Shovel Knight, gemaakt en uitgegeven door Yacht Club Games, is tevens hun eerste game. De game is vorig jaar al verschenen voor de Wii U, 3DS en PC en heeft alom lof ontvangen voor zijn unieke stijl. Nu is het de beurt aan de PlayStation 4, Vita, PlayStation 3, Xbox One en Xbox 360 om te laten zien wat deze game allemaal in huis heeft. Gezien de vele re-releases is het dan ook de vraag of deze versie de superieure is en of de game op deze console iets nieuws te bieden heeft. Natuurlijk moet niet vergeten worden dat de game nog nooit op deze platforms verschenen was en dat het dus een unieke kans is voor iedereen om hem zeker eens te proberen.
Shovel Knight is in bijna alles wat zij doet een game uit de 8-bit era. De grafische aankleding, de gameplay, de muziek, etc. Alles is een ode aan vervlogen tijden en dan vooral die van de NES. Aangezien het gamelandschap zo drastisch veranderd is sinds die tijd, is het leuk om te zien dat het zo’n impact gehad heeft op bepaalde elementen in de games. Zo is alles in Shovel Knight in zijn kern simplistisch te noemen, maar alles bij elkaar genomen is het ijzersterk. Dit zorgt ervoor dat Shovel Knight makkelijk mee kan met de games die momenteel op de markt zijn en naar mijn mening zelfs beter is dan velen van hen. Want laat dat voorop staan, Shovel Knight is een geweldige game en verdient het om door iedereen gespeeld te worden.
Als er naar de gameplay van Shovel Knight gekeken wordt, is de game het beste te omschrijven als een platformer. Het is een combinatie van games als Zelda 2, Mega Man en Ducktales. De laatste is onlangs nog opnieuw uitgebracht, dus mocht je deze game leuk vinden is dat zeker ook een aanrader. Terug naar de game waarin je speelt als een ridder met een schep, vandaar ook de naam Shovel Knight, en is het aan jou om elk level door te komen. Deze levels zijn te selecteren à la een Mario Bros. 3 menu waarin je steeds meer landjes kan kiezen naarmate je verder komt. De landjes kennen allen een eigen thema, waardoor je onder andere een level in de lucht tegenkomt, een level met ijs en een sneeuw en een mechanisch level. De verscheidenheid is dan ook een sterke kant van Shovel Knight.
Elk level begint met Shovel Knight die het level inspringt terwijl je de muziek hoort van het desbetreffende level hoort. Deze zijn allen in de sfeer van wat je daar aantreft. Je hebt in het begin toegang tot een normale aanval en een sprongaanval, welke uit te voeren zijn door respectievelijk de vierkantjes te gebruiken en door met het kruisje te springen en naar beneden te klikken. Deze laatste is rechtstreeks te herleiden aan de Ducktales game. Daarnaast vind je ook nog eens verschillende magie aanvallen, die je kunt uitvoeren met het pijltje omhoog en het vierkantje. Hierdoor gebruik je dus enkel twee knoppen om te springen en te vechten, waardoor het nog meer op een NES-game lijkt. In de traditie van onder andere Mega Man kent het einde van elk hoofdlevel een originele en steeds moeilijker wordende eindbaas.
Elke eindbaas is ook een ridder en Shovel Knight spreekt hen altijd aan alsof hij ze al kent. Omdat zij in zijn ogen verraad hebben gepleegd, zijn deze gesprekken een ontzettend oppepper voor het gevecht. Het is namelijk zo dat Shovel Knight zijn geliefde/ partner, Shield Knight, heeft verloren. Om deze reden heeft hij het ridderleven vaarwel gezegd. Omdat de slechte Enchantress de plek heeft geopend waar Shield Knight verdwenen is, pakt Shovel Knight zijn ‘schep’ weer op en gaat op avontuur. Onderweg komt hij dus alle ridders tegen die hij kende uit het verleden en die zich nu hebben aangesloten bij deze Enchantress. Het verhaal lijkt misschien een beetje op het goede tegen het slechte, maar op een subtiele manier weet de game je toch betrokken te laten voelen in zijn spelwereld.
Een ander onderdeel dat hiervoor zorgt, is de presentatie. De 8-bit graphics werken zo goed dat je ook echt het idee hebt dat je een NES-game aan het spelen bent. De simplistische controls helpen ook om deze sfeer te creëren en alles wat je doet ademt nostalgie uit. De 8-bit muziek bijvoorbeeld is om van te smullen en blijft elk moment op de achtergrond aanwezig, iets wat ik tegenwoordig niet meer gewend ben. Met enkel een baslijn, melodielijn en ritme lijkt het simpel, maar creëert het telkens weer de sfeer voor de levels en de gevechten met de eindbaas. Iets wat vandaag de dag nog wel eens lijkt te ontbreken in games. Het is in Shovel Knight leuk om te zien dat je niet alleen fancy technologieën nodig hebt om een te gekke game neer te zetten.
