Of het je nu wel of niet aanspreekt, bijna iedereen heeft toch wel eens een oorlog game gespeeld. Bijna altijd wordt er gespeeld als een soldaat in een van de legers. Meestal komt een game niet verder dan het vertellen van de misdaden begaan door soldaten. Soms is er een game, zoals Spec Ops: The Line, welke ons iets probeert bij te brengen over de invloed van oorlog op de soldaten zelf. Maar elke oorlog brengt meer gruwelijkheden dan het hoge dodenaantal. Denk bijvoorbeeld maar aan de burgers die maanden, danwel niet jaren, in hongersnood hebben moeten leven. This War of Mine probeert meerdere zwaardere thema’s te bespreken op een innovatieve manier.
De game werd in 2014 al eens uitgegeven voor de PC, maar zag afgelopen maand een release voor de consoles. Afwisselend wordt er met diverse karakters gespeeld in deze 2D survival game. In tegenstelling tot zijn PC neefje, probeert de console een extra thema aan te snijden: kinderen. Het is namelijk mogelijk, maar niet verplicht, om kinderen in de game een rol te laten spelen. Maar wat houdt zo’n rol voor de kinderen en andere personages nu precies in?
De speler begint met drie jongvolwassenen in een verlaten huis. Als snel moet er gezocht worden naar medicijnen en voedingsstoffen om te overleven. Het huis waarin geschuild wordt biedt echter niet genoeg, dus er zal gezocht en geplunderd moeten worden. Dit plunderen gebeurt ‘s nachts, want overdag wordt de oorlog nog uitgevochten. Tijdens de plundertocht kan er vanalles met je personage gebeuren. Zo kan het zijn dat je onverwachts wordt aangevallen door een andere overlevende, of is het zelfs nodig dat je zelf iemand vermoordt om aan voedsel te komen.
Waar in vele andere games het hoofdpersonage zich niet lijkt te bekommeren om de vele moorden die hij/zij pleegt gedurende de game, is dat in This War of Mine behoorlijk anders. Elk personage waarmee gespeeld wordt neemt elke gebeurtenis terug mee naar huis. Zo kan het voorkomen dat een personage een flinke depressie krijgt wanneer hij/zij een ander persoon heeft moeten ombrengen om aan voedsel te komen voor het gehele huis. Maar het kan ook zo zijn dat een karakter zelf komt te overlijden door bijvoorbeeld een ziekte. Mocht dit gebeuren dan daalt de gehele stemming van de inwoners van het huis.
Mocht dat nog niet genoeg zijn komt er om de zoveel tijd weer een overlevende aan de deurbel met de vraag om hulp, voedsel en een schuilplaats. Bij elke overlevende krijg je de keuze om hem wel of niet op te nemen in je huis, maar in geval van een toezegging betekent dat ook weer een mond extra om te vullen. Dus er moet meer en meer geplunderd worden. Waar je tijdens je rooftocht aangevallen kan worden, geldt dat ook voor je huis. Al je voorraden kunnen gestolen worden, of nog erger, een van je huisgenoten kan vermoord worden in de tijd dat je weg bent. Elke keer weer voordat je het huis verlaat moet je je afvragen wie je als wacht neerzet, welke wapens je achter laat en wat je zelf meeneemt.
Na tijden te overleven met iedereen, krijg je nog een tegenslag te verwerken. Het wordt namelijk winter, wat betekent dat er extra zuinig omgegaan moet worden met voorraden. Het is namelijk noodzakelijk dat het heerlijke vuur aan blijft wil niet iedereen bevriezen van de kou. Dit is dan ook het moment dat je die extra monden die je binnen hebt gelaten gaat voelen. Het wordt steeds lastiger iedereen op de been te houden, uit een depressie te houden en geen honger te laten lijden.
This War of Mine laat je gelukkig rustig beginnen. De avonden waarin je aan het plunderen bent zijn nog rustig, maar langzaamaan gebeurt er steeds meer en meer. Ondanks dat er wel steeds meer gaat gebeuren, zijn het veelal dezelfde dingen en ook het plunderen blijft een beetje hetzelfde. Dit is toch erg jammer, zeker aangezien de game vele sterke thema’s bevat welke op een bijzondere manier verteld worden.
Althans, de thema’s worden besproken via de gameplay. Dat wil zeggen, door zelf als speler de handelingen uit te voeren kom je steeds meer achter de verhalen van elke karakter. Dit gebeurt namelijk overdag, waarin het een soort SIMS game is. Vanuit een zij aanzicht is het mogelijk om de verschillende karakters met elkaar te laten communiceren, voorwerpen zoals een fornuis of bed te bouwen en nog een aantal mogelijkheden. Tijdens praten kom je steeds meer achter de verhalen van de verschillende karakters in je huis, echter heeft dit weinig invloed op de game zelf. Ook hier geven de toegevoegde kinderen amper extra diversiteit in de bezigheden van de verschillende karakters. De enige manier waarop de kinderen verschillen van de volwassenen, is dat ze op een net wat andere manier van hun depressies af proberen te komen. Dit alles zorgt ervoor dat ook overdag er net wat teveel herhaling in de game sluipt.
