In de bundel Slipperdagen & Zomerjurken lees je acht vrolijke en zomerse feelgood verhalen van auteurs van Nederlandse bodem. De bundel is tot stand gekomen door vier bevriende auteurs die samen een schrijfwedstrijd hebben opgezet. Ze hebben zelf ieder een verhaal geschreven, en de vier beste verhalen die uit de wedstrijd zijn gekomen, zijn samen gebundeld tot dit mooie boek. Omdat negen auteurs (een van de winnende verhalen is door twee auteurs geschreven) interviewen een beetje veel was, hebben we ze elkaar ieder twee vragen laten stellen. Deze vragen-estafette lees je hieronder.
Lisanne aan Renée:
In Niet te filmen moet hoofdpersonage Lotte vanwege een gebeurtenis haar werktrip naar het filmfestival in Cannes noodgedwongen aan zich voorbij laten gaan. Stel, je krijgt vrijkaarten, wie zou je daar graag op de rode loper willen ontmoeten en waarom?
Het grappige is dat ik ooit twee vrijkaarten kreeg voor de première van Girl With A Pearl Earring met Scarlet Johansson en Colin Firth. De laatste was een tijdje een idool van me maar geen van beiden waren bij die bewuste première aanwezig. Colin Firth heb ik wel mogen ontmoeten in Amsterdam bij de persconferentie van Bridget Jones 2, the Edge of Reason. Dat was fun. Ik mocht namelijk van René Mioch een vraag stellen en die vraag heeft zelfs de NRC en Telegraaf gehaald destijds. My five minutes of fame! Hoe dan ook, als ik voor het festival van Cannes vrijkaarten zou krijgen, zou ik Omar Sy wel op de rode loper willen ontmoeten, die we kennen van Intouchables, Lupin en de ontroerende tragikomedie Demain tout commence. Wat een leuke gast is dat! Nou ja, op het witte doek, je weet natuurlijk niet hoe hij in werkelijkheid is. Andere acteurs die ik er graag zou willen ontmoeten zijn helaas al overleden, zoals Jeanne Moreau, Simone Signoret, Yves Montand, Jean Gabin eva.
Hoe ziet de ultieme zomer in Nederland eruit voor jou?
Mijn ultieme zomer in Nederland is de zomer die ik in feite jaarlijks beleef sinds mijn man en ik kunnen gaan en staan waar we willen; gewoon een zomer in mijn eigen stad, in mijn eigen wijk. Heerlijk! Ik woon in een supergezellige maar vrij drukke wijk en in de zomermaanden is het er een stuk rustiger omdat iedereen dan op vakantie is. Ik woon op loopafstand van Scheveningen, maar in de zomer mijd ik die overvolle naar frituur en zonnebrandcrème riekende badplaats, maar bij mij in de buurt heb je voldoende terrasjes en parkjes op loopafstand waar het in de zomer heerlijk toeven is. Kortom, in de zomer blijf ik het liefst gewoon thuis, waar ik bovendien de koelte op kan zoeken. Na het zomerseizoen pakken we de auto en gaan dan als het even kan op de bonnefooi zuidwaarts.
Renée aan Saskia:
Voor zover ik weet bestaat een dag uit 24 uur. Hoe is het dan mogelijk dat jij er met alle activiteiten die je onderneemt er 48 van kan maken? Wat is jouw geheim?
Hahaha, ik zeg weleens gekscherend dat mijn aanvraag voor 48 uur nog steeds niet is goedgekeurd. Ik heb geen geheim of magisch recept (helaas) en ik gun mezelf vooral in de zomer ook echt wel wat vrije tijd. Ik hou gewoon niet zo heel erg van niks doen en van dingen creëren, zoals verhalen schrijven, daar krijg ik energie van. Ontspanning door inspanning noem ik het. En ik kan best snel typen, dat helpt ook.
Ik heb begrepen dat jij het begrip feelgood thriller hebt uitgevonden. Je bent dus in staat gebleken beide genres met elkaar te verenigen. Wat als je benaderd werd door twee uitgeverijen: voor de een moet je een thriller schrijven zonder feelgood en voor de ander een feelgood zonder thriller elementen. Welke zou je dan kiezen?
