Trek de kinderschoenen maar weer aan
Vandaag gaan we maar liefst dertig jaar terug in de tijd om een point-and-click klassieker onder de aandacht te brengen. We gaan terug naar de hoogtijdagen van o.a. de Atari, DOS en de eerste Windows. Een van de grote spelers op het gebied van het ontwikkelen en publiceren van games was destijds LucasFilm Games, welke later bekend werd als LucasArts. Met games uit hetzelfde adventure-genre als Labyrinth en The Secret of Monkey Island-franchise is dit een titel die wellicht wat minder bekendheid kent, maar desalniettemin een sterke solide adventure is van die tijd. Het gaat hier om het spel Loom.
In Loom speel je het hoofdpersonage genaamd Bobbin Threadbare, een van de weavers – een leerling – van een tentendorp op een eiland in een mythische wereld. Het spel begint bij het ontdekken van dat dorp, waar je ogenschijnlijk maar weinig kunt en niemand tegenkomt. Echter, een van de tenten waar je naar binnen kunt blijkt een gigantische kerkachtige ruimte, waar je de Elder Weavers ziet staan bij de grote Loom, diep in discussie. Na niet zo lang escaleert deze discussie en wordt de oudste Elder voor straf omgetoverd, eigenlijk met het doel haar te elimineren. Zij verandert echter in een zwanenei. Hier begint het spel pas echt, want jij raapt de staf op waarmee je toverspreuken weeft; dit gebeurt in de vorm van het op een bepaalde volgorde afspelen van noten.
He’s fast asleep!
Het toffe aan Loom is dat het een adventure point-and-click is met een unieke manier van spelen, voor die tijd dan. In de basis waren adventurespellen vaak zo gemaakt dat je interactie had met je omgeving, meestal in de vorm van gesprekken aangaan met andere karakters, en het oprapen van items waar je vervolgens iets mee kunt. Bij Loom gaat dit juist anders, het karakter wat je speelt staat eigenlijk zo goed als altijd van ‘buitenaf’ te observeren hoe het verhaal zich ontvouwt. Ook heb je geen inventory, maar gaat alle interactie met de omgeving door middel van het gebruiken van je toverstaf. Het meest ingenieuze is nog wel dat alle ‘spreuken’ die je met je staf gaandeweg leert relevant blijven; je kunt zomaar op 75% van de verhaallijn ineens een spreuk nodig hebben die je in je dorp van afkomst hebt geleerd.
Voor je het weet heb je dus – letterlijk – een schriftje aangelegd waar je al je toverspreuken in bijhoudt, inclusief omschrijving met wat de spreuk doet natuurlijk. Daarnaast moet je als speler ook goed kijken naar de omgeving, want er kan zomaar op de minst voor de hand liggende plek een voorwerp voorkomen waar je iets mee kunt, of van kunt leren.
Vooruitstrevend fantasyspel
De verhaallijn van dit spel is overigens ook best cool, als je van fantasy houdt tenminste. Het idee van het weefgetouw doet bijvoorbeeld een beetje denken aan de Rad des Tijd-serie, waarin het verstrijken van de tijd en het leven ook wordt omschreven als het spinnen van een wiel. Saillant detail is overigens dat het eerste boek uit deze reeks ook uitkwam in 1990; of dit toeval is, is de vraag. Daarnaast is het spel doorspekt met een toffe fantasysfeer en is het aan jou om – al lerend – het weven volledig onder de knie te krijgen en de wereld te redden van de dreigende ontrafeling.
Tot slot wat over het grafische werk. Met in het achterhoofd houdend dat dit spel stamt uit 1990 en nog heeft gedraaid op de DOS-omgeving is LucasFilm Games behoorlijk vooruitstrevend geweest op grafisch gebied. Tegenwoordig is pixelart bijvoorbeeld weer vrij hip, en menig (kunst)werk wat nu op basis daarvan wordt gemaakt doet vaak denken aan de stijl van dit spel (en natuurlijk ook andere tittels zoals eerder genoemd). Al met al dus een spel die meer dan de moeite waard is om (weer eens opnieuw) te spelen, wat gelukkig ook nog steeds kan! Het spel is o.a. te koop op Steam of gog.com voor om en nabij de vijf euro.
