Nippon Ichi Software (NIS) is al een tijdje bezig met een offensief waarbij ze veel Japanse games richting Europa en de Verenigde Staten brengen. Vaak zijn dit niche-titels en Omega Quintet schaart zich hier ook onder. Niet iedereen kan dit soort games waarderen. Wil je weten of jij deze game wel kan waarderen? Lees en huiver.
De wereld in Omega Quintet is verdoemd. De Blare heeft de wereld in zijn greep en spawnt gevaarlijke monsters, genaamd MAD. De Blare tast ook de hersens van mensen aan en laat ze compleet gekke dingen doen. De mensheid wordt geforceerd zich schuil te houden en er is maar één oplossing van het probleem van de Blare en MAD: De Verse Maidens. Dit zijn meisjes die dankzij hun zang en dans de Blare in toom kunnen houden. Deze Verse Maidens worden geadoreerd door de bevolking waardoor ook hun kracht toe neemt. Jij krijgt uiteindelijk vijf van deze dames onder de knoppen samen met hun manager Takt.
Het spel is vorm gegoten in een traditionele turn-based RPG zoals we die al lang kennen van Japanse makelij. Deze gevechten gaan dieper dan in eerste instantie lijkt. We kunnen zelfs stellen dat er zoveel opties zijn dat het je soms begint te duizelen, ondanks dat het allemaal overzichtelijk weergegeven is. De game maakt gebruikt van een soort tijdlijn waarin vijanden en de dames mogen aanvallen. Gebruiken zij een sterke en speciale aanval, dan moeten ze langer wachten voordat ze opnieuw mogen aanvallen. Zo heeft elke aanval een bepaalde omvang ten opzichte van waar de vijand zich bevindt. De dames kan je ook in verschillende rijen indelen. De manager, Takt, kun je koppelen aan één van de meisjes voor verschillende bonussen. De vijanden hebben een schild die, als je hem op tijd breekt, voor extra schade kan zorgen. Als de dames op de tijdlijn naast elkaar staan, is het mogelijk om een combo-aanval uit te voeren en dit is maar een héle kleine greep uit alle opties die je kunt aan- en toepassen. De dames dragen uiteraard ook kleding en het zou geen Japanse otaku-game zijn als deze niet kapot zouden scheuren tijdens de gevechten ( á la Senran Kagura). Gelukkig is het ondergoed van de dames van onverwoestbaar materiaal gemaakt dus helemaal naakt gaat zij nooit. Wanneer de kostuums gesloopt zijn, heeft dat wel invloed op het moraal van de dames. Zeker aangezien de Verse Maidens letterlijk in de spotlights staan. Bijna alles wordt namelijk gefilmd voor de bewoners om te laten zien dat er terug gevochten wordt tegen de Blare.
Het is leuk om te zien dat de game een uitgebreid gevechtssysteem heeft, maar dat maakt het des te kwalijker dat je daar vrij weinig gebruikt van hoeft te maken. De meeste gevechten kan je simpelweg winnen door gewoon ‘aanvallen’ te spammen en als je bij de bazen her en der een speciale aanval gebruikt komt je er ook wel doorheen. Later in de game moet je wellicht iets meer tactiek gebruiken, maar de game forceert je nooit echt om alle uitgebreide mogelijkheden te gebruiken en dat is jammer.
De game speelt zich af rond een grote stad en de omgeving. In de stad ligt het hoofdkantoor waar je al je zaken regelt zoals het repareren van kleding, het bestellen/kopen van kleding/accessoires en korte sketches met je mede Verse Maidens die soms licht erotisch getint zijn, maar wat wil je? Je bent een jongen tussen vijf dames, wat er eigenlijk zeven zijn indien je de baas en een oud Verse Maiden meerekent. Vanaf een plattegrond mag je je volgende locatie kiezen en daar ga je op onderzoek uit. Daarna loop je rond in vrij ongeïnspireerde omgevingen die variëren van bossen tot aan steden. Hierin zijn obstakels verwerkt die je met de verschillende Verse Maiden kunt tackelen, mits ze sterk genoeg zijn. In deze omgevingen lopen ook de MAD rond, die je moet bestrijden zodra je ze aanraakt. Dan word je naar het gevechtsscherm gebracht en mag je los gaan.
Grafisch ziet de game er uit alsof het op de PlayStation 3 uit had kunnen komen. De game bevat de cell-shaded animé look waardoor het lijkt alsof je rechtstreeks naar een animé zit te kijken. De MAD zien er ook verre van indrukwekkend uit en dienen alleen als slachtvoer. Grafisch heeft de game niet veel om handen zeker omdat je het grootste deel van de game naar tekst aan het staren bent. Alle evenementen in de game worden uitgedrukt in tekst, ondersteunt met plaatjes en verschillende gezichtsuitdrukking van de dames. Dit heeft zo zijn voor- en nadelen. Nadeel is dat je dus lappen tekst moet gaan doorlezen, waarbij de helft vrij nutteloos is – vaak wel humoristisch – maar als je dus alles door skipt mis je ook de relevante dingen als je het verhaal wilt volgen. Het voordeel is dat je fantasie meer geprikkeld wordt. Gamers hebben het maar makkelijk tegenwoordig aangezien alles grafisch voorgekauwd wordt, maar in games als deze moet je je fantasie meer het werk laten doen. Toch kiest de meerderheid waarschijnlijk ervoor om dit als nadeel te ervaren. De game bevat zowel de Japanse als de Engelse voice acting waar voor beide niet heel veel op aan te merken is. Het is niet slecht, maar het blinkt nergens in uit. Het zijn de hoge Japanse stemmetjes die je gewend bent. Hetzelfde geld voor de Engelse stemmen.
Wat wel leuk is, mits het je ding is, is dat je een muziek/dans-video kunt maken met de dames om het lof van de bewoners te winnen. Er zijn meerdere liedjes om uit te kiezen en hoe meer je speelt en hoe meer quests je voltooid, hoe meer liedjes je tot je beschikking krijgt. Hiermee kan je een dans video creëren door de dames een bepaald dansje te laten uitvoeren op een bepaald stuk van het liedje. Dit gaat nog best diep, zeker aangezien je vanaf het begin al 150 verschillende danspasjes tot je beschikking hebt. Tel hierbij op dat je zelfs de camerastandpunten kunt wijzigen alsmede de positie van alle dames op het podium en wie welk stukje zingt in de liedjes. Met dit gegeven houdt niks je tegen om de volgende videoclip van Lady Gaga te regisseren.
