Het is verbazingwekkend hoeveel tijd we tegenwoordig doorbrengen met het kijken naar een beeldscherm en hoeveel verschillende dingen we dan zien. De redacteuren van de Film-, Serie- en Game-afdeling zien dit echter als een pluspunt en daarom vertelt iedere woensdag een redacteur iets over zijn of haar week in beeld. Deze week is het de beurt aan Mark.
Laat ik deze editie aftrappen met een korte ode aan een recent uitgekomen game. Voor de verjaardag van mijn vriendin besloot ik voor ons beiden een versie aan te schaffen van Divinity: Original Sin 2. Deze RPG die zowel alleen als tot met vier spelers co-op gespeeld kan worden, zou wel eens één van de kanshebbers kunnen zijn voor PC game van het jaar. Het is een fantasy game waarin je samen met je reisgenoten kennis maakt met een mooie, maar gevaarlijke wereld. De game biedt ongekend veel keuzevrijheid en bijna alles is op meerdere manieren te doen. Het voelt bijna alsof je een “pen and paper”-RPG speelt met vrienden en een dobbelsteen. Alles wat je kan verzinnen is ook zo ongeveer uit te voeren. Meteen de eerste questgiver die je tegenkomt neerhalen? Ga je gang. Met zo ongeveer ieder karakter in de game kun je ruilen, vechten en praten.
Dialogen zijn dan ook belangrijk in de game en alles is op het laatste moment nog door acteurs ingesproken. Een belangrijk en erg bevredigende toevoeging die Larian Studios alsnog besloot uit te voeren. Bijna alle gesprekken zijn erg leuk geschreven en krijgen zo meteen meer diepgang. Het samen spelen werkt zelfs hierbij nog geweldig. Door op je co-op partner te klikken kun je gewoon vanaf je eigen computer meeluisteren. We hebben dus een hoop plezier gehad van deze game en zitten er nog middenin. Vooral met het vechtsysteem waren we blij verrast. Beiden zijn we geen grote fans van turn-based vechten, maar Divinity: Original Sin 2 maakt het zo tactisch en vermakelijk. Het is bijna alsof je aan het schaken bent, maar dan op een schaakbord waar je alles kan teleporteren of in de fik kan zetten. Laat een vijand bloeden en elektrocuteer dat bloed vervolgens. Of zet per ongeluk het personage van je vriendin in de fik door de olie waar ze in staat aan te steken. Het is allemaal mogelijk.
Vrij snel na het kopen van dit pareltje, kwam echter een andere game uit waar ik altijd al gek op ben geweest: FIFA 18. De laatste paar dagen in beeld stonden voor mij dan ook voornamelijk in het teken van voetbal. Het is elk jaar hetzelfde liedje. Eerst denken dat het wel mee zal vallen met hoeveel leuker de nieuwe editie van FIFA gaat zijn, om vervolgens toch door de subtiele veranderingen weer helemaal erin te duiken. Het voelt dan haast alsof je nog nooit een voetbalspel hebt aangeraakt. Lekker passen, schieten en vooral schelden als ik door een stomme fout weer vijftienduizend muntjes in FUT Draft zie opgaan. De nieuwe FIFA speelt heerlijk en krijgt zeker mijn goedkeuring, al was ik wel even teleurgesteld door de laatste ontwikkeling in The Journey. De carrière van Alex Hunter nam een onverwachtse wending die mij niet erg aanspreekt. Verder zal ik niks verklappen voor de andere spelers onder ons die nog niet zover gekomen zijn.
Helaas ben ik na al die jaren FIFA spelen zelf niet beter gaan voetballen. Met het snel dalende niveau van onze eigen competitie kom je met een beetje talent en een hoop wilskracht al erg ver. Een ander belangrijk aspect van mijn week in beeld was namelijk de teloorgang van het Nederlands Elftal. Afgelopen zaterdag won Zweden met 8-0 van Luxemburg, terwijl wij moeite hadden om net 1-3 van Wit-Rusland te winnen. Kwalificatie voor het wereldkampioenschap lijkt daardoor een onmogelijke opgave te zijn geworden. Om nog een kans te maken moet Nederland met 7-0 van Zweden winnen in de volgende wedstrijd die op het moment van schrijven nog gespeeld moet worden. Dit lijkt onmogelijk en het wordt dan weer een trieste zomer in 2018. Een WK of EK voetbal is voor mij altijd een soort kadootje wat eens in de twee jaar langs komt. Vol plezier kijk ik dan bijna alle wedstrijden, zeker als Nederland mee doet. Zonder ons eigen elftal is de sfeer helaas een stuk minder. De spanning dat alles mogelijk is en de Oranje gekte in het land maken me altijd erg vrolijk. Hopelijk zijn we er in 2020 weer bij.
Dit waren ongetwijfeld mijn hoogte- én dieptepunten van de afgelopen week in beeld. De komende periode staat er gelukkig ook weer meer dan genoeg moois op de planning. In de herfst en winterperiode komen vaak een hoop goede series terug op de buis en altijd een paar kaskrakers in de bioscoop. Zo zijn Designated Survivor en Grey’s Anatomy recentelijk weer begonnen, net zoals de komische anime serie Food Wars. Verder duurt het ook niet lang meer voor we weer kunnen genieten van een nieuwe seizoen Stranger Things en de nieuwste afleveringen van The Walking Dead. Mocht je TV oververhit raken, breng dan eens een bezoekje aan de bios. Thor: Ragnarok, Blade Runner 2049 en het nieuwste deel van de Star Wars serie zijn een paar voorbeelden uit al het moois wat mijn portemonnee weer pijn gaat doen in de komende maanden. Hopelijk biedt dit genoeg afleiding van de dramatische performance van onze voetballers.
