Een spel, serie of film maken in een populaire franchise zet je product meteen in de kijker en het publiek is er al. Het enige noodzakelijke om in je opzet te slagen is een eindresultaat dat bij consumenten en critici ook meteen in de smaak valt. En dat is het hem precies waar de schoen wringt – zeker omdat Hobbits die helemaal niet dragen.
In een grot in the Misty Mountains leefde een schepsel
En dat was ooit Sméagol, een Stoor Hobbit. Zijn doodgewone leven aan de rivier Anduin veranderde plotsklaps toen hij in de ban raakte van een gouden ring die zijn neef Déagol had opgevist. Die wilde zijn vondst niet afgeven, dus Sméagol wurgde hem en nam het sieraad – zijn ‘Precious’ – voor zichzelf. Het dragen van de ring maakte hem onzichtbaar, waardoor stelen en jagen een stuk gemakkelijker werden. Uiteindelijk werd hij verbannen uit zijn dorp en ging in de bergen leven. Vanwege zijn wansmakelijke keelgeluiden werd hij Gollum genoemd. Eeuwen verstreken en op een dag was zijn prooi hem eindelijk te slim af. Een Hobbit, Bilbo Baggins uit the Shire, vond de ring en wist aan de grijpgrage klauwen van zijn vorige eigenaar te ontsnappen. Sindsdien rust Gollum niet voor hij met zijn Precious herenigd is.
The Lord of the Rings: Gollum speelt zich af in het jaar 3017 van de Derde Era. Dat is vlak voordat Frodo aan zijn erbarmelijke reis begint. Gollum wordt gevangengenomen door de adjudanten van Sauron, gemarteld tot hij bruikbare informatie prijsgeeft over de locatie van de Ring – Sssshhhiiiirrre! Baggiiinnsssss! – en tot slaaf gemaakt.
Dagboek van een dwangarbeider
Serieus, dat had bijna de titel van dit spel kunnen zijn, aangezien je voornamelijk bezig bent met allerlei taken verrichten van het stallen van monsterlijke trekdieren tot het uitbroeden van vogels en het verzamelen van de nummerplaatjes van omgekomen slaven. En de levels zijn ook nog eens verspreid over meerdere dagen! Goed, Gollum tekent de gebeurtenissen niet zelf op, maar we maken het allemaal wel mee.
En natuurlijk wordt het verhaal van een videogame in meerdere korte hoofdstukken verteld waarin je allerlei doelen moet zien te behalen. Dat spreekt allemaal vanzelf. Maar je gaat in een spel of film over James Bond toch ook niet diep in op hoe hij zich scheert? Of over de schouders heen kijken van de jonge Lara Croft terwijl ze archeologielessen volgt?
Nasssssty Elfses…
Kortom, het schiet allemaal niet op. Nergens en nimmer krijg je als speler het gevoel dat je bezig bent met een belangrijk hoofdstuk van Tolkien’s verhaal en het wil dan ook niet boeien.
Geen beloning voor herhaaldelijke frustratie
Het regent aan klachten sinds The Lord of the Rings: Gollum werd uitgebracht. En terecht! De opdrachten die je moet uitvoeren zijn dodelijk saai en nog verder uitgerekt dan de vingers van het titelpersonage. Er zijn er bovendien te veel van. Daar komt nog bij dat de controls op z’n zachtst gezegd behoorlijk lomp en stug zijn. De ene keer kun je in grofweg de juiste richting rennen of springen om je volgende houvast te bereiken, terwijl je in andere pogingen blijkbaar ontzettend precies moet mikken. Zelfs zo erg dat je je gaat afvragen of wat je wilt doen überhaupt wel mogelijk is, totdat het na vele verwoede pogingen toch lukt.
Een uitdaging is leuk en sommige puzzels die je krijgt voorgelegd zijn aardige breinbrekers. Maar vaak genoeg speelt de ergernis je parten. Videogames zijn ontwikkeld om vermaak te bieden en daarvoor moet je dan ook niet bij deze titel zijn. Alle moeite die je doet, bied je niet tot nauwelijks de voldoening die je verdient.
Een gedrocht met twee gezichten
Wat wel fijn werkt is het feit dat Gollum tegen zichzelf praat. In veel spellen komt het voor dat het personage dat je bestuurt het nodig vindt om op zeer onlogische wijze te benadrukken wat je ook alweer moet doen. Dat is in dit geval veel natuurlijker omdat Sméagol constant overlegt of zelfs ruzie maakt met zijn alter ego.
Sterker nog, op cruciale punten moet je beslissen of je uitgaat van de boosaardige keuzes van Gollum of toch meegaat in de barmhartigheid van Sméagol. Heb je zelf eenmaal die knoop doorgehakt, dan moet je Sméagol helpen om Gollum te overtuigen, of andersom.
Lurking, sneaking…
Op papier is dat een heel gaaf idee. Maar in de praktijk is dat ten eerste veel te gemakkelijk. Met de keuze uit verschillende prompts moet je proberen je keuze te verdedigen en daarin slaag je gewoonweg altijd. Bovendien hebben de besluiten die je via deze weg maakt nauwelijks tot geen invloed op het spel. Ga dus niks verwachten in de trant van Detroit: Become Human of iets dergelijks, want dan kom je van een kouwe kermis thuis.
Is het geen plaatje…?
En visueel is dit spel ook een Siamese tweeling. Sommige karaktermodellen zien er degelijk tot mooi uit, evenals vele omgevingen. Qua uiterlijk zijn de Orcs duidelijk gebaseerd op de illustraties uit de eerste decennia sinds de oorspronkelijke boeken werden uitgegeven, wat een fijne verwijzing is. Maar de animaties zijn houterig, gezichtsuitdrukkingen extreem beperkt en op vele punten voelt het spel gewoon onaf. Van NPC’s die kortstondig blijven zweven tot lippen die horen te bewegen maar het niet doen. En op zeker moment zie je een gedetailleerd uitgewerkte Gollum kerven in een verticaal zwaar gepixelde oppervlakte dat een rotswand moet voorstellen. En ook de AI van je vijanden is lachwekkend. De positieve elementen gunnen je een glimp van wat The Lord of the Rings: Gollum had kúnnen zijn en dat stemt gewoon verdrietig.
Yessss, SHE could…
De stemmen zijn redelijk gecast, ook al klinken alle Orcs hetzelfde. Degene die Gandalf mocht vertolken heeft zijn beste Ian McKellen imitatie uit de kast gehaald en doet het nog redelijk. Gollum articuleert iets te duidelijk. Dat zijn allemaal details die je gaan opvallen wanneer de ergernissen rond dit spel zich sowieso al beginnen op te stapelen.
What does it want, Precious?!
Sinds hij zijn geliefde gouden sieraad verloor heeft Sméagol er decennialang naar moeten smachten. Daedalic heeft ons slechts twee jaar te lang valse hoop gegeven, omdat The Lord of the Rings: Gollum eigenlijk in medio 2021 zou moeten worden uitgebracht. Die extra tijd heeft het spel geen goed gedaan; er wordt een geheel onbeduidend extra hoofdstuk aan het geliefde epos toegevoegd en het eindresultaat daarvan is niet om over naar huis te schrijven. Frustrerende controls, houterige animaties, onvoltooide graphics die hooguit een onverdeeld succes genoemd mogen worden en je hebt een titel die gewoonweg niet klaar was voor release. Laat staan dat duidelijk was voor wie het was bedoeld. Dikke jammer.
€29,99
Op voorraad. Voor 23:59 besteld, morgen in huis
Gratis verzending!
