Open wereld-spellen zijn al tijden in opmars. Iedere franchise wil er wel eentje hebben, en nu is het de beurt aan het geliefde sciencefiction universum dat aan het brein van George Lucas ontsproten is! Star Wars Outlaws is hier en biedt je de kans om je eigen avonturen in een gevarieerd sterrenstelsel te beleven. De ontwikkelaars waren eerder verantwoordelijk voor The Division en het vervolg, plus het recentere Avatar: Frontiers of Pandora. Al deze titels konden bij ons rekenen op mooie cijfers, maar waarom komt de waardering voor hun laatste wapenfeit dan zo laag uit?
Dat heeft tal van redenen. Kort gezegd is Star Wars Outlaws niet wat het had kunnen zijn, maar hopelijk gaat het dat met enige bug fixes nog wel worden. Echter, dan nog zal het niet gaan lukken om de volledige potentie die bij dit uitgangspunt zit ingebakken eruit te halen. Dat roept weer de vraag op: hoe erg is dat eigenlijk? Hoe vaak hebben we niet gezien dat een game die op papier geweldig had kunnen zijn tegenviel, waarna men terugging naar de tekentafel en verbetering uitbracht?
Sterker nog, games die volop lof ontvingen onder spelers krijgen ook nog wel eens vervolgen die het origineel op de meest spectaculaire wijze weet te overtreffen. Denk aan Red Dead Redemption – waar we overigens later nog op terugkomen. Maar laten we niet in te veel onderwerpen tegelijk springen en het houden bij de avonturen van onze jonge protagoniste Kay Vess in Star Wars Outlaws!
Een toekomst tussen de sterren
Het verhaal speelt zich af tussen The Empire Strikes Back en Return of the Jedi in.
Je kruipt in de huid van Kay Vess, een ambitieuze jonge schavuit die niets liever wil dan aan Canto Bight, haar stad op de planeet Toshara, ontsnappen – en ja, dat is het gok district uit de zieke grap die op het internet als The Last Jedi bekend staat. Maar daarvoor heeft ze geld nodig. En een schip. Samen met haar schattige partner in crime Nix, een zoogdier dat merqaal heet in het Star Wars-universum, verwerft ze deze financiële basis door te stelen, bluffen en te sluipen. Eenmaal goed op weg lonkt het universum. Maar om te kunnen blijven vliegen moet ze op meer dan één partner kunnen vertrouwen.
En om in leven te blijven ook, want ondanks haar natuurlijke charme maakt Kay de verkeerde vijanden. En aangezien die haar de kop kunnen kosten, bereidt ze een kraak voor van een weerga die het heelal niet kent. Dus sprokkelt ze een zooitje ongeregeld bij elkaar om deze klus succesvol te klaren.
Stralende persoonlijkheid
Je gaat vele verschillende vijanden én kleurrijke bondgenoten in het spel tegenkomen. Het dichtste blijf je natuurlijk bij Kay en Nix; en dat Lucasfilm nu van Disney is, valt te zien. Dit doldwaze duo doet namelijk enigszins denken aan Aladdin en Abu uit de animatiefilm. Natuurlijk schuim je hier niet de markt van Agrabah af, maar bestaat je speelveld uit meerdere planeten. Kay is het type vlugge prater. Iemand die rondloopt met laarzen die veel te groot voor haar zijn, maar zweert dat ze zal groeien of andere creatieve manieren gaat vinden om ze goed en wel te vullen. Zij is bij verre het meest uitgewerkte personage binnen jouw team – en het hele spel – maar toch ook weer niet bijster uniek. Dat laatste geldt helaas ook voor de rest van je crew; doelmatig, maar niet memorabel.
Nix is… alles. Althans, hij is haar verlengstuk. De twee zijn al samen zolang Kay zich kan herinneren en het beestje heeft zo zijn nut. Wordt het Kay wat te heet onder de voeten? Dan kan hij taken voor haar uitvoeren. Denk aan diefstal, sabotage en het activeren van panelen. En intussen maakt hij de meest schattige geluidjes!
De kracht van reputatie
Het is niet geheel nieuws, maar Star Wars Outlaws maakt gebruik van een overzichtelijk reputatiesysteem dat gewicht geeft aan het spel. Voor de conclusie van het verhaal maakt het niet gek veel uit bij wie je je aansluit en wie je tegen je in het harnas jaagt. Anderzijds, de kant die je al dan niet kiest, zorgt wel voor de nodige immersie tijdens het spelen. Voel je als een vis in het water bij het Pyke Syndicate of verdwijn in de schaduwen van Crimson Dawn. Word je liever dikke vriendjes met Jabba en zijn Hutt Cartel? Of heb je je stam gevonden in de Ashiga Clan? Je mag het zelf weten.
Nogmaals, het verschil dat dit maakt is miniem. Bovendien zijn er manieren om bij iedereen tegelijk een wit voetje te halen, maar het geeft wel het idee van de krachten die in deze open wereld leven. In het spel word je bovendien vaak voor een keuze gesteld; ga je de klus waaraan je begon afmaken, of verraad je je opdrachtgever in het voordeel van een andere factie? Het zijn allemaal leuke zoethoudertjes voor je o zo zuivere geweten.
