De E3 in 2009 was een mooi moment voor de PlayStation 3-bezitters. The Last Guardian werd namelijk aangekondigd en kwam uit de stal van SIE Japan Studio. Deze studio was verantwoordelijk voor ICO en Shadow of the Colossus. Beide games werden enorm goed ontvangen door de pers en het publiek. Het moet dan ook raar lopen als The Last Guardian niet goed wordt ontvangen.
Laten we beginnen met dat The Last Guardian zeker niet onomstreden is. Het werd in 2009 aangekondigd met een release in 2011 voor de PlayStation 3. Inmiddels zijn we al vijf jaar verder en is The Last Guardian maar net uit op de PlayStation 4. De bedenker, Fumito Ueda, heeft tussentijds de studio verlaten samen met anderen om genDESIGN op te starten. Zij zijn vervolgens nog wel aangebleven als creatieve consulenten bij het project. Dit jaar tijdens de E3 kwam The Last Guardian weer voorbij vliegen op de radar van velen met een release dit jaar nog. Gelukkig heeft de ontwikkelaar eindelijk wel woord gehouden en is het, net als Duke Nukem Forever, toch nog uitgekomen. Duke Nukem Forever kent ook een dergelijk ontwikkelproces en wist uiteindelijk niet te imponeren. Is dat ook het geval met The Last Guardian?
Die vraag wordt zometeen beantwoord, want graag nemen we je eerst mee in het verhaal. In The Last Guardian wordt een kleine jongen meegenomen naar een grot waar een groot beest ligt te slapen. Als speler weet je niet hoe je er gekomen bent en of dit beest gevaarlijk is. Uiteindelijk wordt het wakker en moet je proberen een band te vormen met dit wezen. Jullie zitten samen gevangen en moeten proberen samen te ontsnappen. Het grote wezen, dat bestaat uit meerdere dieren, wordt al snel door het naamloze jongetje Trico genoemd. Jullie zijn op elkaar aangewezen en dat is uiteindelijk ook het doel van The Last Guardian: samen ontsnappen.
Je bent vooral bezig met het zoeken naar een uitgang. Je weet niet waar je bent, wat je relatie is tot Trico en wat Trico precies is. Je bent alleen op één of andere manier verbonden met elkaar. Je neemt ten alle tijden de besturing van het jongetje op je en Trico is dus geen speelbaar personage. Toch zal je wel invloed kunnen uitoefenen op zijn handelen. Je moet puzzelen en veel klimmen; toch zijn sommige gedeeltes alleen bereikbaar als je samenwerkt. Zo kan je klimmen op Trico zijn rug en kan je die richel bereiken en verder omhoog klimmen. Soms zijn muren te hoog en kan alleen Trico omhoog klimmen; spring dan op zijn rug en laat je meevoeren naar onbereikbare gedeeltes. Hoe hoger je komt, hoe meer je onder de indruk zult zijn van het leveldesign. Je zit gevangen in een gebied met hoge muren en alles daar binnenin is je speelveld. Je bent dus de nodige uren aan het klimmen en uitzoeken hoe je naar een volgend gebied kan. Ondanks dat deze gebieden na een tijdje erg hetzelfde aanvoelen, zal je toch altijd met open mond kijken naar de omgeving. Het is adembenemend mooi hoe zij het kleurenpalet weten in te zetten.
Klimmen is overigens niet het enige wat je moet doen, want er is ook actie aanwezig in The Last Guardian. Er zijn wachters die niet zou blij zijn dat jij en Trico ontsnapt zijn uit de grot waar jullie opgesloten zaten. Je zult hun geregeld tegenkomen en jij bent dan niet in staat om ze te lijf te gaan. Trico is namelijk de enige die in staat is om deze wachters kapot te maken. Als speler moet je proberen om weg te blijven bij deze wachters, want zij zullen proberen je te grijpen en terug op te sluiten. Trico zullen ze proberen te verwonden en bezig te houden tot ze je grijpen. Toch ben je niet helemaal weerloos, want je kunt namelijk wel iets doen. Zodra een wachter op de grond ligt kan je zijn hoofd vastpakken en los te trekken van de rest van zijn lichaam. Verwacht overigens geen bloed of dergelijke, want deze wachters lijken wel robots te zijn. Wel zal Trico pijn lijden en zal je regelmatig hem moeten kalmeren na een gevecht om vervolgens de speren uit zijn lijf te trekken.
Trico is en blijft een beest en net als huisdieren weet ook hij erg eigenzinnig te zijn. Soms heeft hij even geen zin om te klimmen of te luisteren naar je. Dan is er nog maar één ding mogelijk, namelijk zoeken naam voedsel. Door het hele spel heen kan je tonnen verzamelen die Trico energie geven. Deze heeft hij nodig wanneer hij vermoeid is of zich als een puber gedraagt en nergens zin in heeft. Wanneer hij de energie tot zich neemt, dan zit er eindelijk weer wat beweging in. Toch zal je geregeld vloeken op Trico en misschien ook wel jezelf. Trico commanderen kan best wel frustrerend zijn, dit komt vooral omdat het spel en Trico voornamelijk doen waar zij zelf zin in hebben. Zo kan je roepen naar Trico dat hij omhoog moet springen, maar omdat hij anders staat gaat hij vervolgens naar beneden springen. Dit levert enorm veel frustratie op omdat je dan weer een gedeelte opnieuw moet doen. Ook is Trico van invloed op vele puzzels en is het maar afwachten of hij nu wel doet wat jij wilt. Dit is overigens niet de bedoeling van het spel, dit heet gewoon waardeloze besturing. En zo kun je nog wel even doorgaan, want over sommige puzzels kan je lang doen. In een puzzel moet je bijvoorbeeld een hendel overhalen, waar je vervolgens niet bij kunt. De bedoeling was dat Trico van een rots in het water sprong waardoor een golf ervoor zorgde dat je wel de rand kon vastpakken en omhoog kon klimmen voor de hendel. Het duurde vijf minuten voor Trico eindelijk doorhad wat precies de bedoeling was. Dit soort momenten zorgen ervoor dat je geregeld het spel aan de kant gooit uit frustratie.
De besturing is niet het enige wat mankeert aan The Last Guardian. Het is vaak onduidelijk wat je moet doen en dus is het vooral zelf uitzoeken welke kant je op moet. Je kunt dit te weten komen als je wat ronddraait met de camera. Helaas werkt de camera niet altijd even goed mee, je krijgt bijvoorbeeld geregeld een zwart scherm voor een seconde als je de camera draait. Dit is vooral frustrerend wanneer je op Trico zijn rug zit. Je bent jezelf aan het zoeken op zijn rug en dan blijkt dat je ineens onder Trico hangt. Dat beklimmen van Trico is al een uitdaging op zichzelf doordat de besturing, in combinatie met de camera, gewoon niet lekker werkt. Niet alleen technisch is The Last Guardian een doorn in het oog, maar het voelt ook allemaal wat achterhaald aan. Tel daar ook nog eens bij op dat je veelal hetzelfde aan het doen bent. Je bent dan misschien van omgeving naar omgeving aan het gaan, toch zijn de handelingen erg herhalend.
