Shredder en Krang willen weer eens de wereld veroveren en hebben daarvoor de hulp ingeroepen van mutanten zoals Bebop, Slash, Rocksteady en nog veel meer van het bekende gespuis. Het is aan onze gemuteerde schildpadden Donatello, Leonardo, Michelangelo en Raphael om te proberen de wereld te redden van deze invasie aan gemuteerde slechteriken. Ze worden hierin bijgestaan door de immer charmante April en natuurlijk ook door Meester Splinter. Dit alles onder het genot van diverse pizzapunten en de nodige humor natuurlijk.
Laten we het maar meteen zeggen: Helaas is Mutants in Manhattan niet de turtles game die je graag zou zien. Dat is jammer want een aantal zaken spreken absoluut wel voor deze titel. De cell-shaded graphics bijvoorbeeld. Dit stijltje past erg goed bij de turtles, al ziet het er dan weer niet bijzonder next-gen uit. Daarnaast zit het ook wel snor met de typische turtles humor. Hiermee hebben de makers de sfeer die je verwacht van de turtles wel goed weten te vangen.
Beginnen aan de game voelt als binnenkomen in een warm nest. Alle belangrijke zaken zijn er. Donatello is en blijft onze tech nerd die het dan ook niet kan laten de meest geeky opmerkingen te maken. Leonardo is de duidelijke leider van de groep. Michelangelo kan werkelijk aan niets anders denken dan pizza eten en daar komen zijn opmerkingen dan ook continue over binnen zetten. Tot slot is Raphael gewoon een ontzettende droogkloot. Helaas hebben ze ervoor gekozen om April en Meester Splinter niet al te veel aan bod te laten komen. We zien ze eigenlijk alleen maar als kleine video popup schermpjes wanneer de turtles in een missie zitten. Dit zijn toch echt onlosmakelijke personages van de turtles en zijn een groot gemis.
De game is niet al te lang en kent negen verschillende levels. Aan het eind van ieder level vindt je een boss en die kunnen soms behoorlijk pittig zijn, maar het neemt niet weg dat het maar een vrij korte game is voor de ervaren gamer. Het duurt meestal niet al te lang voor je een boss tegen komt waar je over het algemeen eerst een reeks footclan soldaten voor moet neer maaien of bommen onschadelijk voor moet maken. De levels op straat zijn hierin over het algemeen het meest te pruimen, waarbij hun eigen thuisfront, het riool, helaas wat tegenvalt. Het grootste nadeel aan de straat levels is echter dat je soms geen flauw idee hebt waar je heen moet en dan wordt het doelloos rond zoeken geblazen.
Helaas is het level design ook niet al te interessant te noemen. Meer dan eens kom je weer terug in een vergelijkbare omgeving, maar moet je dan net even een andere kant op. Dat is niet erg wanneer deze omgevingen ook nog echte unieke looks hebben, maar in Mutants in Manhattan ziet alles er min of meer hetzelfde uit. Gevolg: je verdwaald makkelijk en raakt al snel verveeld. De eindbazen van ieder level zijn wat uitdagender en hebben ieder zeven levensbalkjes die je leeg moet krijgen. Dat kan soms lastig zijn omdat de eindbazen aanvallen gebruiken die soms lastig te ontwijken zijn en de AI van je mede turtles is niet om over naar huis te schrijven. Je kunt wel switchen van turtles, maar dat werkt soms zo chaotisch, dat je het in een belangrijke battle vaak niet doet.
Daar schuilt ook één van de belangrijkste minpunten van het spel in. De gevechten zijn zo chaotisch doordat de andere turtles als kippen zonder kop het gevecht in duiken, met de cooldowns van je speciale krachten is het belangrijk om regelmatig te wisselen van turtle, zodat je diens krachten ook kunt gebruiken. Door hun manier van aanvallen betekent het echter al vaak dat de anderen al zo goed als dood zijn voordat je wisselt. Dit zou waarschijnlijk beter gaan in een goede co-op sessie. Helaas zit daar ook wel een nadeel want je kunt alleen online co-op spelen, dus even gezellig met je vrienden onder het genot van een eigen pizza op de bank zit er niet in.
