook zeker geen straf, want het is een prachtige game. Daarbij hebben we het overigens niet perse over de graphics.
De graphics in Monster Hunter: World zijn namelijk nu niet direct wat je noemt verschrikkelijk next-gen. Toegegeven, alles ziet er prima uit, maar er zijn zeker al games geweest die er mooier uit zagen. Daarentegen is het gevoel wat je krijgt geweldig, als er ineens een gigantisch beest voor je neus staat en jij daar met je nog steeds ienieminie wapentje staat te zwaaien in de hoop dit monster neer te leggen. En het mooie is, dat kun je ook gewoon. Daar zul je echter wel alles voor uit de kast moeten trekken, want het vechten in Monster Hunter: World is verre van eenvoudig.
De besturing is bijvoorbeeld heel erg wennen. Waar je vaak gewend bent snel te kunnen switchen van kant als je een beest aanvalt is dat in deze game niet zo heel eenvoudig. Een aanvalscombo die je eenmaal hebt ingezet is niet zo snel van richting te veranderen en meer dan eens zul je dus lekker in het luchtledige lopen te hakken. Op zich niet zo erg, maar de monsters draaien zich wél gewoon om, dus te lang treuzelen is niet zo handig. Je verandert dan al snel van jager in een lekker hapje. De jager wordt simpelweg de prooi.
Met ieder wapen wordt de strategie anders. Ben je een close combat speler dan zul je zeer waarschijnlijk graag gaan spelen met wapens als het samurai zwaard of de switch-axe die je van bijl simpelweg in een zwaard kunt veranderen. Er zijn ook echter voldoende wapens die je gewoon op afstand kunt gebruiken. Niet dat de monsters rustig op een afstandje gaan blijven staan natuurlijk, maar het kan een heel stuk schelen als je op een afstandje rustig alvast wat aanvallen kunt hebben gedaan voor dat gigantische beest achter je aan komt hollen. Want het zal zelden gebeuren dat je op een veilige afstand kunt blijven.
Ook de monsters hebben ieder hun eigen aanvalsstijl en het is aan jou om uit te vogelen wanneer een vijand welke aanval doet. Zo heb je bijvoorbeeld kans dat je een monster behoorlijk pissig maakt en dat hij daar dan weer anders op reageert. Dodgen en maken dat je weg komt is vaak net zo’n goede strategie als blijven hakken. Rustig blijven staan is er in ieder geval niet bij. In beweging blijven is de beste manier om niet dood te gaan in Monster Hunter: World.
Dit spel is zo uitgebreid dat het zo goed als onmogelijk is om alles te behandelen. Je zult onnoemelijk veel uren kunnen besteden in dit grote spel. Dat kun je natuurlijk solo doen, maar is nog veel leuker als je het online met meerdere mensen doet. Dan pas komt het spel echt tot leven, wanneer je met een groepje achter die mega Anjanath aan gaat en hem uiteindelijk na een lang gevecht eindelijk een kopje kleiner maakt. Vaak is zo’n gevecht iets wat uit meerdere momenten bestaat. Het monster raakt verzwakt en zal aan je ontsnappen. Je zou dan kunnen proberen tussendoor schade te doen, maar het zal je weinig opleveren. Beter scherp je je wapens weer, en gaat er dan weer achteraan door ouderwets spoorzoeken. Wanneer je hem dan weer gevonden hebt kun je er weer volle bak tegenaan en zul je ook veel meer schade doen.
Online heeft echter ook een heel groot nadeel, want je kunt niet even lekker rustig blijven zitten in een groepje. Je bent zolang samen als je missie duurt. Is deze klaar, dan sta je er weer in je eentje voor en dat is best wel frustrerend. Wil je even snel een quest doen, dan valt het wel mee, maar er zit ook een verhaallijn in, en die zou je in theorie samen kunnen spelen. In de praktijk ook, maar dat betekent wel afzonderlijk van elkaar alle cutscenes kijken en dan pas weer joinen. Heel onlogisch en het is te hopen dat hier snel een patch voor wordt uitgebracht.
€9,60
Op voorraad. Voor 23:59 besteld, morgen in huis
Pingback: Wild Hearts - Play Watch Read