Recensie: Ratchet & Clank

Al in 2002 verschenen Ratchet & Clank op onze consoles. Sinds de lancering van de Playstation 4 was het verder stil gebleven rondom dit leuke duo. In deze nieuwe versie komt het tweetal wederom bij elkaar, alleen nu wel op een andere wijze dan in de originele game. Het verhaal vertellen zou bij deze game eigenlijk heel slecht zijn, omdat dit de gameplay wel heel erg bepaald. Laten we het er op houden dat bepaalde delen van het spel erg herkenbaar zullen zijn voor de doorgewinterde Ratchet & Clank-speler, terwijl andere delen van het spel volledig nieuw zullen zijn.

Om het niet al te eenvoudig te houden hebben de makers de game gebaseerd op de onlangs in de bioscoop verschenen film over het duo. Die film op zijn beurt is dan weer gebaseerd op de originele game. Daarbij zijn de makers duidelijk wel heel secuur te werk gegaan om de integriteit van de eerdere games eer aan te blijven doen. Door de herkenbaarheid zal iedereen die ooit eerder Ratchet & Clank speelde zich meteen thuis voelen. De controls voelen natuurlijk aan en voor je het weet zit je dus weer helemaal midden in de game.

Wat als eerste opvalt wanneer je de game start is de ongelofelijk kleurrijke wereld. Daar kun je even aan moeten wennen, maar het moet gezegd worden. De game ziet er absoluut adembenemend goed uit. De omgevingen die je al kent zijn prachtig opgepoetst en de nieuwe werelden zien er al minstens even indrukwekkend uit. Er gebeurt ontzettend veel op je scherm in een Ratchet & Clank-game en soms kan het even lastig zijn om overzicht te houden doordat de camera ook niet automatisch met je meedraait. In een druk gevecht kan dat nog wel eens lastig zijn, omdat je aangevallen wordt door iets wat je op dat moment niet in je beeld hebt.

Ratchet & Clank moest het altijd al hebben van hele leuke en aanstekelijke gameplay en dat is ook in dit deel niet veranderd. Al springend, glijdend over rails en vliegend met een jetpack kom je op de meest bizarre plekken, waar je vecht tegen diverse uiteenlopende monsters. De wapens die je kunt gebruiken zijn onveranderd gebleven. Een van de handigere wapens om met je mee te nemen is Mr. Zurkon die je naast je kunt laten vechten. Dat is erg handig als je bijvoorbeeld een hele horde kleinere tegenstanders tegenover je hebt en een paar grotere jongens. Mr. Zurkon neemt dan al dat kleine gespuis te grazen terwijl jij je kunt focussen op de big boys. En zeg nu zelf: in welk ander spel kun je je vijanden laten dansen door een discobal naar ze te gooien?

Waar altijd al een goede dynamiek zat in deze games tussen het spelen met Rachet en het spelen met Clank is dat ook nu weer het geval. Ben je Ratchet, dan heb je het druk en ben je vooral bezig met vechten. Ben je echter aan het spelen als Clank dan wordt het allemaal wat subtieler en ben je vooral aan het nadenken. Dat soort momenten heb je soms ook met Ratchet, maar toch een stuk minder. Dat zorgt voor een fijne afwisseling en soms een lichte adempauze.

Al dit soort missies zijn prachtig en leuk om te spelen. Je zit niet snel ergens vast, alleen soms is er een lastig stukje waar je goed moet uitkijken als je bijvoorbeeld wordt beschoten door wezens met een machinegeweer in combinatie met nog wat meer vijanden. Dat is nooit vervelend en af en toe zul je misschien heel even gefrustreerd je controller aan de kant leggen, maar die pak je eigenlijk ook vrij snel weer op om het toch nog een keer te proberen. De enige missies waar ik wel af en toe van baalde waren die wanneer je in het schip van Ratchet moet vechten. De besturing daarvan is over het algemeen best soepel, maar toch was ’t het net niet. Zeker in vergelijking met de rest van de game waren deze missies lichtelijk vervelend.