Recensie: Ninja Gaiden Master Collection

Wat Ninjas in games betreft is Ryu Hayabusa de bekendste naam. De hoofdrolspeler in z’n eigen gamereeks, Ninja Gaiden, maar ook één van de vechters in de Dead or Alive- spellen. De eerste Ninja Gaiden dateert nog uit het 8-bit tijdperk. In Japan werd de titel uitgebracht in 1988, maar voor de Europese markt was dit pas in 1991. Met deze ruim dertig jaar op de teller mag deze Hack ‘N Slash-titel zichzelf rekenen tot één van de grote namen naast Castlevania en Metroid.

Aan het begin van het verhaal stapt de speler in de schoenen van Ryu Hayabusa tijdens de infiltratie van een Shadow Clan-basis. Ryu is daar om zijn oom en leider van de clan, Murai, te spreken. Tijdens hun gesprek brengt Ayane het nieuws dat de Hayabusa Clan wordt aangevallen. Wanneer hij aankomt bij de clan ontdekt Ryu dat priesteres Kureha is vermoord en dat de Dark Dragon Blade is gestolen. Vanaf hier begint de missie om het wapen terug te krijgen, maar ook om de moord op Kureha te wreken.

Dit deel bevat ook een survival mode waarin je verschillende levels en gevechten in één run moet doorlopen zonder dood te gaan. Dit maakt het spel heel herspeelbaar voor hen die het spel volledig onder de knie krijgen. Ninja Trials is een training mode waar de uitdaging steeds een tandje omhoog gaat. Dit is perfect voor nieuwkomers die het spel graag spelen, maar toch ook wat oefening kunnen gebruiken.

CIA-agent Sonia wordt tijdens haar zoektocht naar Ryu ontvoerd. Wanneer Ryu haar eindelijk heeft gevonden informeert zij hem over een mogelijke aanval op zijn dorpje door de Black Spider Ninjas. Deze groep is er op uit om het demonenbeeld van de Hayabusa Clan te stelen. Aangekomen in Hayabusa Village treft Ryu zijn vader die in gevecht is met Genshin, de leider van de Black Spider Clan. Helaas slagen de Black Spiders erin om het Demon Statue te stelen. Daarom moet de Hayabusa Clan alle zeilen bij zetten om deze weer in veilige handen te krijgen.

Deel twee heeft de speciale Tag Missions waarbij je twee van de vier mogelijke speelbare karakters uit kan kiezen. Dit is een Horde Mode waarbij de tweede speler een AI gestuurd karakter is. Je kan tussentijds steeds wisselen tussen beide ninjas. Ook is het stripboek van de proloog voor het verhaal toegevoegd in het menu. Dit stripboek heet The Vampire War en is een kort verhaal die wat inzicht geeft over bepaalde gebeurtenissen tussen het eerste en tweede deel.

Het verhaal begint met Ryu Hayabusa die wordt benaderd door een organisatie genaamd Japanese Self-Defense Force. Ze vertellen hem over een terroristische organisatie die naar Ryu persoonlijk heeft gevraagd. De vermoedelijke leider van deze organisatie, Regent of the Mask, vervloekt Ryu bij hun eerste ontmoeting. De vloek heeft Ryu’s zwaard onder de invloed gebracht van een enorme bloeddorst die hem fataal kan worden. Om zijn ondergang te voorkomen moet Ryu een rivier van bloed laten vloeien tot hij de vloek kan opheffen.

In het eerste en tweede deel zijn de veranderingen niet gigantisch. De omgeving is iets gedetailleerder met kleuren die er meer uitspringen dan voorheen. Op het grafische gebied is dus niet echt een zichtbare vooruitgang. Dit is niet verrassend, want dit zijn namelijk ports en géén remasters. Het derde deel lijkt wel een echt voordeel te halen uit de sterkere hardware. Dit kan echter ook komen doordat dit deel iets minder oud is dan zijn voorgangers.

Deze drie woorden vatten alles wat je moet weten over de gameplay perfect samen. Ninja Gaiden is geen spel voor de casual gamer, want zelfs in de Hero Mode (easy) biedt de game een flinke uitdaging voor nieuwkomers. Deze uitdaging is vooral gebaseerd op de gameplay, maar dat betekent niet dat het uitspelen op zichzelf moeilijk is. In Hero Mode is het namelijk bijna onmogelijk om dood te gaan, omdat je op het laatste beetje levensbalk automatisch blokt, ontwijkt en zelfs ninpo kan spammen tot je veilig bent.

Normal is een uitdaging voor de meeste gamers die vaak op hard spelen. Alles in Ninja Gaiden gaat heel snel waardoor blokken en ontwijken essentieel zijn voor je kans op overleving. Toch is het goed haalbaar wanneer je combovaardigheden van een wat hoger niveau zijn. Hard is krankzinnig moeilijk. Alles wat je doet moet nagenoeg perfect gaan, want elke fout in je speelstijl wordt meedogenloos afgestraft. Hierdoor is hard niet aan te raden voor nieuwkomers, maar ook niet voor de casual gamer.

Meestal zie je Ryu alleen in het gevecht, maar zonder de hulp van deze vier sterke dames zou zelfs hij niet overleven. Rachel, de sterke demonenjager met haar gigantische bijl heeft een belangrijke rol in het eerste deel. Momiji is de opvolger van Kureha als priesteres. Daarnaast is ze ook zeker niet de minste in vaardigheden met een katana. Ajame heeft een ondersteunende rol in de hele serie als een echte Kunoichi (vrouwelijke ninja). Kasumi is een sterke dame die naast haar rol in Ninja Gaiden ook bekend is uit de Dead or Alive-spellen. Deze dames zijn allemaal speelbaar in hun eigen verhaalmissies en uiteraard in de verschillende game modes.

Ninja Gaiden Master Collection krijgt een verdiende zeven. Dit cijfer had hoger kunnen zijn als de cutscenes in deel één er iets beter uit hadden gezien. Het verhaal is ook geen literair hoogstandje, maar als je deze spellen vaker speelt is dat ook zeker niet je verwachting. De gameplay is in ieder geval een indrukwekkende stap omhoog vanaf de originele versies. Ze houden bij Team Ninja de uitdaging hoog voor de pro’s, maar ook de uitnodiging open voor noobs.