Gedwongen adoptie
In De onbedoelden lees je het verhaal van een vrouw die op jonge leeftijd zwanger is geraakt en gedwongen wordt haar tweeling af te staan ter adoptie. Aaf en Annemarieke (Miek) zijn het resultaat. Twee vrouwen die gescheiden van elkaar het adoptieproces in zijn gegaan en er op latere leeftijd achter komen dat zij elkaars tweelingzussen zijn. Je leest over de gevolgen van deze gescheiden adoptie bij de vrouwen, hun zoektocht naar antwoorden op hun vragen; een legpuzzel waar maar geen eind aan lijkt te komen.
Het boek is opgebouwd vanuit verschillende perspectieven. Er zijn hoofdstukken waarbij er een evaluator aan het woord lijkt te zijn. Er wordt verder niet duidelijk gemaakt of dit inderdaad het geval is en vanuit welke hoedanigheid diegene dan opereert. Aannemelijk is dat dit iemand zou moeten zijn die vanuit het adoptiebureau een dossier bijhoudt, maar dat is verder niet relevant. Het geeft echter wel een extra dimensie aan het verhaal door de klinische manier van verslag doen. Feiten en constateringen over de situatie worden opgesomd.
Nature of nurture
Deze hoofdstukken worden afgewisseld door de perspectieven van Aaf en Miek. Dit weet de auteur zeer overtuigend te doen. Je kunt heel goed lezen wat het opgroeien in verschillende gezinnen heeft gedaan met de twee vrouwen. Hoe dit hen heeft gevormd tot de personen die zij nu zijn en hoe zij elk op hun eigen manier omgaan (of niet omgaan) met de problematiek waar zij gaandeweg steeds tegenaan lopen. Ook kun je lezen hoe zij langzaam maar zeker naar elkaar toe groeien, en hoe dit tóch ergens vanzelfsprekend lijkt. De termen nature en nurture komen in het boek voorbij, maar zijn ook tussen de regels door als thema terug te vinden in het verhaal.
Het is knap hoe van Baars ook in De onbedoelden weer de goede toon aan weet te slaan. Het verhaal is geloofwaardig, pijnlijk voor alle betrokkenen en lokt ook hier weer sympathie uit voor de diverse personages. Van elk van hen zijn de emoties die zij ervaren en het gedrag wat zij laten zien volkomen begrijpelijk onder de omstandigheden van waaruit zij handelen. Tegelijkertijd kun je je heel goed voorstellen dat het gedrag van de biologische moeder van Aaf en Miek voor hen uitermate frustrerend is om te ervaren. Zonder al teveel weg te willen geven over het verhaal kan in elk geval geconcludeerd worden dat er door de auteur niets wordt goedgepraat. De klinische verslag-hoofdstukken tussendoor versterken deze gevoelens.
Het is onvoorstelbaar dat aan de andere kant van die houten deur degene staat met wie je ooit de moederschoot deelde. Geen kaarsrechte begrenzing destijds, geen gat van twee decennia, enkel zachtroze vruchtvliezen en gelijktijdigheid. Volstrékte gelijktijdigheid, iedere prikkel parallel, identiek, simultaan.
Lastig einde
Gek genoeg is vooral de afloop van het boek het moeilijkste om te lezen. Waar dit aan ligt is maar moeilijk de vinger op te leggen. Misschien omdat het ergens toch voelt als een einde die je zelf het liefst zou willen laten gebeuren, maar waarvan je je kunt afvragen of deze wel zo realistisch is. Ook voelt het alsof er nog iets mist aan het einde. Echter is dit tegelijkertijd dan wel weer een heel stuk realistischer. Bij echte adoptiezaken zijn er natuurlijk ook altijd vragen die onbeantwoord blijven. Desalniettemin wordt het einde wel geloofwaardig neergezet, er is dus geen sprake van een metaforisch instortend kaartenhuis of iets dergelijks.
Met De onbedoelden zet Cobi van Baars opnieuw een mooie roman neer. In dezelfde prettige schrijfstijl die je inmiddels van haar kunt verwachten. Ook in dit boek krijgt zij het voor elkaar om ieder personage neer te zetten met diverse en complexe emoties en gedragingen. Of zij nou kort aan het woord zijn of een rode draad in het verhaal vormen, iedere persoon die voorbij komt leeft ook echt in het verhaal.
€22,99
Op voorraad. Voor 23:00 uur besteld, morgen in huis
Gratis verzending!
