Vandaag gaan we vierentwintig jaar terug in de tijd, toen Westwood Studios in samenwerking met Virgin Media op de gamemarkt kwam met de allereerste Command & Conquer. Gezien het releasejaar zal het (voor diegenen die dit niet weten) geen verrassing zijn dat dit spel in de eerste instantie alleen draaide op MS DOS. Pas later, toen Windows 95 al enige tijd uit was, kwam er een heruitgave voor dat besturingssysteem. Toen het eerste spel uitgebracht werd was Command & Conquer de gehanteerde titel en werd er door de fans al snel gerefereerd naar ‘C&C’. Sindsdien is ‘Tiberian Dawn’ nog aan de titel toegevoegd om het onderscheid te kunnen maken tussen deze en latere games uit de serie.
Hoewel Command & Conquer niet het eerste realtime strategy-spel was dat verscheen is deze titel zeker een pionier in het genre te noemen. Iedereen die van strategiespellen houdt zal dan ook op zijn minst gehoord hebben van deze titel. In Command & Conquer is het de bedoeling dat je, door je basis en manschappen strategisch te gebruiken (hoe kan het ook anders bij een strategiespel) de vijand verslaat. Bij dit spel kun je kiezen uit het kwaadwillende Brotherhood of NOD met het kekke rode kleurtje als basis, of anders kies je de goedaardige Global Defense Intiative (GDI). Het verhaal is in dit spel overigens best aardig, maar zal door de generatie van 90’s kinderen grotendeels onopgevallen zijn gebleven.
In de ene helft van de missies in Command & Conquer stel je op een handige plek een basis op vanwaar je deze uit gaat breiden en de map gaat verkennen. Omdat het bouwen van de diverse gebouwen en het rekruteren van soldaten nou eenmaal geld kost dien je ook te zorgen voor een inkomstenbron. In het geval van Command & Conquer is dit het oogsten van het omstreden (en tegelijkertijd gewilde) giftige Tiberian. De andere helft van de missies bestaat uit het verkennen van een gebied met een klein groepje troepen of een spion. Je krijgt dan specifieke instructies wat je moet doen (een basis uitschakelen, een gebied onopgemerkt verkennen of vijandig gebied overnemen bijvoorbeeld).
Vooral deze laatste soort missies waren een behoorlijke uitdaging waarbij tactiek een grote rol speelt. Afhankelijk van de moeilijkheidsgraad die je instelt is het spel relatief eenvoudig tot een grote uitdaging. Bij de moeilijkere graad worden je basis en je ‘harvester’-auto regelmatig aangevallen en dien je dus op meerdere plekken op te letten wat er gebeurd. Ook wordt de moeilijkheidsgraad zwaarder naarmate je verder komt in het spel.
Hoewel Command & Conquer echt een oud spel is, is deze desalniettemin nog steeds tof om te (her)spelen. Los van de nostalgische waarde zal het, zeker als je dit spel als kind hebt gespeeld, de moeite zijn om deze nog eens op te pakken om nu eens het verhaal goed te volgen. Als je je bedenkt dat de digitale middelen van die tijd beperkt waren is het behoorlijk knap dat het Westwood Studios is gelukt om het in het spel te laten lijken alsof je deel uitmaakt van het verhaal. Ook is het verhaal best goed neergezet en worden er tussen de missies door verfilmde scènes getoond waarin je als speler wordt toegesproken door je meerdere.
Al met al is Command & Conquer dus een titel die (als je door de inmiddels achterhaalde digitale technieken heen kunt kijken tenminste) qua verhaalwaarde en spelplezier nog steeds hoge ogen gooit. Het verhaal zit goed in elkaar, de moeilijkheidsgraad is door het zelf te kunnen instellen perfect en ook voor de nostalgie is het er een om nog eens naar terug te keren. En voor de liefhebbers van de toch wel toffe soundtrack van dit spel: het volledige album is te horen op Spotify!
