Het is verbazingwekkend hoeveel tijd we tegenwoordig doorbrengen met het kijken naar een beeldscherm en hoeveel verschillende dingen we dan zien. De redacteuren van Play Watch Read zien dit echter als een pluspunt en daarom vertelt iedere dinsdag een redacteur iets over zijn of haar week in beeld. Deze week is het de beurt aan Irina.
Verhuizen – Outlander ter ontspanning
Bijna drie weken geleden zijn we verhuisd van Venhuizen naar Berkhout naar een nieuw huis dat we zelf hebben ontworpen (met architect) en gebouwd (nou ja, de aannemer en al zijn werknemers: timmermannen, metselaars, voegers, stukadoors en nog veel en veel meer belangrijke personen die niet mogen ontbreken). Dankzij alle professionals is het eindresultaat een goed geïsoleerde woning met water en licht.
Om dit alles in goede banen te leiden, voel ik me een volleerd projectleider. Ik zorg dat ik er ben als de diverse vakmannen komen, regel de keuken, de vloeren, het behang, het verven van de muren, het balkon, de taatsdeur, nou ja, heel veel. Best een flinke klus. Voor mijn ontspanning zit ik daarom graag ’s avonds uitgeteld voor de televisie.
Zo ben ik onlangs verslaafd geraakt aan de serie Outlander, waarin een vrouw vanuit haar huidige tijd (1945) ineens verdwijnt naar het Schotland van zo’n 200 jaar eerder. Daar moet ze accepteren dat de rechten van de vrouw daar nog niet zo ontwikkeld zijn. Gelukkig leeft ze er wel het leven van een rijkere dame, waardoor ze in de hogere kringen en fijnere kleding mag rondlopen.
Je leert er het een en ander over de Schotse clans en het leven uit die tijd. Het is zeker ook een kostuumdrama, dat alleen is al een genot om naar te kijken, maar het ook lekker romantisch. Zeker vanaf het moment dat ze van de man die ze tegenkomt leert houden. Prachtige liefdesscènes, mooie lijven. Maar ook gruwelen komen langs, want haar man blijkt een prijs op zijn hoofd te hebben. Het eerste seizoen heb ik net af, de afleveringen duren een uur, en ik heb nog vier seizoenen te gaan. Dat wordt nog urenlang genieten.
Verhuizen – Waar zijn mijn boeken?
Ondertussen vind ik het belangrijk dat ik ter ontspanning ook weer eens een boek lees. Daarom ben ik recensent geworden bij Play Watch Read: het nuttige met het aangename verenigen. Ik mag boeken lezen en films kijken en er ook nog eens mijn eigen mening over geven. Daar hou ik wel van. Alleen… na de verhuizing zat alles in dozen en voor alle dozen weer uitgepakt waren, was ik zo’n drie weken verder. Ik zocht de afstandsbediening van onze televisie, mijn bridge leerboek (ik ben met veel plezier met een bridgecursus begonnen en vind het een geweldig en logisch kaartspel waar je pittig bij na moet denken) en het boek dat ik moest recenseren! Daar ging mijn planning.
Gelukkig kwam ik het boek vorige week bij het uitpakken van een doos weer tegen en begon meteen te lezen. Na ‘Liefde van A tot Z’ van S.K. Ali wat heerlijk wegleest en mij weer liet mijmeringen over mijn puberteit, was het boek ‘Wat scheelt eraan’ van Sigrid Nunez steviger kost. Ik wist niet wat ik ervan moet denken. Vind ik het nu mooi, fijn om iemands overdenkingen te lezen, goed geschreven? Is een boek goed als het erudiet is en goed geschreven? Wat zijn mijn persoonlijke eisen voor een boek, hoe bekijk ik de inhoud objectief, voor welke doelgroep is het bedoeld? Dit was een boek waarvan het schrijven van een recensie niet eenvoudig was. Fijn dat het niet zo dik was.
Na de verhuizing – de hemel
Op mijn wensenlijstje staat nog het lezen van het boek ‘De ontdekking van de hemel’ van Harry Mulisch voor ‘Uit den ouden doosch’. Toen ik studeerde sprak een vriendin die Nederlands studeerde hier lyrisch over en ik dacht toen: dat boek ga ik een keer lezen. Maar het is heel dik en hoewel ik hem al in huis heb, durf ik er nog niet aan te beginnen. Stel dat het zo allemachtig gaaf is: dan wil ik het uitlezen! Daar ga ik dan meestal zo in op, dat er van iets in huis doen niets meer komt. En er moet nog veel te veel gebeuren in ons nieuwe huis.
