Recensie: Pode

Pode is één van de kleinere downloadbare titels die uitgebracht wordt door het Britse Plan of Attack. Deze kleinere uitgever is vooral bekend bij spelers van kleine downloadbare titels. Eens in de zoveel tijd brengen zij opeens een kleinere game naar het publiek die op voorhand niet echt was aangekondigd. Pode is zo’n titel die al snel van de radar verdwijnt vanwege de maat. Maar is dat terecht? Wij recenseerde de titel op de PS4 Pro, en puzzelden al snel de uren bij elkaar.

Neergestort en verward

Het verhaal van Pode begint wanneer een steen en een lichtgevend wezentje (eveneens een bolletje) neerstorten op dezelfde planeet en hetzelfde idee krijgen. Waarom klimmen we niet naar het hoogste punt dat wij vanaf hier kunnen zien? Zo gezegd zo gedaan. De twee onwaarschijnlijke vrienden vormen een team en beginnen zo aan hun reis door een grottenstelsel. De hoop is gevestigd op het bereiken van het hoogste punt, maar dat is alleen te bereiken door veel te puzzelen, en zo de weg vrij te maken naar de top.

Reisgenootjes

Pode is erg afhankelijk van het spelen met twee figuurtjes. Gelukkig is er gekozen voor een mechaniek waarbij je met een knop tussen de twee personages kunt wisselen, maar ze door een knop ingedrukt te houden wel tegelijkertijd kunt bewegen. Dat zorgt er voor dat de levels makkelijk begaanbaar zijn, maar de puzzels uitdagend kunnen zijn. De twee personages kunnen niet alleen tegelijkertijd bewegen, maar hebben ook de mogelijkheid om elkaar zetjes te geven, zodat moeilijke hoge plekken ineens makkelijk bereikbaar zijn. Ook hebben de twee ieder hun eigen functie. Zo is het lichtgevende wezentje in staat om flora en fauna tot leven te wekken, en kan het steentje zware blokken dragen, zich door kleine ruimtes bewegen en meer. De mogelijkheden zijn vrij breed.

Contextloos puzzelen

Tijdens de reis naar de top van de berg wordt niet veel uitleg gegeven. In plaats daarvan is er gekozen voor een natuurlijk verloop van de reis. Puzzels worden niet gestart en afgesloten, maar er is bewust gekozen voor een speelstijl waarbij een speler tegen een kale ruimte en een versperde doorgang aan loopt. Echt onmogelijk zijn de puzzels in de game niet, maar ze bieden genoeg uitdaging om je toch even bezig te houden. Daarnaast lopen de personages in Pode niet heel snel, waardoor het tempo in de game heel laag ligt. Genoeg tijd dus om na te denken over hoe je een bepaalde ruimte door komt.

Pode is een kleinere titel die niet echt indruk maakt. Aan de andere kant is dat ook nergens nodig. De game ziet er goed uit en door de rustige speelstijl kun je vaak rustig nadenken over de uitdaging die voor je ligt. Zo zie je maar weer dat een game soms ook geen uitleg behoeft. Pode is er eentje in die categorie, en als titel voor tussendoor is Pode een prima keuze.