The Last of Us Part I
2013, het jaar waarin gamers opgeschrikt werden door The Last of Us. Een prachtige game die alles uit de PlayStation 3 wist te persen. Een jaar later werd dit nog eens dunnetjes over gedaan door een geremasterede versie uit te brengen op de PlayStation 4. Daar zag de game er net iets beter uit dan het jaar ervoor op de PlayStation 3. De verbazing was dan ook groot toen er werd gesproken over een The Last of Us Part I. Namelijk een remake van een game die het eigenlijk nog niet nodig heeft. Zeker niet omdat twee jaar geleden The Last of Us Part II nog verscheen.
Toch besloot Naughty Dog ons afgelopen juni te trakteren op de officiële aankondiging van The Last of Us Part I. De aankondiging ging gepaard met best gemengde reacties, want waarom is deze remake nodig? En tot in hoeverre gaat deze remake anders zijn dan de geremasterde versie uit 2014?
Niets nieuws
Laten we gelijk maar die vragen beantwoorden: deze remake is eigenlijk overbodig. De veranderingen zijn minuscuul en soms ook niet nodig. Ja, er zijn wat grafische veranderingen die misschien mooier ogen, maar voor het groter geheel zal je de veranderingen niet eens opmerken. Soms zal je het origineel misschien zelfs nog mooier vinden omdat voor de remake gekozen is voor wat meer donkere tinten. Daar staat wel tegenover dat de details meer uitgewerkt zijn.
Daarmee is de vraag dan ook: is deze remake iets voor mij? Er zijn twee antwoorden op deze vraag. Heb jij nooit The Last of Us (Remastered) gespeeld? Dan is het de aanschaf zeker waard omdat het spel ook de uitbreiding Left Behind bevat. Dus als je meer over de game wilt weten, lees dan vooral door. Heb je het origineel wel gespeeld? Dan rechtvaardigt deze remake niet de uitgave van 70 euro (of zelfs 80 euro als je de PlayStation 5-versie hebt waarbij je alleen digitale aankopen kunt doen). De veranderingen zijn te minimaal om dat bedrag neer te leggen voor iets wat je al kent.
Story so far
Voor wie dus niet bekend is met The Last of Us, dan is het lezen het zeker waard. In The Last of Us is de wereld op zijn kop gezet door een virus. Mensen zijn gemuteerd en een beet kan zelfs dodelijk zijn. Het verhaal begint dan ook met Joel die samen met zijn dochter Sarah en zijn broer Tommy de stad wil ontvluchten. Dat loopt dodelijk af voor Sarah en Joel blijft achter. Vervolgens maken we een sprong in de tijd en Joel moet samen met Tess zien te overleven in een quarantainezone. Daar ontmoeten zij de leidster van de rebellengroep Fireflies, Marlene. Zij heeft iets wat zij nodig hebben en dus moeten Joel en Tess een deal sluiten. Namelijk het smokkelen van een jong meisje genaamd Ellie.
Ellie is gebeten, maar lijkt immuun te zijn voor het virus. Hun tocht zal hen uiteindelijk naar Salt Lake City, Utah brengen. Het is een tocht met veel gevaren en diep wantrouwen. Het gevaar in dit soort verhalen is dat het op den duur zo cliché gaat aanvoelen. Dit is zeker niet het geval in The Last of Us. Het verhaal wordt op een fantastische manier verteld en je wordt als speler in het verhaal gezogen.
Beetje houterig
Niet alles is even goed aangepakt. De besturing in The Last of Us Part I is nog steeds best houterig. Het stuurt geregeld alle kanten op, behalve de juiste. Hierdoor zal je geregeld doodgaan. Dit was ook al een kwaaltje in het origineel. Het is op den duur ook wel frustrerend als Joel dingen doet die jij niet wilt. Zeker als je ook nog eens beschoten wordt of een Bloater je kant op rent. Niet alleen op de besturing is wat aan te merken, maar Ellie is ook zeker niet de slimste op sommige momenten. Het is regelmatig voorgekomen dat wanneer je besluit om langs de vijanden te sluipen, dat zij openlijk gewoon voor de vijanden gaat lopen. Het stomme is dan ook dat zij er mee weg komt, maar wanneer jij gezien wordt, dan komen ze massaal op je af en leg je geregeld het loodje.
€60,20
Op voorraad. Voor 18:00 uur besteld, morgen in huis
Gratis verzending!
Pingback: Fort Solis - Play Watch Read