Ik zou het (feelgood) thriller schrijven heel erg missen, maar als daar helemaal niets in mag van wat zo belangrijk is in het leven: de liefde, zou ik denk ik toch voor de echte feelgoods gaan. Daar zit toch meer in van wat mensen in het echte leven bezighoudt: worstelingen, onzekerheden, de liefde zoals gezegd, relaties, terwijl een echte thriller meer gaat om het oplossen van een puzzel, simpel gezegd. En een goede thriller schrijven kost mij meer tijd en energie, dus dat betekent voor de lezer minder te lezen, ook niet onbelangrijk hihi.
Saskia aan Isabelle:
Jouw verhalen gaan vaak over eten. Soms gezond, zoals met het fruit, soms ook iets minder zoals met de Bossche Bollen. Als geld geen issue zou zijn waar en wat zou dan je favoriete maaltijd zijn?
Als geld echt geen issue zou zijn, neem ik vrienden en familie mee naar Lima, om te genieten van de Peruaanse keuken. Mijn favoriete gerecht is Lomo Saltado. Het is iets wat mijn Peruaanse vader erg goed kan maken, maar eigenlijk is alles wel lekker uit de Peruaanse keuken. Onlangs is Restaurant Central in Lima uitgeroepen tot het beste restaurant van de wereld. Het lijkt mij een hele ervaring daar eens lekker te gaan tafelen met mijn dierbaren.
We schrijven nu over zomers in Nederland. Je hebt best veel gereisd. Wat en waar was jouw mooiste zomerherinnering?
Elke zomer uit mijn jeugd zag er hetzelfde uit. We vertrokken met het hele gezin: papa, mama, zus, twee broers, met de autoslaaptrein naar Spanje. Die treinreis was zo gaaf! Nog steeds heb ik een voorliefde voor het reizen met de trein. Mijn ouders hebben een appartement in Spanje, dus het werd een vanzelfsprekendheid om daar te zijn. Tijdens die zomers leek de tijd wel stil te staan. Elk jaar zagen we onze vrienden daar weer. We genoten van de tijd op het strand, maakten een uitje naar Barcelona, lunchten op het balkon en hingen veel rond bij het zwembad. Toen hakte de puberteit erin en begon ik het steeds vervelender te vinden om weer dat verplichte reisje te maken. Ik wilde ook eens wat anders. Maar nu ik ouder ben, kijk ik er met weemoed naar terug. We gaan nog steeds naar het appartement, maar het is niet meer hetzelfde als vroeger. Iedereen van het gezin is een eigen weg opgegaan, we zijn er niet meer tegelijk. De tijd is echt omgevlogen.
Isabelle aan Marjet:
Dit is jullie eerste samenwerking onder pseudoniem Marjet Douwland. Hoe was het idee ontstaan om samen een verhaal te schrijven?
Jet: ‘Marieke, weet jij nog hoe dit ging?’
Marieke: ‘Niet echt.’
Marjet: ‘Waarschijnlijk ging het zoals bij al onze ideeën. Die ontstaan spontaan en we overzien zelden de gevolgen. Het resultaat is meestal positief. Maar in sommige gevallen eindigen we op plekken waar je beter niet kan komen – zoals ‘ s avonds laat in de rosse buurt. Nee, hierop doorvragen is niet toegestaan. In dit geval pakte ons spontane plan wel goed uit: we zijn trots op dit verhaal én op het feit dat we samen met acht toppers in deze mooie bundel staan.’
Jullie moeten samen veel gelachen hebben tijdens het schrijven. Wat was jullie werkwijze: hadden jullie van tevoren al een plot bedacht?
Tussen het lachen door wilden we natuurlijk wel iets moois afleveren. Jet is een steengoede plotter, Marieke is meer het type grabbelton: ondersteboven houden, schudden en wie weet valt er iets leuks uit. De credits voor het plotten gaan dan ook naar Jet. Om echt twee verschillende personages met verschillende karakters te krijgen, hebben we daadwerkelijk allebei een personage voor onze rekening genomen.
