Recensie: Mortal Kombat X

Iemand zijn hoofd van zijn romp trekken en het gezicht opvreten, ingewanden bevriezen en gebruiken als ijsspeer, met je zwaard iemand helemaal in mootjes hakken. Dat is Mortal Kombat X in een notendop. Er wordt overigens ook in gevochten, maar de gamefranchise staat in eerste instantie bekend om zijn brute geweld en meedogenloze moordpraktijken. Ook in dit deel van Mortal Kombat zal je televisiescherm vaak rood ogen; een echte fighter dus!

Het vechten in Mortal Kombat heeft een pittige leercurve. Je hebt vier aanvalsknoppen. Bepaalde knoppencombinaties zorgen dan weer voor combo’s, waarmee je met een serie aanvallen je tegenstander zijn levensbalkje tot nul brengt. Dit is niet anders dan andere vechtspellen. Wel is het wennen om combo’s uit te voeren. Je drukt de knoppencombinatie altijd in vóór de animaties daadwerkelijk gedaan worden, wat maakt dat je je als ‘noob’ vaak afvraagt waarom je combo’s niet werken. Het is daarom ook verstandig om de combo’s eerst te leren en te oefenen in de practice-modus. De combo’s moeten op een gegeven moment in je ‘musle-memory’ komen, wat eigenlijk betekent dat je de combo’s zonder nadenken op de juiste manier kan uitvoeren. Vanaf dat moment wordt Mortal Kombat X ook pas echt leuk. Het is namelijk geen game die je als beginner even oppakt en potjes tegen elkaar speelt. Je krijgt dan een eentonig gevecht met weinig besef van wat je eigenlijk allemaal aan het doen bent. Bij andere fighters is dit ook zo, maar Mortal Kombat X is veel meer afhankelijk van de combo’s. Ken je deze niet, dan moet je ook niet beginnen met potjes spelen. Daarbij komt ook nog kijken dat je de keuze hebt uit een heleboel personages. Om precies te zijn, er zijn 25 personages met nog vier optionele DLC-personages en alle karakters hebben ook weer hun eigen aanvalstechnieken en combo’s. Je zal dus echt de tijd moeten nemen om in de game te komen.

Over de personages gesproken: deze zijn allemaal erg divers en voelen uniek aan. Ontwikkelaar NetherRealm Studios heeft een groot risico genomen door een hoop nieuwe karakters te introduceren en een aantal oude karakters uit de game te halen. Dit komt puur omdat de game zich 25 jaar later afspeelt dan zijn voorganger Mortal Kombat 9. Dit hoeft echter geen issue te zijn; alle nieuwe personages voelen fris aan en zijn goed doordacht. Ik heb tot nu toe nog geen een oude personage gemist die niet in de game zit. Wat Mortal Kombat X echter vrij uniek maakt, is de introductie van variations. Elk personage heeft drie verschillende variaties die hem anders laten spelen. Zo heeft ‘Sub-Zero’ een variatie waarbij hij allemaal wapens maakt van ijs en een andere variatie waarbij hij ijsklonen kan maken welke hij vervolgens naar de tegenstander kan gooien. Deze variaties brengen exclusieve moves met zich mee wat maakt dat dezelfde fighter weer totaal anders aanvoelt. In feite heb je dus drie keer zoveel keuze qua vechters. Wel moet er gezegd worden dat dit ook een nadeel met zich meebrengt. De personage ‘Sub-Zero’ bijvoorbeeld, had in de vorige spellen de ijsklonen en ijswapens gewoon in één move set. Nu hebben ze dit dus uit elkaar gehaald om die variaties te realiseren. Ditzelfde geldt ook bij een aantal andere personages. Nou zijn er ook variaties die écht uniek zijn, maar de ontwikkelaar had hier iets subtieler mee om kunnen gaan.

Het verhaal zelf is op zich best leuk, maar geen reden om de game te kopen. Het is vooral onsamenhangend. Het spel begint bij waar de reboot van 2011 geëindigd is en daarna springt het verhaal 25 jaar vooruit, waarbij dus al die nieuwe personages hun entree maken. Er wordt echter veel gebruik gemaakt van flashbacks, wat maakt dat het lastig kan zijn om te begrijpen wat er allemaal nou precies gebeurd. De ontwikkelaar voegt tijdens de verschillende cutscenes ook Quick Time Events toe, waarbij je snel op bepaalde knoppen moet rammen. Dit hoort ervoor te zorgen dat de cutscenes wat meer interactief zijn, maar ik vond het juist afleiden van het verhaal. In totaal ben je zo’n vier á vijf uur zoet met de Story Mode, wat op zich prima is voor een vechtspel.

Er moet tevens ook even gezegd worden hoe prachtig deze game er wel niet uit ziet. De diverse locaties zijn erg gedetailleerd en bovendien zijn bepaalde stukken van de omgeving zelfs te gebruiken in een gevecht. Zo kun je een dikke tak van een boom aftrekken om het vervolgens te gebruiken als een knuppel en je tegenstander zijn hersenen in slaan.

De online-modus werkt goed, maar soms heb je wel last van ‘lag’. Dit is natuurlijk moeilijk te voorkomen, maar het moet wel even gezegd worden. In een vechtspel moet je precieze timing hebben voor je combo’s en online is dat nou eenmaal wat lastiger. Er is ook een nieuwe online-modus genaamd Faction War. Het is de bedoeling dat je een factie kiest en vervolgens punten wint voor deze factie. Dit doe je bijvoorbeeld door gewoon te vechten tegen de computer of een mens. Elke week wordt er een factie als winnaar benoemt en mocht jij in die factie zitten, win je extra prijzen die je weer kan gebruiken voor unlockables. Online kan je bepaalde Faction-modi spelen wat ook erg tof is om te doen. Zo kan je met je factie een vijf tegen vijf gevecht doen tegen een andere factie.

De game maakt gebruik van microtransacties en daar zijn ze niet bepaald subtiel in. Zo kan je bepaalde tokens gebruiken om makkelijker fatalities te doen. Dit zijn aanvallen waarbij je je tegenstander op brute wijze vermoord. Normaliter doe je dat door een bepaalde knoppencombinatie te doen, maar mocht je dit op de even of andere manier niet lukken, dan kan je door middel van zo’n token een makkelijke fatality doen door alleen maar twee knoppen te gebruiken. Deze tokens kan je kopen in de virtuele winkel van je console. Ook kan je alle unlockables in één keer unlocken als je ‘even’ twintig euro neerlegt. De game is echt ‘in-your-face’ met dit soort advertenties. De ontwikkelaar is blijkbaar uit op extra geld en laat dit dus wel erg goed merken.