Aarbron is een beest die in dienst staat van zijn meester Zelek. Hij wordt ingezet om samen met zijn meester een baby te stelen, maar terwijl hij dit doet wordt hij aangeraakt door een van zijn slachtoffers en komt hij er achter hoe hij geworden is zoals hij nu is. Aarbron keert zich tegen zijn meester en deelt een flinke snee uit die Zelek verwond. Of dat nu wel zo’n goed idee was is echter de vraag want Zelek gebruikt zijn bloed om diverse slechteriken achter Aarbron aan te sturen.
Shadow of the Beast is een remake van een Amiga klassieker uit 1989. Deze nieuwe versie gebruikt veel elementen uit de oude versie en vult deze aan met verhalende elementen die eerder vooral terug te vinden waren in de handleidingen, die destijds nog vaak een compleet verhaal bevatten die de speler wat meer informatie gaf over hoe het spel zich ontwikkelde. De nieuwe geanimeerde cutscenes zijn een mooie manier om het verhaal van destijds nog levendiger te maken. We komen er achter dat Aarbron het resultaat is van een eerdere kidnap actie van een baby die middels experimenten is verworden tot het monster dat hij nu is.
Deze moderne versie van Shadow of the Beast is zeker niet gelijk aan het origineel, maar houdt wel het originele idee vast van een lineaire verhaallijn, die toch soms ook weer afwijkingen daarvan kent. Het is wat lastig om dit goed uit te leggen. Allereerst is Shadow of the Beast een side-scrolling action adventure, zo lineair als wat dus. Daarnaast heb je echter ook momenten dat je verborgen encounters vrij speelt. Wanneer dit gebeurt moet je soms een behoorlijk eind terug om deze encounters dan weer te spelen, maar die zijn zeker de moeite waard en leveren je vaak enorm veel punten op.
Het concept van Shadow of the Beast is zeker niet moeilijk. Je komt vijanden tegen bij diverse encounters en je moet deze tot moes slaan, hoe beter je dit doet en hoe minder je geraakt wordt, hoe meer punten dit je oplevert. Wordt je niet geraakt en weet je flinke combo multipliers te scoren dan loop je bij zo’n encounter weg met een platina medaille. Haal je een platinum voor alle encounters, inclusief de verborgen encounters, dan heb je het gehele level op platinum gescoord. Daarnaast heeft ieder level ook zijn eigen verborgen onderdelen. Het vrijspelen van all verborgen onderdelen, zorgt voor het unlocken van de onderdelen van het verhaal en zo wordt je steeds meer duidelijk van Aarbron.
Het vervelende is wel dat je in de loop der tijd steeds weer nieuwe vijanden tegen gaat komen die soms ineens immuun zijn voor je aanvallen. Als je dan vervolgens in een behoorlijk drukke encounter met veel vijanden zit, kan dat best frustrerend raken. Toch is dat ook wel weer een beetje de charme van het spel. De besturing is helaas niet geweldig, maar het geeft wel enorm veel voldoening als je toch weer langs dat lastige stukje bent gekomen met vijanden die je eerder onverslaanbaar leken.
Gelukkig houden de meeste gamers wel van een uitdaging, want sommige levels in Shadow of the Beast vergen je geduld wel. Zo kun je soms echt een hele lange tijd bezig zijn met het proberen door een moeilijk level te komen (bijvoorbeeld een level waar het werkelijk aardedonker is), om er dan later achter te komen dat je toch eerst een ander pad had moeten volgen zodat je niet door het donker had gehoeven. Je moet het maar weten, maar het “Oh damn, was het zo simpel?” gevoel komt dan wel eens de hoek om zetten.
Erg leuk is dat er diverse unlocks beschikbaar zijn in Shadow of the Beast. Niet alleen kun je je attack skills upgraden, maar je kunt ook ondertiteling repareren zeg maar. Op diverse momenten heb je te maken met cutscenes en die zijn ondertiteld. De eerste keren zijn die echter onleesbaar omdat je de taal nog niet hebt vrijgespeeld. Daarnaast heb je ook de mogelijkheid om de originele 1992 game te spelen wanneer je deze met je behaalde punten vrij speelt. Dat soort kleine toevoegingen zijn natuurlijk erg leuk.