Vraag terug: wie denken jullie wie de stem van welk personage was?
Marjet aan Paula:
Je hebt meegedaan aan deze toffe schrijfwedstrijd waar je één van de winnaars bent geworden. Wat is je allergrootste schrijfdroom en in welk genre?
Ik droom graag groot en wil het liefst debuteren met een feelgood die helemaal bij mij past – een soort Nederlandse Emily Henry schrijven, dat lijkt me waanzinnig. Maar vooral dicht bij mezelf blijven en mijn eigen tone of voice. Naast een debuut-feelgood wil ik ook een literaire roman schrijven. Iedereen zegt altijd dat je maar één genre mag kiezen, maar wie zegt dat het niet allebei kan? Feelgood schrijven én literatuur. Ik ga het doen!
Je verhaal gaat over een boekhandel (yeeey!). Wat is jouw favoriete boekhandel?
Mijn favoriete boekhandel is Kinderboekhandel De Toverlantaarn in mijn woonplaats Leeuwarden. Binnenkort zitten ze op een nieuwe plek en loop ik er helemaal binnen één minuut naartoe. Antoinette en Erna die daar werken zijn zo kundig en lezen echt álles. Elke maand ga ik naar de YA-boekenclub daar en dat is altijd onwijs gezellig. We lezen met een groep elke maand een boek bespreken dat vervolgens onder het genot van thee en koekjes. Soms doen we iets extra’s en kijken we een film in de boekhandel of toveren we de etalage om. Echt een heerlijke boekhandel waarin álles kan en ik altijd een “hallo Paula” hoor als ik binnenloop.
Paula aan Cynthia:
Je verhaal speelt zich af op een zomerkamp. Wat is jouw favoriete herinnering aan je eigen zomervakanties?
Mijn favoriete herinneringen zijn de vakanties die we als gezin naar Zuid-Frankrijk maken. De spelletjes, het badmintonnen en het zwemmen, maar ook het eten zijn herinneringen die me altijd bij blijven. Ik weet nog goed dat ze een soort appelflappen op het strand verkochten, maar dan met chocolade in plaats van appel.
Als ik nu in Frankrijk ben dan moet ik in de supermarkt altijd even op zoek naar deze flappen; even opnieuw mijn jeugd beleven haha.
Hanna gaat in je verhaal niet naar Bali omdat haar relatie op de klippen loopt. Hoe ziet jouw ideale vakantie eruit en naar welk land zou je nog het liefst een tripje maken?
Mijn ideale vakantie is een thuisblijf vakantie. Ik hou er helemaal niet van om weg te gaan; laat mij maar lekker in huis rommelen en tijd doorbrengen met mijn kat Dempsey.
Verre vakanties zijn dan ook helemaal niet aan mij besteed, met de uitzondering van vorig jaar toen mijn man en ik op huwelijksreis naar de Verenigde Staten gingen. Dat was meer voor hem dan voor mij, maar zodra ik één voet aan land zette, was ik verkocht. De mensen, de natuur en het eten; geweldig!
Dat is de enige bestemming waar ik graag nog een keer heen wilde, en hoe moeilijk het ook is om mijn kat achter te laten, dit jaar gaan we het gewoon nog een keer doen en maken we weer een rondreis door de VS.
Cynthia aan Rian:
Ik werd spontaan verliefd op Sam uit Lievelingdag. Ik vond zijn personage zo romantisch, zucht… Wat is het meest romantische dat iemand ooit voor jou heeft gedaan?
