Er wordt wel eens gesproken over de Nederlandse “Gouden Eeuw” van vroeger, maar wat games betreft kunnen we de afgelopen tijd spreken van de gouden weken van het gamen. Met spellen als Horizon Zero Dawn, Nier Automata, Mass Effect: Andromeda en nog veel meer worden we als gamers op het moment verwend en overspoeld tegelijk. Het is haast niet meer bij te houden, maar we willen ook niet dat het stopt. De tijd om al deze top games te kunnen spelen vinden we hopelijk ooit nog, maar knipper een keer met je ogen en voor je het weet ligt de volgende must-have weer in de schappen. Schrik alsjeblieft dan ook niet maar de volgende topper is al uit. Persona 5 is verrassend, vernieuwend en eigenlijk gewoon heel erg goed.
Proberen om Persona 5 te omschrijven is stiekem lastiger dan je zou verwachten. Het is natuurlijk een JRPG, maar de game bevat verschillende elementen die voor fans van de serie erg vertrouwd zullen aanvoelen, maar voor nieuwkomers even wennen zullen zijn. Het spel bevat de gebruikelijke karakteristieken van JRPG’s, zoals een turn-based vechtsysteem, experience verzamelen en de mogelijkheid om a la Pokémon bepaalde “Persona’s” te verzamelen. Het vechtsysteem is echter verdomd uitgebreid, met zowel geweren, melee wapens, magische aanvallen en nog meer opties tot je beschikking. Door vijanden aan te vallen met het element waar ze zwak tegen zijn, zijn veel gevechten door een goede strategie eenvoudig te winnen.
Nu denk je misschien: oké het vechtsysteem biedt wat meer opties dan gemiddeld, maar verder klinkt dit erg bekend. Vergis je niet, Persona 5 biedt iets wat ik niet in veel games ben tegengekomen. Een bijna complete scheiding tussen twee vormen van gameplay. ’s Avonds duik je met je handlangers in het nachtleven en probeer je de schatten te stelen uit verschillende Palaces. Deze Palaces bestaan in de “Metaverse”, een wereld die de onze overlapt en onzichtbaar is voor anderen. Het zijn een soort van Dungeons die over het algemeen gecreëerd zijn door slechte mensen. Het zijn hun diepste verlangens en voorstellingen van de werkelijkheid die zich vormen tot Palaces. Door de schat en het verlangen te stelen is het mogelijk om de maker van het paleis tot inzicht te laten komen. Als hij of zij een slecht persoon was, zal het gebrek aan verlangen dit veranderen. Hij of zij zal bijdraaien en een beter persoon worden.
Tijdens de avonduren ben je dus door Palaces aan het dwalen, vijanden aan het verslaan, puzzels op aan het lossen en sneaken tot je bij de schat bent gekomen. De (voor nieuwkomers onverwachte) scheiding van gameplay wordt duidelijk wanneer je de opties voor overdag onder de loep neemt. Het voelt haast als een soort mix tussen de Sims en een studenten tijdsbesteding simulator, zich natuurlijk afspelend in een JRPG wereld. Overdag zijn er verschillende activiteiten tot je beschikking, maar slechts een gelimiteerde tijd om deze te ervaren. De meeste activiteiten zullen je namelijk ongeveer een dagdeel kosten. Op een gemiddelde dag heb je ongeveer drie dagdelen tot je beschikking en je zal dan ook lastige keuzes moeten maken. Ga je proberen om sociale relaties te verbeteren, studeren in de bibliotheek, een DVD kijken, trainen, werken of lekker naar het badhuis? Er zijn zoveel opties te ontdekken en elk helpen ze je op een verschillende manier om sterker te worden.
Persona 5 is een spel met vele gezichten en of het dan ook mogelijk is om dit alles uitgebreid te beschrijven in een (nog leesbare) review is onwaarschijnlijk. Het spel ziet er schitterend uit en het geheel heeft een laag van iets stijlvols en cools over zich heen. Het Tokyo van de game komt ook bizar veel overeen met de realiteit en weet precies dezelfde sfeer af te geven die de stad in het echt ook uitstraalt. Van de prachtige cutscenes waarbij je jezelf in een anime waant, tot het cartoon-achtige stijltje waarin belangrijke gesprekken in beeld worden gebracht, alles is gelikt en klopt precies. Zelfs de korte filmpjes die na een gewonnen gevecht worden afgespeeld weten je een gevoel van euforie te geven, al worden ze naar verloop van tijd misschien een tikje vervelend. Dit is dan ook een zeldzaam minpunt aan deze game: er zijn veel gevechten en soms gaan deze erg snel, waardoor het niet kunnen doorspoelen van het zich telkens herhalende overwinningsfilmpje uiteindelijk kan irriteren.
Wanneer een game zo sterk is als Persona 5, wordt het echter muggenziften en zoeken om zo’n minpunt te vinden. Samen met Nier Automata weet de nieuwe Persona het voor elkaar te krijgen om het Japanse RPG-genre met trots te vertegenwoordigen in deze gouden weken van het gamen. Het verhaal is sterk en na een korte introductie wordt je er al snel middenin gegooid. Het weet te boeien en is naast de uitstekende gameplay een sterke motivator om verder te spelen. De muziek is divers en elke track lijkt te passen bij het betreffende moment. Persona 5 is een game waar personages maskers van hun gezicht afrukken tot het bloed over hun gezicht druipt. Een game waarin Pokémon-achtige verzamel- en vechtelementen voorkomen, maar je ook met vijanden kan onderhandelen. De personages die je bevriend zullen je bijblijven en zijn in de gevechten ook meer dan nuttig. Duik in dit verhaal, ontdek deze JRPG die zoveel verschillende elementen perfect samen weet te mixen. Geniet van deze periode.