Ruwe randjes
Natuurlijk bevindt Kay zich in een moraal grijs gebied. Dus dat betekent dat haar personage wat rauw is. Dat geldt helaas ook voor de visuele kwaliteiten van het spel. De wereld en het ontwerp ervan is redelijk en voelt aan als Star Wars. Maar de gezichtsanimaties van de in-game cutscenes geeft je suspension of disbelief toch wel een behoorlijke deuk.
De uitdrukkingen zijn behoorlijk klein in aantal en lippen bewegen allesbehalve synchroon aan de audio. ’t Is alsof je een film kijkt en telkens de cameraman gereflecteerd ziet. Of de hengelmicrofoon in beeld ziet bengelen. Het lijkt alsof je een ruwe versie van de game aan het spelen bent, die nog een aantal maanden gepolijst had moeten worden.
Welkom in de wereld
De besturing van je ruimteschip, Trailblazer genaamd, is redelijk soepel. De gevechten die je levert doen wat denken aan die in Starfield, al is het maar vanwege het HUD. Maar er zijn ook zat verschillen. Want, wetende dat er honderden planeten binnen dit rijke universum bestaan, kan het enigszins tegenvallen dat je er maar vier kunt bezoeken vanaf je thuishaven. Daar is dan wel weer genoeg te doen; onderweg van punt A naar punt B wordt je aandacht voortdurend gekaapt door dingen die om je heen gebeuren. Je wordt gewoon uitgenodigd om daar iets mee te doen, en dat is best opwindend!
Daarover gesproken, je hebt een speederbike tot je beschikking om grote afstanden mee af te leggen. Voorheen was dat een groot verschil met Bethesda’s Starfield, maar dat spel heeft in de afgelopen weken ook een buggy toegevoegd. Upgrades voor je schip, motor en blaster zijn ook mogelijk in dit spel. Voor je wielloze tweewieler is dat ook nodig, want die gaat van zichzelf tergend langzaam. Sloten forceren is ook een element dat beide titels gemeen hebben, maar dat gaat met je gadget in Star Wars Outlaws heel anders. Leuker. Ritmischer. Het biedt een fijne variatie.
Futuristische frustratie
O nee, wacht, Star Wars speelt zich in het verleden af. Hm. Hoe dan ook, je over de grond verplaatsen is een ander verhaal. Althans, gevechten aangaan. Stealth is een groot goed in dit spel, maar het kon vele malen beter worden uitgewerkt. De AI is namelijk best wel jammerlijk, zacht gezegd. De ene keer zien ze je van een kilometer afstand al aankomen terwijl ze je niet eens zouden moeten kunnen waarnemen, de andere keer loop je vlak naast ze en geven ze geen kik. Maar dat zorgt er ook voor dat missies voor je gevoel oneerlijk verlopen; je faalt op momenten dat het spel je tegenwerkt, niet omdat je onvoorzichtig bent.
Bovendien kun je Nix op de ene vijand afsturen, terwijl de game op het laatste moment besluit om degene naast hem tot doelwit te maken. Zo ben je de vijand aan het uitschakelen die met je maatje aan het worstelen is, zodat de ander je kan arresteren terwijl je het eigenlijk andersom had bedoeld. Aanvallen wordt afleiden en andersom omdat het systeem geen keuze lijkt te kunnen maken.
Je blaster heeft verschillende modi, van gewone munitie tot schildbrekers en zelfs een optie om enkel te verdoven – ook al roepen stemmen HE’S DEAD wanneer je die gebruikt, maar hé, niet jouw schuld. Daarbij komt nog een slo-mo optie die verdraaid veel wegheeft van Dead Eye uit Red Dead Redemption.
Groot gemis
En als we even blijven bij Rockstar Games, dan is er een groot verschil dat best te betreuren valt. Naast je eigen speederbike zijn er nog talloze soortgelijke voertuigen die al dan niet bemand worden in Star Wars Outlaws. Maar je kunt er helemaal niks noppes nada mee! Dat voelt als een onnodige restrictie. Hetzelfde geldt voor wapens. Als je ook maar iets anders wilt doen dan lopen – zoals klimmen, afdalen of een schacht in kruipen -, dan laat je je secundaire blaster standaard vallen. Waarom? Die wil je toch meenemen voor een strategisch voordeel?
Conclusie
Star Wars Outlaws is op papier een tof idee. Je speelt een keer geen Jedi, maar iemand die haar fortuin zoekt in de grote zwarte leegte en de planeten waarmee dat bezaaid is. En dat moeten we toejuichen! Helaas is de uitwerking gewoon nog niet waar het moet zijn. Met fixes valt er hopelijk veel te verhelpen, in de nabije toekomst, maar dat is niet genoeg. Veel fouten zitten al in het ontwerp van het spel. Dat betekent dat er te veel los gesleuteld moet worden om dit allemaal adequaat aan te pakken.
Wel valt er genoeg te beleven in deze Ubisoft titel, maar dat levert wel de nodige frustratie op. Het ontbreekt aan immersie, wat ontzettend jammer is omdat deze game potentie uitwasemt. Met een beetje hoop wordt er van deze fouten geleerd en komt de ontwikkelaar in de toekomst sterk terug. Ook al speelt Star Wars zich af in het verleden… juist…