Het meest romantische is absoluut mijn huwelijksaanzoek geweest. Bram en ik gingen voor het eerst samen op vakantie, naar Italië, en daar brachten we ook een paar dagen in Venetië door – dat uitstapje had ik als verjaardagscadeau gekregen. Op dag twee koos Bram een super fancy restaurant uit en toen we het toetje aten vroeg hij of ik het naar mijn zin had en het een goed cadeau was. Echt wel natuurlijk, we hadden heerlijk rondgewandeld en ik vond Venetië geweldig, maar het werd nog veel geweldiger, want toen ik dat had verteld, zakte Bram op een knie. Over mijn antwoord op de bekende vraag hoefde ik geen seconde na te denken. Er volgde serieus applaus van de andere gasten en de ober kwam met champagne. Zo gaaf. Daarna hebben we door een bijna uitgestorven Venetië gewandeld en kwamen we uit op een plein waar de muzikanten van twee tegenover elkaar gelegen restaurantjes tegen elkaar op aan het spelen waren, terwijl de laatste gasten meeluisterden en dansten. Dat was echt de perfecte afsluiting van de avond.
Lou is op vakantie in Renesse: de ideale plaats voor een strandvakantie. Wat is jouw favoriete bestemming om heen te gaan op vakantie?
Mijn favoriete vakantiebestemming is geloof ik ‘ons’ eiland. Vorig jaar zijn we terug naar Noorwegen gegaan en we hebben een heerlijk houten huis gevonden op een eiland vlak boven Stavanger met zicht op het fjord. Als ik in het zonnetje met mijn latte op de trap zit die van de achterdeur naar het terras leidt, heb ik vaak het gevoel dat ik op vakantie ben.
Maar… Bora Bora staat hoog op de verlanglijst (even iets anders). Bram wil daar graag duiken en het lijkt mij super om de kinderen naar zo’n exotische plek mee te nemen.
Rian aan Lisanne:
Ik ontdek dat mijn hoofdpersonen eigenlijk altijd wat facetjes van mij hebben. Is dat bij jou ook zo? Welke eigenschappen van jou zien we terug in Lonnie? Of lijkt zij juist helemaal niet op je?
Onbewust neem ik, net als jij, ook met regelmaat wat eigenaardigheden mee van mezelf bij het creëren van de personages. Natuurlijk hebben ze ook dingen waarvan ik denk: dat zou ik zelf nooit doen. Lonnie heb ik geprobeerd om over te laten komen als een typische Brit. Wat meer gereserveerd, met zo nu en dan een uitspatting. Bij mij ontbreekt daar de rem, zij is wat meer gepolijst die ook best opstandig kan zijn.
Lonnie wordt in Vol op het orgel gekoppeld aan een onbekende knappe man. Jouw man is inmiddels niet meer zo onbekend, maar als ik de foto’s op je Instagram zie is hij ook echt een knapperd. Past jullie ontmoeting ook in een feelgood?
Of het in een feelgood past, moeten de lezers maar beoordelen (knipoog). Martijn – De Brom – en ik swipeten rechts op de app met dat vlammetje. Na ongeveer een halfjaar spraken we ongeveer om het weekend af. Want hey, daten is vermoeiend. Stiekem vind ik dat ook helemaal niet leuk! We waren beiden best lang single en eigenlijk wel gewend aan onze eigen routine. Ik vind mezelf ook niet echt leuk datemateriaal, omdat ik aldoor het gevoel heb om op mijn tenen te moeten lopen. Zo’n periode brengt best wat spanning met zich mee. Liefde is een werkwoord, maar daten helemaal…
Na ongeveer een jaar elkaar beter te leren kennen, hebben we elkaars familie ontmoet. Dat voelde direct goed. Ik mag in mijn handen knijpen met mijn leuke schoonfamilie. Kort daarna ging mijn buurman verbouwen en werd ik horendol van de herrie. Zodoende vroeg De Brom of ik kwam logeren. En nu zijn we drie jaar verder en ben ik nooit meer weggegaan en puilt het huis uit van al mijn spullen eh… troep. In september zijn we vier jaar een koppeltje en ik hoop nog heel lang van zijn gebrom te mogen genieten.
P.S. Kom maandag nog even terug naar www.playwatchread.nl voor een leuke verrassing. 😉
Pingback: Win de paperback Slipperdagen en Zomerjurken! - Play Watch Read