Laten we maar meteen met de deur in huis vallen, Octopath Traveler is een hommage aan het klassieke 16Bit tijdperk waarin Nintendo en SEGA het tegen elkaar uitvochten met de Super Nintendo en de Megadrive. Hield je van RPG’s en dan met name de Japanse? Dan koos je unaniem voor een Super Nintendo. Met Octopath Traveler waan je je meteen weer terug in die retro tijd, maar wel op een console die de game glansrijk weet aan te vullen.
Octopath Traveler begint met een selectiescherm voor je personages, acht stuks om precies te zien. En hoewel deze acht personages in dezelfde spelwereld leven en elkaar bij tijd en wijlen tegen komen is in ieder geval in de eerste helft van de game een verhaallijn te bekennen waarin de personages echt samen komen. Je kunt er wel voor kiezen om personages samen te laten werken en daarmee specifieke missies te doen, maar dat was het dan eigenlijk ook wel. De acht verhalen zijn op zichzelf gelukkig wel uniek genoeg om zich echt te onderscheiden van elkaar, waardoor je niet het idee hebt dat je steeds naar hetzelfde zit te kijken. Wel leven alle personages dus in dezelfde wereld genaamd Ostara en is het dus mogelijk om na verloop van tijd alle acht de personages in één party te krijgen, waardoor een heleboel nieuwe mogelijkheden zich openbaren.
Één van de grote sterren in Octopath Traveler is de grafische pracht waarmee de game gepresenteerd wordt. De titel maak gebruik van de Unreal 4 Engine wat al vrij ongebruikelijk is. Square Enix en Nintendo hebben de game echter zo weten te optimaliseren dat hij zelfs op de Switch lekker loopt. Naast de 16Bit graphics die de game kent zijn er een hoop grafische trucjes in de game gebouwd waardoor er een hele speciale grafische omgeving ontstaat met dynamische verlichting en wazige gebouwen naarmate je verder de diepte in kijkt. Vroeger konden dat soort dingen natuurlijk niet maar nu op de Nintendo Switch wel. Personages, vijanden en omgevingen zijn dan wel plat weergegeven (op de omgevingen na) maar hebben allen enorm veel baat bij de grafische mogelijkheden van de Unreal Engine
Daarnaast is het gevechtssysteem noemenswaardig te noemen. Deze titel geeft alle vijanden hun eigen schild en zwaktes, waarmee een schild kan worden verwijderd. Om beurten mogen jouw team en de vijand elkaar proberen te raken. De beurten zijn niet vastgelegd maar zijn dus verschillend. De ene keer krijg je daardoor een voordeel in het gevecht maar de andere keer delf je het onderspit daardoor. Door de verschillen in die beurten kan een gevecht opeens heel moeilijk worden als je net niet op het juiste moment kunt toeslaan. Aan de andere kant, de speldynamiek is er wel naar dat gevechten niet oneerlijk voelen. Zoals iedere klassieke JRPG kun je ook in Octopath Traveler genoeg doen om je personage aan te passen en zo een gevecht naar jouw hand te zetten. Je kunt er voor kiezen om nieuwe gear te kopen maar ook om je abilities en magie beter te maken. Zo kom je net zoals in vrijwel alle klassieke RPG’s steeds een stukje verder.
Onze grootste opmerking is toch wel het feit dat je op momenten tegen een vijand aan loopt die gewoon maar niet te verslaan is, tenzij je er enorm veel moeite voor doet. Iets wat in sommige games zoals Dark Souls begrijpelijk is, maar met een JRPG zoals Octopath Traveler had het toch best iets minder mogen zijn. Wij zijn diverse keren tegen zo’n “difficulty spike” aan gelopen en dan wordt een game toch al snel iets minder interessant. Zeker als het stuk wat te grinden is voorafgaand aan het probleemstuk ook nog eens niet bijster interessant is.
Octopath Traveler is een fantastische game, echter door de op- en aanmerkingen die wij hebben kunnen vinden scoort de game toch niet gigantisch hoog. Zeker de “difficulty spikes” die de game kent, kunnen er voor zorgen dat je het spel al snel naast je neerlegt. Het is wel zonde maar aan de andere kant is de moeite bij deze game zeker de progressie waard. Je zou er zelfs voor kunnen kiezen om een andere verhaallijn bij te pakken om zo je progressie te versnellen. Dit lukt echter alleen als je met een hoofdpersonage de game hebt uitgespeeld. Per personage vier uur, dus na vier uur kun je in theorie met een grotere party aan de slag en dat maakt de game een heel stuk interessanter. Toch blijft die eerste grind en/of dat eerste verhaal toch een probleemkindje.
Octopath Traveler is een zeer uitgebreide game, met acht personages die ieder minimaal vier uur in beslag nemen kun je dus alleen al minimaal 32 uur bezig zijn, en dat is in het meest positieve geval. Maar dat niet alleen, de spelwereld Ostara is om door een ringetje te halen, mede door de gekozen technieken door Square-enix. Toch is het niet alleen goud dat blinkt in deze cartridge. Door de moeilijkheidsgraad op sommige momenten is deze titel voor de wat jongere gamertjes misschien wat te hoog gegrepen. Dan moet papa of mama zich er maar aan wagen, en laat die kids dan maar lekker meekijken!
