Sinds mensen- (of Pokémon) heugenis hebben gamers van jong en oud al gewild dat Pokémon het tegen elkaar op kunnen nemen in HD graphics. Laten we wel wezen: eigenlijk bedoelden we daar allemaal mee in de hoofdlijn van de serie. Puur op feitelijk gebied is er echter geen één game dichterbij gekomen dan Pokkén Tournament: Deluxe. Hoe brengt deze Tekken-achtige Pokémon game het er vanaf?
In Pokkén Tournament: Deluxe heb je keuze uit een groter roster dan de Wii U versie van deze game; hij heet dan ook niet voor niks ‘Deluxe’. Maar daar houdt het wel gelijk op. Op de toevoeging van een aantal nieuwe Pokémon als Shadow Mewtwo (die trouwens wel heel erg tof is) en Decidueye (de laatste evolutie van de nieuwste starters uit de Alola regio) is er niks veranderd. Voor de mensen die deze game dus al hadden op de Wii U zijn er weinig redenen om deze game ook op de Switch te halen dus, tenzij je de game zo geweldig vind dat je ‘m ook on the go wilt kunnen spelen.
Het vechtsysteem krijgt het voor elkaar om tegelijkertijd diep als oppervlakkig te zijn. Daarmee komt het uit op een interessant midden van easy to play, hard to master. Bijna elke mechanic die je gewend bent uit andere fighters – superaanvallen en -meters, opponenten hooghouden (jugglen), wall-bounce, en een steen-papier-schaar-opzet (counter aanvallen verslaan normale aanvallen, normale grab aanvallen, en grab aanvallen counter aanvallen), enzovoort. Daarbovenop heeft de game een eigen game mechanic, de Phase Shift.
Pokkén Tournament speel je niet in één perspectief, maar in twee. Je begint in een 3D arena met de camera gepositioneerd als in een Naruto Ultimate Ninja Storm game. Dit heet de Field Phase. Als je tegenstander (of idealiter jij) genoeg schade aanricht ontstaat er een Phase Shift en vloeit de game van een 3D perspectief naar 2D, zoals in Tekken en Street Fighter. Deze fase heet de Duel Phase. Hierin heb je volledig andere moves dan in de Field Phase, waardoor de flow van het gevecht ook anders is. Ook in deze fase geldt dat als je genoeg schade aanricht, je weer switch naar de Field Phase. Zo switch je dus meerdere keren van perspectief in één gevecht. Hoewel de Duel Phase mijn voorkeur geniet omdat daar de echte actie te vinden is – het is de bedoeling dat je daar zo snel mogelijk zo veel mogelijk schade toedient – is de mechanic an sich wel verfrissend. Geen andere vechtgame heeft op tot op heden de twee perspectieven zo gecombineerd.
Pokkén Tournament laat je gelukkig niet in al deze mechanics verdrinken: als een echte recente Pokémon game krijg je constant tips, in dit geval van een veel te behulpzame dame genaamd Nia. Ook al wordt je na een tijdje wel gek van haar stem, ze is wel handig. Daarbovenop bevat de game een hele fijne tutorial mode die je alles leert: van de belangrijke basics tot Pokémon specifieke combo’s.
De game bevat een aantal verschillende modi: Local Battles, Online Battles, League Battles, Daily Challenges en de Tutorial Mode. In de League Battles neem je het telkens op tegen veel te veel en veel te zwakke vijanden. Dit voelt meer als een onnodig stukje waar je doorheen moet komen om genoeg vaardigheidpunten te sparen voor je Pokémon. Want jazeker, ook hier hebben de Pokémon levels. Verdiende skill points kan je verdelen in één van vier stats: attack, defense, synergy of strategy. Eerlijk gezegd is er vrij weinig van te merken dat je Pokémon sterker wordt, dus in combinatie met het dunne en oninteressante plot dat af en toe zijn gezicht laat zien tussen de tientallen gevechten door, is de singleplayer amper de moeite waard.
Daily challenges zijn hele simpele gevechten waarbij je een extra opdrachtje krijgt om in een gevecht uit te voeren, bijvoorbeeld om een specifieke aanval te doen. Hier krijg je dan wel extra skill points voor. Maarja, weer niet echt boeiend of uitdagend. De game is ook niet bepaald mooi. Pokémon hebben een beetje een uitgesmeerd uiterlijk, wazig. Als je aan het vechten ben let je daar natuurlijk niet op, maar op andere momenten is het wel degelijk merkbaar.
Waar al die mechanieken en de kennis daarvan tot zijn recht komt is gelukkig online te vinden. Je wordt door sommige mensen genadeloos afgestraft als je niet weet wat je doet. Dit zorgde voor de eerder ontbrekende stimulans die je nodig hebt om in de tutorial modes te duiken en daadwerkelijk je best te doen het spel te leren spelen. Extra bevredigend wanneer je met je nieuw geleerde combo’s en kennis van hoe je de mechanieken het beste naar je hand zet vijanden te verslaan.
Maar daar houdt het op. Buiten de online mode is er niet veel te interessants te doen, en de online mode voelt daar bovenop ook nog eens niet zo robuust als in een Tekken of een Street Fighter. Daardoor is Pokkén Tournament echt niet voor iedereen. Als jij vrienden hebt waarmee je lekker local coöp en/of online kan vechten, of je vindt online vechten op zichzelf leuk genoeg, dan zou het kunnen dat Pokkén Tournament het waard kan zijn voor jou. Puur voor het vechten hoef je deze game niet te halen. Er zijn genoeg completere vechters op de markt.
