In 2019 is het in Bolivia behoorlijk mis. Het land is steeds onstabieler geworden door de opkomst van het Santa Blanca kartel. Voorheen was dit slechts een redelijk onbeduidend kartel, maar de macht en invloed hiervan neemt steeds verder toe. Bolivia behoort inmiddels min of meer toe aan de narco’s en levert wereldwijd de meeste cocaïne. De grote man achter dit kartel is El Sueño, wat in goed Spaans ‘de droom’ betekent. Deze toename is natuurlijk zorgwekkend voor de Verenigde Staten en wanneer de Amerikaanse ambassade in La Paz wordt gebombardeerd en Ricardo “Ricky” Sandoval wordt gekidnapt, gemarteld en vermoord. De Ghost worden ingezet om het kartel te vernietigen en de connectie bloot te leggen tussen Santa Blanca en de lokale regering.
Ghost Recon: Wildlands was al in ontwikkeling sinds 2012 waarna de game officieel werd aangekondigd op de E3 van 2015 tijdens de persconferentie van Ubisoft. Om Bolivia zo realistisch mogelijk weer te geven is het team van ontwikkelaars twee weken naar het land toegegaan waar ze ook adviezen hebben gekregen van de lokale bevolking. Dat merk je wel door de atmosfeer die deze game uitstraalt. Het ziet er allemaal wel echt fantastisch uit. Toch was niet iedereen daar heel gelukkig mee, want de regering van Bolivia diende een officiële klacht in bij de Franse ambassade in La Paz vanwege de gewelddadige manier waarop het land wordt weergegeven.
Voor wie de televisie serie Narcos heeft gezien zal een vergelijking niet heel ver weg zijn. Ook in dit geval gaat het over de macht van de narco’s, alleen is dat in dit geval dan in Bolivia en niet in Colombia. Daarnaast speelt dit zich uiteraard af in de toekomst en is dit complete fictie. De release komt echter zeker niet ongelukkig uit nu de serie Narcos zulke hoge ogen heeft gegooid. Om de game extra kracht bij te zetten heeft Ubisoft overigens een dertig minuten durende korte film uitgebracht onder de titel Ghost Recon Wildlands: War Within the Cartel. Voor de mensen die wat meer achtergrondinformatie willen is dit zeker leuk om eens te gaan kijken.
Wanneer je de closed beta (of de open beta) had gespeeld, had je een deel van de kaart die je hebt in Wildlands al gezien, en dat was op zich al best een redelijke kaart. Het was echter nog maar één van de twintig provincies die je in de game hebt. Iedere provincie heeft vervolgens weer zijn eigen kartelbaas, dus voor je zover bent dat je alles hebt afgerond, ben je wel een tijdje zoet. Naast die bazen waar je natuurlijk naartoe werkt, is er nog veel meer te doen in zo’n provincie. Zo kun je daar ondervragingen uitvoeren, uitbreidingen en wapens ontdekken die eerder verborgen waren en ga zo nog maar even door. De level cap halen is dus ook absoluut niet het einde van het spel.
Het wordt al snel duidelijk hoeveel aandacht er in het ontwerpen van dit spel is gaan zitten. De wereld ziet er, in ieder geval op de Playstation 4 versie die wij te zien kregen, prachtig uit. Er zit redelijk wat variatie in de omgevingen zodat je ook niet steeds hetzelfde voor je neus krijgt. Dat het landschap mooi is, is op zichzelf natuurlijk al fijn, maar dat het ook nog eens invloed heeft op hoe je de game kunt spelen is veel interessanter. Zo kun je in een dik begroeid gebied natuurlijk veel beter sluipen en ongezien blijven dan op een open vlakte zonder ook maar een sprietje gras. Dat zorgt voor een tactisch element. Dat heb je overigens ook nodig, want de AI is bepaald niet dom in deze game.
Zo’n grote kaart zorgt er natuurlijk ook voor dat je liever niet alles te voet aflegt. Nu zijn er zogenaamde fast travel locaties te vinden, maar je kunt ook een veelvoud aan voertuigen gebruiken, zoals auto’s, motoren, helikopters en vliegtuigjes. Dat het leuk is om deze te gebruiken staat buiten kijf, maar helemaal fijn besturen doen deze niet. Het zal je vooral in het begin regelmatig gebeuren dat de besturing van een voertuig dermate mis gaat dat je jezelf ergens in een ravijn terugvindt. Het wordt echter vooral vervelend als je echt haast hebt met het achtervolgen of juist ontlopen van een vijand, dan wil je natuurlijk niet dat je door de besturing van het voertuig faalt.
Een ander probleem dat Wildlands wel heeft is toch enig gebrek aan afwisseling. De verschillende provincies gaan al snel wat meer op elkaar lijken waardoor je gaat zoeken naar afwisseling die er eigenlijk niet heel veel meer is. Toch zul je je over het algemeen niet vervelen en dat is vooral te danken aan de prachtige wereld die wél veel verandert. Misschien is het ook wel de gigantische grootte van de kaart die ervoor zorgt dat je uiteindelijk in herhaling valt. Gelukkig heb je nog wel de mogelijkheid om missies ook op een andere manier uit te voeren.
Wanneer je een beetje genoeg begint te krijgen van het spelen van het spel in je eentje, heb je ook nog de beschikking over een co-op modus en dat is waar het spel echt begint te shinen. De missies kunnen best wel uitdagend zijn om te doen in je eentje, maar wanneer je co-op aan het spelen bent en door de microfoon met elkaar begint te communiceren komt er een hele nieuwe wereld los. Er zit zoveel meer diepgang en variatie in wanneer je samen de kartelbazen probeert om te leggen. Dat wordt daarmee ook wel gelijk een heel stuk moeilijker want de AI past zich aan aan het feit dat je met meerdere spelers bent. Een aantal dingen wordt ook een stuk lastiger te coördineren, probeer maar eens een gesynchroniseerd schot te doen samen.
